Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  gelation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Commercial egg white isolates (EWI) or concentrates contain substantial quantities of minerals and they easily form heat-induced gels. An innovative, low mineral EWI was used in the present research to investigate the influence of magnesium ions on the gelation process and on the release of these ions in simulated gastric conditions. Heat-induced gelation of egg white proteins was monitored by using an ultrasound viscometer and an oscillatory rheometer. Samples behaved as weak gels with the storage modulus about 5 times larger than the loss modulus. Both methods revealed two phases of gelation. More elastic behavior of gels with an increased magnesium ion concentration can be explained by a higher number of bonds between protein molecules observed in transmission electron microscopy images. An increased concentration of magnesium ions in gel caused an increased release rate of these ions in simulated gastric conditions, which was probably caused by a higher surface roughness of the gel. Higher roughness of the gel surface enlarges the contact area and enables faster hydrolysis. The egg white isolate gels with a high bioavailability organic form of magnesium could be used as food supplement with a regulated magnesium release rate in the human stomach.
The effect of sodium chloride and calcium chloride on the fracture properties of whey protein concentrates (WPCs) and whey protein isolate (WPI) gels was investigated. Compression of gel samples was used to measure true shear stress at fracture and true shear strain at fracture. Investigated WPCs had such a great content of sodium and calcium ions, that they had a detrimental effect on shear stress values. Gels made from WPI and WPCs had similar salt- associated changes in shear stress at fracture, but shear strain responded in opposite way. Considering the content of calcium and sodium in concentrates, added NaCl and СаСІ2 influenced the fracture properties in the same way as WPI gels.
The aim of the study was to analyse changes in the parameters describing molecular dynamics of water in starch and starch-protein dispersions taking place in the process of gelation The study was performed by the nuclear magnetic resonance (NMR) method for starch dispersion samples of the concentration of 0.10g/cm3 (Triticum durum wheat starch) and starch-protein dispersion samples (gluten obtained from wheat) of the concentration c = 0.1g/cm3. NMR measurements were performed in the range of 20°- 70°C. The parameters describing molecular dynamics of water in retrograded gels obtained at 70°C and 100°C were also determined. The process of starch gelation was found to occur already at temperatures lower than 70°C. The spinlattice relaxation times were observed to decrease despite of increase in temperature. It suggested a decreased mobility of water molecules in the system studied. It would result from the formation of spatial lattice formation already in the process of gelation. In the starch-protein samples, the relaxation time, T2, slightly increased with increase in temperature over the whole range studied. In this system water mole­cules had unlimited mobility, which suggested a lack of gelation. These results were confirmed by analy­sis of the relaxation times fór both systems of retrograded gels obtained at different temperatures. For the starch gel, the relaxation times were identical at both temperatures of gelation. For starch-protein gel the relaxation times are longer for the gel obtained at 70°C than at 100°C. This observation confirmed tem­perature of 70°C was insufficient for lattice formation.
Influence of electromagnetic treatment of the mineral filler on properties of the adhesive compositions for plywood production. The influence of pre-activation of natural mineral filler zeolite (clinoptilolite) in the electromagnetic microwave field (EMF) and in a weak pulsed magnetic field (IMP) on the physical, mechanical and chemical properties of adhesive compositions were investigated. The differences in the mechanisms of exposure of EMF and IMP on mineral filler in adhesive composition were identified. Decrease of free formaldehyde content from cured adhesive composition is 23 %. Increase of acidity and reduction of gel time were determined. Addition of clinoptilolite into the adhesive composition increases the strength of the adhesive layer: at untreated sample by 6 %, treated in a weak IMP by 14 % and activated in EMF by 23 %.
