Badania przeprowadzono w katenie glebowej moreny dennej falistej Pojezierza Olsztyńskiego. W obniżeniu stwierdzono występowanie gleb deluwialnych, namurszowych i torfowo-murszowych, a na otaczających stokach - gleb brunatnych. W badanych glebach oznaczono: skład granulometryczny, gęstość objętościową i właściwą, porowatość ogólną, popielność i zawartość węgla organicznego oraz krzywe sorpcji gleby. W badanych glebach stwierdzono przemieszczanie materiału glebowego w dół stoku. W glebie deluwialnej stwierdzono 1,5-krotnie wyższą zawartość frakcji ilastej niż w poziomie powierzchniowym gleby brunatnej. Postępujące procesy denudacji antropogenicznej doprowadziły do przykrycia murszy i torfów namułami deluwialnymi o miąższości 10-30 cm (gleby namurszowe) i powyżej 30 cm (gleby deluwialne). Namuły deluwialne wykazują 4-8-krotne większe zagęszczenie, a znacznie niższą porowatość (1,5-krotnie) w odniesieniu do głębiej zalegających torfów szuwarowych i olesowych. Objętość makro- i mezoporów w powierzchniowych utworach mineralnych i mineralno-organicznych badanych gleb jest 2-krotnie niższa niż w torfach olesowych i szuwarowych. Wraz z obniżaniem się terenu wzrasta objętość mikroporów w powierzchniowych poziomach gleb badanej kateny. W glebach namurszowych i torfowo-murszowych jest ona 3-krotnie wyższa niż w analogicznych poziomach gleb brunatnych i deluwialnych.
W glebach obniżeń śródmorenowych krajobrazu młodoglacjalnego Pojezierza Mazurskiego zbadano uziarnienie, odczyn, gęstość, porowatość ogólną, zawartość węgla i azotu oraz kationów wymiennych. Gleby te reprezentowane są przez gleby deluwialne właściwe, namurszowe i torfowo-murszowe silnie zamulone, których właściwości uległy modyfikacji przez procesy deluwialne. W glebach deluwialnych warstwa deluwium o składzie granulometrycznym glin lekkich i średnich dochodzi do 115 cm. Namuły deluwialne przykrywają powierzchnię gleb organicznych w gleby namurszowe oraz powodują silne zamulenie poziomów murszowych. Wpływają one na zmniejszenie porowatości ogólnej, a zwiększenie gęstości objętościowej w poziomach powierzchniowych w stosunku do warstw torfowych, co ogranicza skutki procesu mineralizacji materii organicznej. Wraz z obniżaniem terenu wzrasta w glebach zawartość azotu, materii organicznej, odczyn, pojemność wymienna kationów (T) oraz udział wapnia w kompleksie sorpcyjnym. Stwierdzona niższa zawartość kationu wapnia, a wyższa wodoru wymiennego w poziomach powierzchniowych niż poziomach głębszych w profilach badanych gleb, wskazuje na proces dekalcytacji.