Pierwsze filmy przyrodnicze powstały w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Pionierzy tego gatunku szukali i wypracowali niektóre, stosowane i dziś, metody podglądania świata przyrody. By sfilmować naturalne zachowanie zwierząt należy ukryć kamerę i operatora (zdjęcia „ukrytą kamerą”). W tym celu buduje się kryjówki upodabniane do obiektów naturalnych, a także używa teleobiektywów. Przyrodę można obserwować także z bardzo bliska (zdjęcia makro), gdy filmujemy bohaterów niewielkich rozmiarów. Technika filmowa pozwalana na pokazanie zjawisk przyrody w innej skali czasowej – przyspieszanie procesów (zdjęcia poklatkowe), a także zwalnianie (zdjęcia rapidowe). W epoce filmu na taśmie 35 lub 16 mm stosowanie tych metod wymagało posiadania dość drogiego oprzyrządowania. Obecnie w dobie cyfrowych technik zapisu obrazu i dźwięku większość, nawet amatorskich, kamer wideo umożliwia stosowanie tych technik zdjęciowych. Powstały nowe możliwości podglądania przyrody w zakresach fal świetlnych niewidzialnych dla człowieka np. w podczerwieni, co pozwala filmować w całkowitej ciemności. Nie bez znaczenia jest również znaczna automatyzacja i miniaturyzacja sprzętu co sprzyja coraz wszechstronniejszemu poznawaniu świata przyrody.
W opracowaniu przybliżono funkcje mediów w popularyzowaniu idei turystyki przyrodniczej, sposoby kształtowania świadomości ekologicznej w kampaniach informacyjno-edukacyjnych, zakres współdziałania wybranych instytucji z mediami oraz przedstawiono ofertę mediów elektronicznych w tym zakresie. Do przygotowania artykułu wykorzystano wyniki badań własnych, źródła internetowe i literaturę przedmiotu.