Określono temperatury żelowania roztworów koncentratu białek serwatkowych w różnych wartościach pH i stężenia białka. Stwierdzono, iż wartości temperatur punktu żelowania wyznaczone metodą reologii oscylacyjnej były mniejsze niż otrzymane metodą reologii rotacyjnej. Wynikało to z faktu, iż za początek żelowania uznawano w pierwszej metodzie moment, w którym wartości modułów były zbliżone, a w drugiej początek wzrostu lepkości roztworu białek. Temperatura punktu żelowania białek WPC zależała od stężenia białka w roztworze poddawanym żelowaniu, co prawdopodobnie wynika z zachodzących interakcji pomiędzy grupami dwusiarczkowymi β-laktoalbuminy i reaktywnymi grupami sulfhydrylowymi β-laktoglobuliny. Zaobserwowano zmiany punktu żelowania wraz ze zmianą pH, co wyjaśniono różnicami w ładunku oraz reaktywności grup tiolowych cząsteczek białek.
The objective of this study was to determine the effect of pH on the fundamental rheological properties of whey protein concentrates (WPC) and isolate (WPI) gels and on the microstructure of WPI gels. Higher pH caused a significant increase in shear strain and shear stress values of WPCs and WPI gels. At some pH value a drop in strain and stress was observed. For whey protein preparations with higher protein content this drop occurred at lower pH values. Particulate microstructures of WPI gels were produced in the pH range 4-7. Fine-stranded gel was produced at pH 3 while mixed and fine-stranded gels were produced at pH value above 7. There was no relationship between microstructure and the shear strain values. The highest shear stress value of WPI gels was observed at pH 8. At this pH a mixed microstructure was produced.
Celem pracy było zbadanie lepkości modelowych układów ĸ-karagenianu i skrobi w wodzie, mleku oraz roztworze koncentratu białek serwatkowych. Prześledzono zmiany lepkości pozornej podczas ogrzewania i chłodzenia powyższych układów. Stwierdzono istnienie efektu synergicznego pomiędzy skrobią a ĸ-karagenem, wyrażającego się wzrostem lepkości w zakresie temperatur charakterystycznym dla żelowania jednej z tych substancji, przy jej stałym stężeniu, a wzrastającym stężeniu drugiego składnika. Mieszanina ĸ-karagen/skrobia żelowała lepiej w mleku niż roztworze koncentratu białek serwatkowych, co mogło być spowodowane dużą zawartością soli mineralnych w koncentracie. Układy ĸ-karagen/skrobia charakteryzowały się wyższą lepkością w mleku i roztworze koncentratu białek serwatkowych niż w wodzie, co może świadczyć o zachodzeniu oddziaływań pomiędzy tymi substancjami a białkami mleka.
15
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Żelowanie preparatów serwatkowych

59%
Celem pracy było przebadanie zdolności żelujących kilku produktów serwatkowych: sproszkowanej serwatki i koncentratów białek serwatkowych o zróżnicowanej zawartości białka. Otrzymywano roztwory o różnym stężeniu białka (4, 6, 8 lub 10%), ogrzewano w temp. 25–85°C i chłodzono do 25°C. Badano właściwości reologiczne przy użyciu reometru dynamicznego Haake RS300, notując wartości modułu zachowawczego, modułu stratności i tangensa kąta przesunięcia fazowego. W temp. 85 i 25°C przebadano wpływ częstości drgań sinusoidalnych na wartości modułów. Największy wzrost wartości modułów stwierdzono podczas chłodzenia wszystkich próbek. Zależność modułów od częstości drgań, badana w temp. 25°C, wskazywała na tworzenie się żeli. Spośród przebadanych produktów najlepiej żelujcym preparatem był koncentrat białek serwatkowych o zawartości białka i soli mineralnych odpowiednio: 65,3% i 5,9%, co wydaje się najbardziej optymalnym składem.
