Ogrody średniowiecznej Europy towarzyszą budowlom zamkowym, klasztornym, a w XII-XIII wieku pojawiają się również poza murami miast. Ważnym czynnikiem w ich kształtowaniu jest religia. Najbardziej ozdobnym jest wirydarz znajdujący się w obrębie budowli klasztornych. Jest to ogród zamknięty, przeznaczony dla mnichów. Miejsce modlitwy i kontemplacji, miejsce, w którym architekturze i roślinom przypisuje się obok funkcji dekoracyjnej, różne znaczenie symboliczne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.