Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gleby odlogowane
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Oceniono wielkość biomasy glonów rozwijającej się na glebach odłogowanych o różnym składzie granulometrycznym (gliny, piaski gliniaste mocnne, piaski słabo gliniaste, piaski gliniaste lekkie). Badania dotyczyły powierzchni gleby i warstwy do głębokości 30 cm w czwartym roku odłogowania. Obiektem badań było pole pozostawione bez ingerencji człowieka i pole pielęgnowane corocznym koszeniem, gdzie rozdrobniony pokos roślin pozostawał na polu. W czwartym roku odłogowania rozmieszczenie glonów w glebie odłogu niekoszonego było bardzo słabo związane z uziarnieniem gleby. Silny wpływ struktury granulometrycznej zaznaczył się na odłogu pielęgnowanym. W glebie do głębokości 30 cm najwięcej glonów rozwijało się w na piaskach gliniastych mocnych i na piaskach słabo gliniastych. Również powierzchnię gleby najobficiej zasiedlały glony na piaskach słabo gliniastych, a poza tym na glinach lekkich. Natomiast skład granulometryczny gleby nie wykazał wpływu na plon roślin porastających oba odłogi. Istotne różnice w biomasie glonów i plonie roślin między odłogami wskazują, że glony nie stanowią konkurencji dla roślin w zdobywaniu biogenów i zabierają z gleby tylko to co nie zostaje wykorzystane przez rośliny. Stwierdzony został wpływ wielkości plonu roślin na biomasę glonów.
Celem przeprowadzonego w Samotworze w latach 1999-2001 ścisłego doświadczenia polowego było ustalenie najskuteczniejszych przejść od ugorów i odłogów do ponownej uprawy oraz określenie wielkości pobrania wraz z plonem pierwiastków biogennych (N, P ,K, Mg, Ca, Na) w różnych warunkach siedliskowych (pole uprawne, odłóg i ugór), wodnych i nawozowych oraz zmian chemicznych w ornej warstwie gleby. Uzyskane dane pomogły wskazać bardziej efektywne sposoby zagospodarowania porolniczych odłogów (zróżnicowane nawożenie z deszczowaniem) i umożliwiły ocenę stanu gotowości środowiska glebowego do wznowienia funkcji produkcyjnych.
W pracy określono wybrane właściwości fizyczno-chemicznobiologiczne gleby oraz sukcesję roślin w pierwszym roku zaniechania uprawy wybranych gatunków zbóż (gryki, prosa, kukurydzy) i okopowych (ziemniaków) prowadzonej w warunkach deszczowania. Badania przeprowadzono w roku 2005 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy, na glebie bardzo lekkiej zaliczanej do kompleksu przydatności rolniczej żytniego słabego. Stwierdzono, że pod względem uziarnienia poziomy ornopróchniczne analizowanej gleby należały do dwóch grup granulometrycznych: piasku luźnego i piasku słabogliniastego. Zawierały one od 3 do 6% części spławialnych. Natomiast zawartość węgla organicznego mieściła się w zakresie 9,40-9,90 g kg-1 i były to wartości typowe dla gleb piaszczystych. Nie stwierdzono wyraźnych, ukierunkowanych różnic w zawartości węgla organicznego pomiędzy łanami kontrolnymi a uprzednio deszczowanymi. Na podstawie oznaczonych zawartości fosforu przyswajalnego poziomy orno-próchniczne analizowanych poletek można zaklasyfikować do I–III klasy zasobności, natomiast pod względem zawartości przyswajalnego potasu do I–IV klasy. Odczyn gleby (pH) wykazywał duże zróżnicowanie. W pierwszym roku odłogowania dominowały jednoroczne rośliny segetalne – głównie Conyza canadiensis – związane z jednej strony z właściwościami siedliska, z drugiej natomiast z prowadzoną wcześniej agrotechniką. Lekkie gleby piaszczyste, o dużej przepuszczalności i niskiej zawartości azotu sprzyjały jednocześnie rozwojowi chwastów o charakterze kserotermicznym (Agropyron repens, Filago arvensis). W odłogowanej glebie zagęszczenie roztoczy wahało się od 3,46 do 6,65 tys. osobn. ∙ m-2. Najwięcej tych stawonogów stwierdzono w glebie odłogu po uprawie kukurydzy. Na tym stanowisku oraz na powierzchni po uprawach gryki i prosa najliczniejszymi roztoczami były Actinedida, natomiast po uprawie ziemniaków Tarsonemida. Na badanym terenie liczebność drapieżnych Gamasida oraz saprofagicznych Oribatida była niska. Na analizowanych odłogach występowały tylko 4 gatunki mechowców. Najwięcej (3 gatunki) stwierdzono po uprawie kukurydzy. Najliczniejszym mechowcem był Scutovertex sculptus, który występował na wszystkich stanowiskach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.