17
59%
Jedną z najważniejszych właściwości funkcjonalnych białek jest żelowanie. Tekstura żeli może być określana za pomocą pomiaru siły powodującej załamanie się ich struktury oraz wielkości występującego przy tym odkształcenia. Celem badań było określenie zależności pomiędzy teksturą żeli a ich budową. Użyto izolatu białek serwatkowych, albuminy surowicy krwi bydlęcej oraz świni i ß-laktoglobuliny. Żele badanych białek miały największą wartość naprężenia przy takich wartościach pH, przy których prawdopodobnie istnieje równowaga między siłami odpychania i przyciągania pomiędzy łańcuchami białkowymi. Żele otrzymane z różnych białek i charakteryzujące się podobną twardością miały różną strukturę. Maksymalną twardość otrzymanych żeli determinowało stężenie białka w dyspersji poddawanej żelowaniu.
Properties, receiving and applications of locust bean gum (E 410), which it is a natural polysaccharide in this article were presented. It is derived from seeds of the carob tree (Ceratonia siliqua), which sweet fruits already in ancient times has been known. In food industry locust bean gum acts as thickener, stabilizer, carrier and gelling agent. Moreover, locust bean gum in pharmaceutical as well as in cosmetic industry is used.
Celem badań było otrzymanie mieszanych żeli białek serwatkowych z karagenem, mączką chleba świętojańskiego, gumą guarową, gumą arabską i gumą ksantanową oraz zbadanie ich właściwości teksturalnych, przy użyciu testu ściskania, do zniszczenia struktury. Stężenie białka wynosiło 15%, a stężenia polisacharydów stanowiły 3, 5, 8, 10, 15 i 20% w stosunku do ilości białka. Roztwory dyspergowane o pH 7,0 ogrzewano w łaźni wodnej o temp. 80°C przez 30 min. W przypadku dodatku gumy ksantanowej oraz arabskiej zaobserwowano spadek wartości naprężenia przy pęknięciu żeli izolatu białek serwatkowych, natomiast mączka chleba świętojańskiego oraz karagen powodowały wzrost twardości żeli. Dodatek polisacharydów, z wyjątkiem karagenu, powodował spadek spójności żeli. W wyższych stężeniach gumy arabskiej i guarowej obserwowano powrót do pierwotnej spójności żeli, w których polisacharydy pełniły prawdopodobnie rolę lepiszcza struktury.
Celem pracy było określenie warunków powstawania żeli inulinowych oraz zbadanie ich właściwości, na przykładzie preparatu FRUTAFIT TEX. Zbadano żelotwórcze właściwości inuliny w zależności od: jej stężenia w roztworach wodnych, temperatury (40–90°C) wody stosowanej do rozpuszczania preparatu inulinowego, pH roztworów w zakresie 3–8 oraz stężeń NaCl w zakresie 1–3%. W pracy wyznaczono stopień wytwarzania żelu za pomocą indeksu żelowania VGI, zbadano twardość uzyskanych żeli oraz określono stopień ich odwracalności i temperaturę topnienia. Stwierdzono, że zdolność żelowania była statystycznie istotnie uzależniona od temperatury rozpuszczania oraz stężenia inuliny. Z roztworów o niskich stężeniach preparatu (poniżej 15%) nie wytwarzały się struktury żelowe. Z kolei podwyższenie temp. rozpuszczania do 80°C, przy 15% stężeniu inuliny w roztworze, skutkowało wyraźnym zmniejszeniem zdolności żelotwórczych (VGI = 93,2%), a rozpuszczanie preparatu w temp. 90°C całkowicie uniemożliwiało powstanie żelu (VGI = 0%) po ostudzeniu zolu. Statystycznie istotny był wpływ pH rozpuszczalnika na proces formowania żeli inulinowych. Najsłabiej żele tworzyły się w środowisku kwaśnym (pH 3–4). W tych warunkach, do wytworzenia żelu konieczne było stężenie powyżej 20% preparatu. Również dodatek NaCl istotnie wpłynął na właściwości żelotwórcze inuliny. Twardość żeli inulinowych zależała od stężenia użytej inuliny Nie stwierdzono natomiast istotnego wpływu dodatku NaCl na twardość uzyskanych żeli. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono ponadto, że inulina może być stosowana jako zamiennik tłuszczu w nieklarownych produktach spożywczych o pH powyżej 5.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.