Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  geosynthetic
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Determination of direct slide coeffi cient and interfacial frictional resistance at the contact between the fill material and geosynthetic was the purpose of the paper. The fill material was an ash-slag mixture from Skawina Power Plant and from the settler of Arcelor-Mittal Poland Steel Plant in Kraków Płaszów. The shear strength and interfacial frictional resistance tests were carried out in the direct shear box apparatus at the moisture content close to optimal at the compaction indexes 0.90, 0.95 and 1.00. Test results revealed that the shear strength parameters of the analyzed ash-slag were high. The parameters describing the frictional resistance at the contact: ash-slag - geosynthetics were also high, which allowed obtaining high values of the direct slide coeffi cient as well as the coefficient of interfacial friction.
Coraz częściej geosyntetyki stosuje się do poprawy cech mechanicznych warstwy podbudowy zasadniczej z niezwiązanego kruszywa. W tym przypadku geosyntetyk zlokalizowany w obszarze warstw o wysokiej sztywności musi charakteryzować się tzw. funkcją stabilizującą kruszywo w zakresie małych odkształceń. Funkcję tę spełniają georuszty o monolitycznych węzłach. W artykule przedstawiono wstępne wyniki programu badań opartego na obserwacji terenowego odcinka badawczego, który użytkowany jest przez pojazdy ciężkie. Dotychczasowe rezultaty pomiaru ugięć, równości oraz pomiaru odkształceń w warstwach nawierzchni za pomocą czujników odkształceń pozwalają zaobserwować korzystny wpływ georusztu na pracę niezwiązanego kruszywa. Na tym etapie badań przedstawione wnioski mają charakter jakościowy i wymagają weryfikacji na podstawie dalszych badań.
Geotkaniny są materiałami wykorzystywanymi m.in. do zbrojenia i separacji gruntu. Ich dobór powinien uwzględniać wytrzymałość na rozciąganie niezbędną dla założonego efektu wzmocnienia gruntu, a także wydłużalność dostosowaną do przewidywanego stopnia osiadania oraz warunków wbudowania materiału. W artykule zaprezentowano metodykę i wyniki badań wytrzymałości na rozciąganie metodą szerokich próbek dwóch geotkanin polipropylenowych, wykorzystywanych do zbrojenia gruntu przy formowaniu konstrukcji oporowej, wzmacniającej stateczność skarpy składowiska Radiowo [Koda 2011]. Materiał ten na składowisku może pracować w podwyższonej temperaturze. Celem badań było określenie parametrów wytrzymałościowych w temperaturze od 20 do 80°C. Uzyskane wyniki badań pozwoliły ocenić zmiany powyższych parametrów, a także zweryfikować rzeczywiste parametry zastosowanych materiałów. Porównano także uzyskane parametry badanych geotkanin z informacjami podanymi przez producenta.
W artykule przedstawiono zastosowanie materiałów geosyntetycznych w budownictwie wodnym, ze szczególnym uwzględnieniem geotkanin. Omówiono technologię georur oraz możliwości ich praktycznego wykorzystania. Krótko scharakteryzowano poligon badawczy zlokalizowany na warszawskim brzegu rzeki Wisły. Na podstawie obserwacji i zdobytych doświadczeń zaprezentowano proces instalacji i napełniania płaszcza geosyntetycznego refulatem. W pracy omówiono zrealizowany program geotechnicznych badań polowych i laboratoryjnych. Sporządzony przestrzenny rozkład gęstości objętościowej szkieletu gruntowego gruntu wypełniającego georurę oraz uzyskane w odniesieniu do niego wyniki badań CPTU, DMT oraz DPL pozwalają stwierdzić występowanie nierównomiernego rozkładu parametrów geotechnicznych gruntu w georurze. Uwzględnienie tego zjawiska w procesie projektowania obiektów wykonywanych w technologii georur wydaje się być istotnym zagadnieniem z punktu widzenia bezpieczeństwa konstrukcji.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Poduszka piaskowa wzmocniona geosyntetykiem

67%
W artykule omówiono wpływ zbrojenia poduszki piaskowej na nośność podłoża gruntowego i zwiększenie sztywności poduszki. Podano tok postępowania przy projektowaniu poduszki zbrojonej według zaleceń EBGEO. Obliczenia obejmują wybrane ławy dwukondygnacyjnego budynku administracyjno-socjalnego, posadowionego na gruncie organicznym o miąższości 3 m. Zaprojektowano poduszki piaskowe o różnych szerokościach określonych przez wartość kąta rozkładu naprężenia β = 0°, 30° i 45°, zbrojone czterema warstwami geosiatki. Obliczenia poduszek przeprowadzono zgodnie z wytycznymi EBGEO. Zbrojenie poduszki piaskowej ma wpływ na nośność podłoża gruntowego na wypieranie, a wpływ zbrojenia jest największy w przypadku poduszki o szerokości równej szerokości fundamentu. Wzrost sztywności poduszki, obliczony według EBGEO, wynika głównie z jej obciążenia i wytrzymałości zbrojenia na rozciąganie.
