Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  frakcje cynku
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badano wpływ odczynu i wilgotności gleby na zawartość frakcji wodorozpuszczalnej cynku, ołowiu i kadmu. Glebę piaszczystą zanieczyszczoną przez hutę cynku pobrano w Szopienicach. Po doprowadzeniu gleby do założonego pH i wilgotności (na podstawie krzywej buforowania i krzywej pF), inkubowano ją przez okres 1 tygodnia i 8 tygodni, a następnie ekstrahowano wodą podwójnie destylowaną (stosunek wody do gleby 10:1). Roztwór glebowy z analogicznie zakwaszonych i nawilgotnionych próbek, uzyskano metodą wirowania. Zawartość metali oznaczono metodą AAS, a następnie przeliczono na jednostkę masy gleby. Wykazano, że wraz ze wzrostem zakwaszenia gleby rośnie zawartość form wodorozpuszczalnych badanych metali ciężkich. Wyższe zawartości Zn i Cd rozpuszczalnego w wodzie, uzyskano dla analogicznych parametrów doświadczenia, na pod­stawie danych z roztworu glebowego niż z wyciągu wodnego. Nie stwierdzono istotnego wpływu zmiennej wilgotności na rozpuszczalność badanych mikropierwiastków, a w przypadku ołowiu od­działywanie to można było wykluczyć.
Oceniono wpływ czterech metod przetwarzania osadu ściekowego (kompostowanie: samego osadu, osadu z 20% dodatkiem węgla brunatnego; wermikom- postowanie: samego osadu oraz osadu z 20% dodatkiem węgla) na zmiany formy chemicznej obecnego w tych kompostach cynku. Proces kompostowania prowadzono przez 12 miesięcy. W tym czasie 6-krotnie pobierano próbki do analiz. Do oceny przemian Zn w czasie kompostowania wykorzystano metodę BCR. Stwierdzono, że zastosowane metody kompostowania różnicowały zarówno całkowitą zawartość Zn, jak i udział badanych frakcji tego metalu w jego ogólnej puli. W największym stopniu do ograniczenia mobilności Zn przyczyniło się wermikompostowanie osadu z 20% dodatkiem węgla brunatnego. Natomiast kompostowanie samego osadu prowadzi do wzrostu udziału Zn wymiennego, rozpuszczalnego w środowisku kwaśnym (FI), a więc formy dostępnej dla roślin.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.