Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gleby kompleksu pszennego dobrego
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W doświadczeniach polowych przeprowadzonych w latach 1991 - 1993 porównywano plonowanie łubinu białego, łubinu wąskolistnego i łubinu żółtego na trzech kompleksach glebowych (żytnim słabym, żytnim bardzo dobrym i pszennym dobrym). Łubin biały plonował najwyżej na wszystkich trzech kompleksach glebowych. Plon nasion łubinu białego i wąskolistnego wzrastał wraz z polepszaniem warunków glebowych. Reakcja łubinu żółtego na kompleks glebowy była zróżnicowana, a gatunek ten plonował najwyżej na kompleksie żytnim słabym. Plony oraz długość okresu wegetacyjnego wszystkich gatunków łubinu zależały w większym stopniu od opadów niż od jakości gleb.
W latach 2006 - 2007 przeprowadzono doświadczenie z owsem (odmiany ‘Gniady’) na obetonowanych mikropoletkach o powierzchni 14 m2 i miąższości warstwy gleby 2 m, wypełnionymi różnymi glebami. Celem było określenie wpływu różnych gleb na plon i cechy struktury plonu owsa oraz poznanie zakresu zróżnicowania budowy łanu owsa na różnych glebach o różnej przydatności do uprawy tego zboża. Przeprowadzone badania wykazały istotne oddziaływanie (interakcję) warunków glebowych oraz warunków pogodowych na plonowanie i budowę łanu owsa odmiany ‘Gniady’. Zmienność plonowania owsa w latach prowadzenia doświadczenia była znacznie większa na glebach kompleksów żytnich, zwłaszcza żytniego bardzo słabego niż na glebach kompleksów pszennych, z wyjątkiem kompleksu pszennego dobrego (rędzina). Niższa wydajność łanów związana była z dużym udziałem w nich słabiej rozkrzewionych niskich roślin o mniej plennych wiechach. W roku 2006, z bardzo dużymi niedoborami wody podczas wegetacji owsa, stwierdzono, zwłaszcza na glebach kompleksów żytniego słabego i żytniego bardzo słabego oraz na kompleksie pszennym wadliwym (rędzina), większy udział pędów niskich w łanach niż w roku 2007 o korzystnym rozkładzie opadów.
In the period 1993-1995 in the Experimental Station belonging to Olsztyn University of Agriculture and Technology the experiment was carried out aimed to study of growing buckwheat on soil of good wheat complex (cultivars Hruszowska, Emka and Kora) and rate of nitrogen applying (40 kg N ha before sowing + 0 during flowering, 20 + 20 or 0 + 40) effects on yield and seed sowing value of buckwheat. Seed yields ranged from 0,71 to 2,71 t/ha and significantly higher yielded cv. Kora and the lowest yield was noted for Emka. В iological yield (harvested using human force from microplots) amounted above 3,0 t/ha. Losses of buckwheat seeds during the growing period amounted to 44% on average. Nitrogen applied during buckwheat flowering limited crop lodging, but on the other hand adversely affected sowing value of obtained yield, compared to treatment where whole rate of N was applied before sowing. In the above ground mass of buckwheat yield seeds of Raphanus raphanistrum were not found.
W literaturze brak informacji o zróżnicowaniu wpływu jakości gleby na najnowsze odmiany żyta. Celem przeprowadzonych doświadczeń z żytem ozimym było zbadanie reakcji jego odmian (wyrażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, prowadzonych we wszystkich rejonach Polski w latach 2005–2012. Badano 10 odmian żyta: Bellami F1, Brasetto F1, Gonello F1, Minello F1 i Visello F1 (odmiany mieszańcowe) oraz Bosmo, Dańkowskie Diament, Domir, Herakles i Stanko (odmiany populacyjne). Doświadczenia były zakładane na glebach należących do czterech kompleksów glebowo-rolniczych: pszennego dobrego, żytniego bardzo dobrego, żytniego dobrego i żytniego słabego; do klas bonitacyjnych gleby: IIIa, IIIb, IVa, IVb i V; w warunkach pH gleby od 4,5 do 6,1. Największe plony ziarna żyta ozimego (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego. Plony mniejsze o 2,0% otrzymano na glebach kompleksu żytniego b. dobrego, o 10,2% na glebach kompleksu żytniego dobrego, a o 15,9% na glebach kompleksu żytniego słabego. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo-rolniczych były podobne jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w stosunku do kompleksu pszennego dobrego wystąpiło u odmian: Dańkowskie Diament, Domir i Visello F1. Najmniejsze zniżki plonu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich w odniesieniu do gleb kompleksu pszennego stwierdzono u odmian: Bellami F1, Gonello F1 i Herakles. Większą tolerancję na uprawę w warunkach niższego pH gleby wykazały odmiany Domir i Bosmo.
W literaturze brak informacji o wpływie jakości gleby na najnowsze odmiany owsa. Celem przeprowadzonych doświadczeń było zbadanie reakcji odmian owsa (wyrażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Badano 11 odmian owsa: Arab, Breton, Cwał, Deresz, Flamingsprofi, Furman, Gniady, Krezus, Polar, Rajtar i Zuch. Doświadczenia były zakładane na glebach należących do trzech kompleksów glebowo-rolniczych: pszennego dobrego, żytniego bardzo dobrego i żytniego dobrego; do klas bonitacyjnych gleby: IIIa, IIIb, IVa i IVb; w warunkach pH gleby od 4,5 do 6,7. Największe plony ziarna owsa (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego. W porównaniu z tym kompleksem plony mniejsze o 10,7% otrzymano na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a mniejsze o 18,3% na glebach kompleksu żytniego dobrego. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo-rolniczych były zbliżone jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Największe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w relacji do kompleksu pszennego dobrego wystąpiło u odmian: Arab, Furman i Krezus. Najmniejsze zniżki plonu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich stwierdzono u odmian: Breton, Deresz i Gniady.
Celem przeprowadzonych badań z jęczmieniem ozimym było określenie reakcji odmian jęczmienia ozimego (wyrażonej plonem ziarna) na warunki glebowe (kompleks glebowo-rolniczy, klasa bonitacyjna gleby, pH gleby). W literaturze brakuje informacji o reakcji odmian jęczmienia ozimego na pogarszającą się jakość gleby. Bazę wynikową stanowiła seria doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2012. Badano 10 odmian jęczmienia ozimego: Amarena, Epoque, Fridericus, Karakan, Lomerit, Maybrit, Merlot, Nickela, Rosita i Scarpia. Doświadczenia były prowadzone na trzech kompleksach glebowo-rolniczych: pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach bonitacyjnych gleby: II, IIIa, IIIb i IVa; w warunkach pH gleby od 5,0 do 6,7. Największy plon ziarna jęczmienia ozimego (średnio dla odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego dobrego, mniejszy o 9,2% na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a mniejszy o 16,8% na glebach kompleksu żytniego dobrego. Zniżki plonu na stopniowo gorszych kompleksach glebowo-rolniczych były podobne jak na kolejno słabszych klasach gleb. Uwzględnione w badaniach odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach glebowych. Większy spadek plonu na glebach kompleksów żytnich w relacji do kompleksu pszennego dobrego wystąpił u odmian: Maybrit, Nickela i Fridericus. Mniejsze zniżki plonu ziarna przy uprawie na glebach kompleksów żytnich stwierdzono u odmian: Epoque, Amarena i Scarpia. Spośród badanych odmian najbardziej tolerancyjne na uprawę w warunkach niższego pH gleby (5,0–5,5) były: Amarena, Epoque, Scarpia i Rosita.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.