Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fosfogips
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Wplyw biohumusu na mikroflore wierzchniej warstwy haldy fosfogipsu

100%
Marska B., Gdula B., Malinowska K.
Folia Universitatis Agriculturae Stetinensis. Agricultura
|
1999
|
tom 78
161-165
2

Produkty mikrobiologicznej transformacji fosfogipsow w beztlenowych hodowlach bakterii termofilnych

75%
Przytocka-Jusiak M., Kowalski W., Rzeczycka M., Blaszczyk M., Mycielski R.
Biotechnologia
|
1995
|
nr 2
102-112
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ograniczenie strat azotu w czasie przechowywania pomiotu kurzego z dodatkiem slomy i fosfogipsu

75%
Kuczewski K., Lomotowski J.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2001
|
tom 475
195-201
Celem badań przeprowadzonych w skali półtechnicznej było określenie możliwości ograniczenia strat azotu w czasie kompostowania pomiotu kurzego. Badania przeprowadzono stosując różny skład kompostowanego materiału. W próbie A kompostowano materiał o składzie: 70% pomiotu kurzego i 30% słomy, w próbie B: 80% pomiotu kurzego i 20% słomy, w próbie C: 60% pomiotu kurzego, 20% słomy i 20% fosfogipsu. Ubytek azotu ogólnego po 278 dniach kompostowania w przypadku próby A wyniósł 274 g·kg⁻¹, próby B - 388 g·kg⁻¹ i próby C - 363 g·kg⁻¹ s.m. Zaobserwowano, że w próbach A i B po pewnym okresie czasu następował wzrost zawartości azotu w kompostowanym materiale. Zjawiska tego nie zaobserwowano w próbie C zawierającej fosfogips.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wykorzystanie fosfogipsu do celów uprawowych

75%
Malinski R., Klupczynski Z.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
1989
|
tom 380
5

Wplyw srodkow wzmacniajacych na wlasciwosci plyt fosfogipsowo-wiorowych

63%
Synowiec J., Czarnecki R.
Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Chemiczna Technologia Drewna. Mechaniczna Technologia Drewna
|
1994-1995
|
tom 29-30
113-122
6

Biologiczna ocena agresywnosci pylu fosfogipsu. Wplyw pylu fosfogipsu na uklad oddechowy i narzady wewnetrzne zwierzat doswiadczalnych

63%
Olczyk D., Szaflarska-Stojko E.
Acta Poloniae Toxicologica
|
1993
|
tom 01
|
nr 1
56-65
7

Odpady chemiczne w srodowisku przyrodniczym

63%
Siuta J.
Przyroda Polska
|
1992
|
nr 04
12
8

Effect of specific surface area of anhydrite obtained from apatite phosphogypsum on its mechanical strength

63%
Jarosinski A., Ostrowski C.
Archiwum Ochrony Środowiska
|
1994
|
nr 1-2
195-203
9

Fizykochemiczna charakterystyka fosfogipsu, w aspekcie zastosowania w papiernictwie

63%
Korczynski A., Ludomirska I.
Przegląd Papierniczy
|
1993
|
tom 49
|
nr 07
234
10

Program rekultywacji gleb zasolonych na Kujawach

63%
Rytelewski J., Przedwojski R., Niklewska A.
Biuletyn Naukowy. Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie
|
1992
|
tom 10
139-144
11

Dezaktywacja fluoru z fosfogipsu przez nienasycone substancje zawarte w torfie

51%
Kowalczyk B.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1994
|
tom 59
23-30
Celem pracy było ustalenie fizykochemicznych warunków wiązania fluorków z fosfogipsu przez nienasycone substancje organiczne zawarte w torfie z utworzeniem biologicznie biernych wiązań C-F. Badania prowadzono metodą statyczną w szerszym zakresie pH środowiska od 2 do 11. Największy ubytek F- wynoszący 93-94% zaobserwowano dla roztworów równowagowych o pH zawartym w zakresie 4.23-4.45. Przebieg widm IR wykonanych dla osadów powstałych po odparowaniu tych roztworów świadczy o powstawaniu wiązań C-F.
12

Fosfogipsy czyli polskie Kilimandzaro

51%
Kaczorowski M.
Przyroda Polska
|
2008
|
nr 10
30-31
13

Wplyw 7 hydratu siarczanu [IV] zelaza [II] i fosfogipsu stosowanych na tle roznych nawozow wieloskladnikowych na ksztaltowanie sie w glebie form przyswajalnych fosforu i potasu oraz rozpuszcalnych w 1 Mol HCL siarki,...

51%
Krzywy E., Jakubowski W., Pasikowski K.
Folia Universitatis Agriculturae Stetinensis. Agricultura
|
2000
|
tom 81
169-174
14

Badania nad roztwarzalnością gdańskich fosfogipsów

51%
Kowalczyk B.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1994
|
tom 59
11-21
Badania prowadzono w celu ustalenia optymalnych warunków roztwarzalności fosfogipsu pochodzącego z Gdańskich Zakładów Nawozów Fosforowych w wodnych roztworach: KOH, Ca(OH)2, HNO3, kwasu cytrynowego, K2CO3, KC1 i NH4Cl. Stwierdzono, że pod wpływem wodnych roztworów KOH, Ca(OH)2, K2CO3 następuje neutralizacja fosfogipsu z jednoczesnym unieruchomieniem zawartych w nim fosforanów. W przypadku KOH i K2CO3 następuje roztwarzanie głównego składnika fosfogipsu, tj. CaSO4. K2CO3 powoduje znaczny wzrost roztwarzalności fluorków zawartych w fosfogipsie.
15

Wpływ nawożenia fosfogipsem i gnojowicą na entomofaunę glebową

51%
Wolender M.
Wiadomości Entomologiczne
|
1988-1989
|
tom 08
|
nr 1-2
16

Wpływ fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości wybranych utworów glebowych

