Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gleby kompleksu zytniego bardzo dobrego
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W doświadczeniach polowych przeprowadzonych w latach 1991 - 1993 porównywano plonowanie łubinu białego, łubinu wąskolistnego i łubinu żółtego na trzech kompleksach glebowych (żytnim słabym, żytnim bardzo dobrym i pszennym dobrym). Łubin biały plonował najwyżej na wszystkich trzech kompleksach glebowych. Plon nasion łubinu białego i wąskolistnego wzrastał wraz z polepszaniem warunków glebowych. Reakcja łubinu żółtego na kompleks glebowy była zróżnicowana, a gatunek ten plonował najwyżej na kompleksie żytnim słabym. Plony oraz długość okresu wegetacyjnego wszystkich gatunków łubinu zależały w większym stopniu od opadów niż od jakości gleb.
W doświadczeniach przeprowadzonych w czterech Stacjach Doświadczalnych Oceny Odmian COBORU oceniano plonowanie, zawartość i plony białka, stabilność plonowania i reakcję na warunki wilgotnościowe 10 odmian reprezentujących różne typy morfologiczne i użytkowe grochu siewnego. Doświadczenia prowadzono w latach 1996-2000, na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego. Plony odmian ogólnoużytkowych – ‘Agra’, ‘Rola’, ‘Piast’, ‘Set’ i ‘Tambo’ nie różniły się istotnie. Przy niedoborze opadów odmiany wąsolistne – ‘Piast’ i ‘Agra’ wykazywały tendencję do wydawania wyższych plonów nasion i białka niż odmiany pozostałe. Odmiany pastewne nasienne – ‘Wiato’ i ‘Idol’ plonowały na poziomie odmian ogólnoużytkowych, ale cechowała je niższa od innych odmian stabilność plonowania. Odmiany pastewne nasienno-zielonkowe (‘Kormoran’, ‘Kier’, ‘Roch’) wyróżniały się wyższą od pozostałych odmian stabilnością plonowania.
W literaturze brak informacji o zróżnicowaniu wpływu jakości gleby na najnowsze odmiany żyta. Celem przeprowadzonych doświadczeń z żytem ozimym było zbadanie reakcji jego odmian (wyrażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, prowadzonych we wszystkich rejonach Polski w latach 2005–2012. Badano 10 odmian żyta: Bellami F1, Brasetto F1, Gonello F1, Minello F1 i Visello F1 (odmiany mieszańcowe) oraz Bosmo, Dańkowskie Diament, Domir, Herakles i Stanko (odmiany populacyjne). Doświadczenia były zakładane na glebach należących do czterech kompleksów glebowo-rolniczych: pszennego dobrego, żytniego bardzo dobrego, żytniego dobrego i żytniego słabego; do klas bonitacyjnych gleby: IIIa, IIIb, IVa, IVb i V; w warunkach pH gleby od 4,5 do 6,1. Największe plony ziarna żyta ozimego (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego. Plony mniejsze o 2,0% otrzymano na glebach kompleksu żytniego b. dobrego, o 10,2% na glebach kompleksu żytniego dobrego, a o 15,9% na glebach kompleksu żytniego słabego. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo-rolniczych były podobne jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w stosunku do kompleksu pszennego dobrego wystąpiło u odmian: Dańkowskie Diament, Domir i Visello F1. Najmniejsze zniżki plonu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich w odniesieniu do gleb kompleksu pszennego stwierdzono u odmian: Bellami F1, Gonello F1 i Herakles. Większą tolerancję na uprawę w warunkach niższego pH gleby wykazały odmiany Domir i Bosmo.
Celem przeprowadzonych badań było ustalenie reakcji (wyrażonej plonem ziarna) 10 odmian pszenicy jarej na jakość gleby (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). W literaturze brakuje informacji na ten temat. Badania nad pszenicą jarą prowadzono na bazie serii doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego w ramach COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Uwzględniono 10 odmian pszenicy jarej: Bombona, Bryza, Hewilla, Monsun, Nawra, Parabola, Trappe, Tybalt, Zadra i Żura. Doświadczenia były zakładane na czterech kompleksach glebowo-rolniczych: pszennym bardzo dobrym, pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach gleby: 2, 3a, 3b i 4a; w warunkach odczynu obojętnego i lekko kwaśnego (pH gleby od 5,0 do 7,3). Najwyższe plony ziarna (średnio z odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego bardzo dobrego, a o 5% niższe na glebach kompleksu pszennego dobrego. W porównaniu z kompleksem pszennym bardzo dobrym na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego otrzymano plony niższe o 16%, a na glebach kompleksu żytniego dobrego – niższe o 21%. Badane odmiany pszenicy wykazywały niejednakowe spadki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w stosunku do kompleksu pszennego bardzo dobrego stwierdzono u odmian: Bryza, Tybalt, Nawra i Żura. Najmniejszymi spadkami plonu ziarna przy uprawie w gorszych warunkach glebowych charakteryzowały się odmiany Hewilla i Trappe.
W literaturze brak informacji o wpływie jakości gleby na najnowsze odmiany owsa. Celem przeprowadzonych doświadczeń było zbadanie reakcji odmian owsa (wyrażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Badano 11 odmian owsa: Arab, Breton, Cwał, Deresz, Flamingsprofi, Furman, Gniady, Krezus, Polar, Rajtar i Zuch. Doświadczenia były zakładane na glebach należących do trzech kompleksów glebowo-rolniczych: pszennego dobrego, żytniego bardzo dobrego i żytniego dobrego; do klas bonitacyjnych gleby: IIIa, IIIb, IVa i IVb; w warunkach pH gleby od 4,5 do 6,7. Największe plony ziarna owsa (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego. W porównaniu z tym kompleksem plony mniejsze o 10,7% otrzymano na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a mniejsze o 18,3% na glebach kompleksu żytniego dobrego. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo-rolniczych były zbliżone jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w relacji do kompleksu pszennego dobrego wystąpiło u odmian: Arab, Furman i Krezus. Najmniejsze zniżki plonu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich stwierdzono u odmian: Breton, Deresz i Gniady.
Celem przeprowadzonych badań z jęczmieniem ozimym było określenie reakcji odmian jęczmienia ozimego (wyrażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). W literaturze brakuje informacji o reakcji odmian jęczmienia ozimego na pogarszającą się jakość gleby. Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Badano 10 odmian jęczmienia ozimego: Amarena, Epoque, Fridericus, Karakan, Lomerit, Maybrit, Merlot, Nickela, Rosita i Scarpia. Doświadczenia były prowadzone na trzech kompleksach glebowo-rolniczych: pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach bonitacyjnych gleby: II, IIIa, IIIb i IVa; w warunkach pH gleby od 5,0 do 6,7. Największy plon ziarna jęczmienia ozimego (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego, mniejszy o 9,2% na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a mniejszy o 16,8% na glebach kompleksu żytniego dobrego. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo-rolniczych były podobne jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Większy spadek plonu na glebach kompleksów żytnich w relacji do kompleksu pszennego dobrego wystąpił u odmian: Maybrit, Nickela i Fridericus. Mniejsze zniżki plonu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich stwierdzono u odmian: Epoque, Amarena i Scarpia. Spośród badanych odmian najbardziej tolerancyjne na uprawę w warunkach niższego pH gleby (5,0–5,5) były: Amarena, Epoque, Scarpia i Rosita.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.