Prawo nakłada obowiązek sprawdzenia stateczności nasypów komunikacyjnych wyższych niż 3,0 m [Rozporządzenie 2012]. Efektywną kosztowo metodą wzmacniania nasypów o niewystarczającej stateczności jest zbrojenie z geosiatek. Narzucony Rozporządzeniem Ministra [1999] sposób sprawdzania stateczności metodą globalnego współczynnika bezpieczeństwa jest niezgodny z obowiązującą polską normą Eurokod 7. Projektowanie geotechniczne [PN-EN 1997-1:2008]. W artykule przedstawiono sposób obliczenia stateczności nasypu metodą częściowych współczynników bezpieczeństwa oraz doboru wartości parametrów obliczeniowych i zbrojenia z georusztów dla nasypu komunikacyjnego zaprojektowanego zgodnie z PN-EN EC-7, a także sposób wyznaczania częściowych współczynników redukcyjnych i wymaganej wytrzymałości długoterminowej zbrojenia geosyntetycznego. W części obliczeniowej porównano wyniki obliczeń stateczności nasypu przeprowadzone zgodnie z Rozporządzeniem [1999] oraz Eurokodem 7 [PN-EN 1997-1:2008]. Wyznaczono potencjalne mechanizmy zniszczenia metodą Bishopa w stanie granicznym nośności, w różnej kombinacji współczynników częściowych (DA-1, DA-3) i porównano uzyskane wyniki.
W pracy przedstawiono ocenę przyczyn nadmiernego zawilgocenia wybiegu dla koni oraz jego erozji powierzchniowej. Wybieg zlokalizowany jest na działce nr 95/2 przy ul. Jodłowej 12 w Krakowie należącej do Stacji Doświadczalnej Katedry Rozrodu i Anatomii Zwierząt Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. W celu rozpoznania warunków gruntowo-wodnych przeprowadzono odpowiednio ukierunkowane badania terenowe i laboratoryjne właściwości geotechnicznych gruntów podłoża. Biorąc pod uwagę panujące warunki gruntowo-wodne terenu wybiegu, stwierdzono, że wody opadowe nie mają właściwego odpływu, a niskie współczynniki filtracji gruntów podłoża powodują ich stagnowanie w warstwach przypowierzchniowych, z czego wynika jego zabagnienie po większych opadach. Na podstawie przeprowadzonych badań i analiz opracowano koncepcję osuszenia i stabilizacji powierzchni terenu wybiegu. Zaproponowano zabezpieczenie przed stagnowaniem wód opadowych oraz przed erozją powierzchniową z wykorzystaniem gruboziarnistych gruntów mineralnych jako drenażu. Wykorzystano również geosyntetyk komórkowy stanowiący zabezpieczenie stabilizujące. Zalecono wykonanie kolektora zbiorczego odprowadzającego wodę z drenażu.
Porównano wyniki obliczeń poziomych deformacji konstrukcji z gruntu zbrojonego geosyntetykami uzyskane z użyciem różnych metod. Do ich wykonania zastosowano metody powszechnie znane (FHWA, Geoservice, CTI) oraz rozwiązanie mniej popularne, a polegające na analizie sposobu pracy, w tym potencjalnych mechanizmów zniszczenia, konstrukcji z gruntu zbrojonego (metoda IBW PAN). Dokładność uzyskanych wyników zweryfikowano na podstawie danych eksperymentalnych. Przedstawiono wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy oraz omówiono najistotniejsze problemy, które wymagają dalszych badań.
W artykule przedstawiono wyniki badań wytrzymałości na przebicie geosyntetyków osłonowych i uszczelniających. Jako materiały osłonowe wybrano cztery typy geowłóknin o różnej grubości i gramaturze, materiały uszczelniające reprezentowane były przez trzy typy geomembran o różnej grubości. Badania wykonano oddzielnie dla geowłóknin i geomembran oraz dla utworzonych z nich geokompozytów (geomembrany w osłonie z geowłóknin) - przed i po 28 cyklach zamrażania w temperaturze -24°C i rozmrażania w wodzie o temperaturze +18°C. Badania prowadzone były zgodnie z normą PN-EN 14574:2006. Wyniki badań wykazały, że geomembrany odznaczają się 2-5-krotnie większą wytrzymałością na przebicie niż geowłókniny. Geokompozyty wykazały wytrzymałość na przebicie wielokrotnie większą (2-6-krotnie w zależności od układu) od wytrzymałości poszczególnych geosyntetyków. Świadczy to, że stosowanie warstwy ochronnej z geowłókniny przy geomembranie jest skutecznym sposobem zwiększenia jej odporności na uszkodzenie mechaniczne. Zarówno geowłókniny, jak i geomembrany, a także utworzone z nich geokompozyty wykazały dużą mrozoodporność.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.