45%
Dziejowski J., Kowalczyk B., Kowalczyk R.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1992
|
tom 54
107-116
Badania prowadzono w celu wyjaśnienia wpływu fosfogipsu na niektóre fizykochemiczne właściwości czterech wybranych utworów glebowych, a w tym iłu, gliny zwałowej, utworu piaszczystego i torfu. Fosfogips wprowadzano do gleb w ilościach odpowiadających 0, 4, 10, 15, 25, i 50-procentowej zawartości. Analizie fizykochemicznej poddano wodne zawiesiny badanych próbek glebowych po 24 h od chwili zmieszania z woda. Zawiesiny analizowano przy stosunku wagowym gleby do wody 1 : 2,5, a w przypadku torfu l : 4. Analiza fizykochemiczna gleb obejmowała pomiary pH, przewodnictwa właściwego - oraz potencjału redoks - Eh, i Eh7. Stwierdzono, że wprowadzenie fosfogipsu do badanych gleb jest przyczyną znacznego ich zakwaszenia oraz wzrostu przewodnictwa właściwego i potencjału redoks. Wielkość zaobserwowanych zmian fizykochemicznych parametrów, wywołana wpływem fosfogipsu, była zróżnicowana i związana z badanym utworem glebowym.
17

Metody rekultywacji gleb zasolonych na Kujawach oraz ich wpływ na plonowanie roślin

45%
Przedwojski R., Niklewska A., Rytelewski J.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Agricultura
|
1993
|
tom 56
121-129
Z różnorodnych metod rekultywacji gleb zasolonych w Polsce zastosowano najbardziej odpowiednią - w naszych warunkach klimatycznych - metodę chemiczną przy użyciu fosfogipsu i siarki. Zastosowane czynniki rekultywacyjne radykalnie poprawiły chemizm gruntów, przywracając im także przepuszczalność, przewiewność i strukturę, przez co stworzone zostały warunki do rozwoju roślin uprawnych.
18

Wplyw weglanu wapnia, gipsu i fosfogipsu na zawartosc glinu w glebie i roslinach

38%
Sosulski T., Szara E., Labetowicz J., Przybysz M.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2008
|
tom 533
357-368
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ różnych substancji zawierających wapń: wapno węglanowe, gips oraz fosfogips na wielkość biomasy roślin, zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin oraz na zawartość Al³⁺ w glebie i roztworze glebowym. Rośliną testową była lucerna siewna (Medicago sativa L.). Do badań została użyta gleba pochodzącej z warstwy ornej niewapnowanych poletek NK, Pola Doświadczalnego SGGW w Łyczynie. Spośród badanych substancji jedynie węglan wapnia korzystnie wpływał na odczyn gleby natomiast odpady przemysłowe: gips i fosfogips nie miały wpływu na zmianę pH gleby kwaśnej. Wraz ze wzrostem pH gleby spowodowanym jej zwapnowaniem stwierdzono spadek zawartości toksycznego dla roślin glinu wymiennego w glebie i roztworze glebowym. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem przyrostowi zawartości glinu wymiennego w glebie towarzyszył wzrost zawartości Al³⁺ w roztworze glebowym i zawężenie równoważnikowego stosunku Ca : Al. Zastosowanie wyższej dawki gipsu (6 Hh) i zastosowanie fosfogipsu (3 i 6 Hh) spowodowało wyraźny spadek plonów roślin. Spadkowi plonów towarzyszył wzrost zawartości glinu w korzeniach oraz w zielonych częściach roślin. Najwyższy plon roślin uzyskano na obiekcie z mniejszą dawką węglanu wapnia (3 Hh). Na obiektach wapnowanych stwierdzono znaczący spadek zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin.
19

Wplyw weglanu wapnia, gipsu i fosfogipsu na plony oraz sklad chemiczny roslin i roztworu glebowego

32%
Sosulski T., Szara E., Labetowicz J.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2008
|
tom 533
345-355
W doświadczeniu wazonowym przebadano wpływ węglanu wapnia, gipsu i fosfogipsu na plon i skład chemiczny roślin oraz pH i zawartość Ca²⁺, Mg²⁺, K⁺ w roztworze glebowym. Do badań została użyta gleba lekka, pochodząca z warstwy ornej niewapnowanego obiektu NPK, trwałego doświadczenia nawozowego prowadzonego w Wydziałowej Stacji Doświadczalnej SGGW w Skierniewicach. Roślinami testowymi były: gorczyca biała (Sinapis alba L.) oraz koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.). Dawki wapnia w użytych substancjach wyliczono na podstawie 1,2 i 4 Hh. Największy przyrost plonów uzyskano stosując CaCO₃, natomiast użyte do nawożenia odpady na ogół zmniejszały plony uprawianych roślin. Węglan wapnia powodował wzrost zawartości Ca i Mg i spadek zawartości K w roślinach. Pobranie Ca, Mg i K przez rośliny było największe na obiektach z węglanem wapnia, mniejsze na obiektach z gipsem i najmniejsze na obiektach z fosfogipsem. Zastosowanie największych dawek odpadów było przyczyną zaburzenia gospodarki jonowej roślin w wyniku, którego dochodziło do rozszerzenia stosunku K : (Ca + Mg). Dominującym jonem roztworu glebowego gleby silnie kwaśnej był potas, deficytowym zaś magnez. Wapnowanie zwiększyło zawartość wapnia, a zmniejszyło zawartość magnezu w roztworze glebowym po zbiorze roślin. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem zawartość wszystkich badanych jonów była wielokrotnie większa niż na obiektach wapnowanych (CaCO₃), a dominującym jonem był kation wapnia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.