Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 95

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fosfataza kwasna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Określono zależność między aktywnością fosfatazy kwaśnej i zasadowej, a zawartością fosforu ogółem, fosforu nieorganicznego i fosforu organicznego w glebach o różnej zawartości próchnicy. Do doświadczenia użyto dziesięciu gleb reprezentujących cztery grupy granulometryczne. Fosfor organiczny stanowił tylko od 1,3 do 41,5% fosforu ogółem w badanych glebach. Nie uzyskano korelacji między zawartością fosforu organicznego w glebach a ilością próchnicy. Badane gleby charakteryzowała wyższa aktywność fosfatazy kwaśnej, w porównaniu z aktywnością fosfatazy zasadowej. Nie stwierdzono korelacji między aktywnością obydwu fosfataz a zawartością w glebach fosforu organicznego. Zawartość fosforu ogólnego i nieorganicznego oraz próchnicy w badanych glebach była istotnie, dodatnio skorelowana jedynie z aktywnością fosfatazy kwaśnej.
Przedstawiono wyniki badań z doświadczenia wazonowego nad wpływem trzech dawek soli miedzi dodanej do podłoża (0,5, 2,5, 12,5 mmol‧kg⁻¹) na aktywność fosfataz w glebie i roślinie. Doświadczenie przeprowadzone zostało na glebie zaliczanej do czarnych ziem wytworzonych z gliny lekkiej. Rośliną testową była pszenica jara odmiany ‘Torca’. Analizy aktywności enzymów glebowych i roślinnych wykonano w różnych fazach rozwojowych roślin: w fazie 3. liścia, krzewienia, strzelania w źdźbło, kłoszenia i kwitnienia. Aktywność fosfataz w roślinie zmieniała się w trakcie doświadczenia. Obecność azotanu miedzi w podłożu, zwłaszcza w początkowym okresie doświadczenia, wpłynęła stymulująco na aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej w roślinie. W fazie krzewienia zaznaczył się niewielki wpływ inhibitujący najwyższej dawki soli 12,5 mmol‧kg⁻¹ gleby, a podczas fazy strzelania w źdźbło i kolejnej obserwowanej fazie rozwojowej pszenicy wyraźny wpływ inhibitujący przy stężeniu azotanu miedzi 2,5 i 12,5 mmol‧kg⁻¹ gleby. Z kolei w glebie zaobserwowano stymulujący wpływ azotanu miedzi zastosowanego w najniższym stężeniu (0,5 mmol‧kg⁻¹ gleby) podczas fazy krzewienia. W pozostałych fazach rozwojowych pszenicy odnotowano inhibitujący wpływ wszystkich dawek soli miedzi na aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej w glebie.
Określono zależności między zmianami aktywności fosfatazy kwaśnej i zasadowej oraz zawartości fosforu ogółem, nieorganicznego i organicznego w glebach inkubowanych w zróżnicowanej temperaturze i wilgotności. Próbki materiału glebowego inkubowano w trzech temperaturach: +20°C, +7°C i -20°C. Pomiar zawartości frakcji fosforu w glebie oraz aktywności fosfatazy kwaśniej i zasadowej wykonywano w następujących terminach: 0, 7, 14 i 35 dniu doświadczenia. Nie stwierdzono istotnych zmian zawartości fosforu ogółem, fosforu nieorganicznego i fosforu organicznego oraz aktywności fosfatazy kwaśnej i zasadowej podczas inkubacji gleby powietrznie suchej. Otrzymano ujemną istotną korelację między zmniejszeniem się zawartości fosforu organicznego a wzrostem ilości fosforu występującego w połączeniach nieorganicznych w miarę upływu czasu inkubacji gleby wilgotnej. Po 35 dniach inkubacji średnia aktywność fosfatazy kwaśnej w glebie stanowiła 80% wielkości wyjściowej. Nie stwierdzono jednokierunkowych, istotnych zmian aktywności fosfatazy zasadowej podczas inkubacji gleby wilgotnej.
Celem podjętych badań było określenie, w jakim stopniu różne stężenia substancji ropopochodnych (400, 2000, 10000, 100000 mg‧kg⁻¹ gleby) wpływają na aktywność enzymów glebowych oraz wyznaczenie enzymów jako wskaźników zanieczyszczenia gleb tymi substancjami. Doświadczenie przeprowadzono na trzech glebach różniących się składem granulometrycznym i ilością węgla organicznego. W odstępach kilkudniowych w okresie doświadczenia badano aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej, ß-glukozydazy oraz dehydrogenaz. Substancje ropopochodne wpływały w niewielkim stopniu na zmianę aktywności fosfatazy kwaśnej, fosfatazy zasadowej i β-glukozydazy we wszystkich trzech glebach. Stwierdzono w niektórych dniach pomiaru stymulujący wpływ stosowanych dawek substancji ropopochodnych. We wszystkich glebach z dodatkiem tych substancji obserwowano bardzo wyraźne zmiany aktywności dehydrogenazowej. Substancje ropopochodne działały stymulująco na aktywność tego enzymu. W miarę wzrostu stężenia dodanego związku zwiększał się procent aktywacji enzymu we wszystkich dniach doświadczenia. Ze wszystkich badanych enzymów aktywność dehydrogenaz służyć może jako wskaźnik do rozpoznawania stanu zanieczyszczenia gleb substancjami ropopochodnymi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.