Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fertilizer form
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W dwuletnich doświadczeniach wazonowych przeanalizowano zakres i kierunek zmian w zawartości i pobraniu żelaza przez rzepak i pszenicę w warunkach nawożenia roślin różnymi formami azotu i potasu. Do założenia eksperymentu wykorzystano materiał glebowy pobrany z warstwy ornej gleby bielicowej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego. Gleba ta charakteryzowała się niską zawartością przyswajalnego fosforu, potasu i siarki siarczanowej oraz bardzo niską magnezu przyswajalnego. Badania wykazały, że rzepak w porównaniu z pszenicą charakteryzował się wyższą zawartością oraz pobraniem żelaza. Większość tego mikroelementu kumulowała się w słomie roślin. Nawożenie roślin amonową formą azotu i chlorkową formą potasu wpływało na wzrost zawartości żelaza w roślinach. Najwięcej żelaza pobrał rzepak nawożony potasem w formie chlorkowej, a pszenica z serii nawożonej formą siarczanową tego składnika.
Endive, like another leafy vegetables, as an annual plant with short time vegetation is prone to nitrate accumulation. The aim of research conducted in the years 2007–2009 was the assessment of the effect of diversified nitrogen doses on growth, yielding and nutritive value of two ‘Excel’ and ‘Cigal’ –endive cultivars. There were compared the effects of two kinds of fertilizer: ammonium saltpeter and Entec 26 containing DMPP nitrification inhibitor. On the basis of the results obtained it was possible to prove that ‘Excel’ endive cultivar gave marketable yield higher, average, by 19.4% as compared to Cigal cv. Significantly increased marketable yield of endive, regardless its variety, resulted from a single application of Entec 26 fertilizer, especially in the doses of 90 and 135 kg N·ha-1. The experiments also pointed to the fact that the method of fertilization, as well as nitrogen doses did considerably affect biological value of the examined endive varieties Excel cultivar characterized higher degree of nitrates accumulation and higher content of carotenoids, while Cigal cultivar featured increased content of vitamin C (average by 8.8%), dry matter and chlorophyll.
The experiment was founded in the spring of 1999 on the grey brown podzolic soil created from boulder clays. The trees of ‘Golden Delicious’ were planted on rootstock M 26 at 3.5 ×  1.2 m spacing (2381 trees ha⁻¹). The first factor in the experiment consisted the levels of potassium in the arable soil layer: 12, 16 and 20 mg K∙100 g⁻¹ of soil d.m., on the basis of annual chemical analyses. The second factor of the investigation was three forms of potassium fertilizers: potassium chloride (KCl), potassium sulphate (K2SO4) and potassium nitrate (KNO3). Each year the analyses of macro- and microelements in the soil and leaves were made. The controlled of potassium fertilization made the possible to maintain the planned potassium levels in the soil. Different potassium levels did not cause the significant differences in yielding of the trees. Different potassium levels and fertilizer forms did not cause any significant changes in flesh firmness, soluble solids, in the weight loss of fruit after harvest as well after storage. The using of fertilizer in the form of potassium sulphate caused an increase of the participation of fruit with bitter pit.
W dwuletnich doświadczeniach wazonowych przeanalizowano zmiany w zawartości i pobraniu miedzi i cynku przez pszenicę jarą i kupkówkę pospolitą w warunkach nawożenia azotem w formie płynnej i stałej (RSM-30, NH4NO3) oraz siarką w formie Na2S2O3, S elementarnej i Na2SO4. Badania przeprowadzono na materiale glebowym, pobranym z warstwy ornej gleby brunatnej o składzie granulometrycznym utworu pyłowego ilastego. Wyniki badań wskazują, że zawartości obydwu analizowanych mikroelementów w roślinach były na poziomie zapewniającym wysoką jakość paszy dla zwierząt. Najwyższą zawartością miedzi i cynku charakteryzowało się ziarno pszenicy z obiektów nawożonych RSM-30 oraz siarką w postaci Na2S2O3 i Na2SÓ4. W słomie pszenicy i w kupkówce pospolitej najwyższą zawartość miedzi odnotowano w roślinach nawożonych saletrą amonową i siarką elementarną, a cynku w serii z RSM-30 i Na2S2O3 oraz z NH4NO3 i Na2SO4 (słoma). Rośliny nawożone siarką charakteryzowały się wyższym pobraniem miedzi i cynku w stosunku do roślin nienawożonych tym składnikiem.
W latach 2006-2008 przeprowadzono dwa doświadczenia polowe z rzodkiewką, w których oceniano zróżnicowane dawki azotu zapewniające uzyskanie poziomu zasobności gleby przed siewem nasion, na poziomie: 50, 100 i 150 mg N∙dm-3 oraz 4 nawozy różniące się formą azotu: saletra amonowa 34% N - (NH4NO3), saletra wapniowa 15,5% N - (Ca(NO3)2∙H2O), siarczan amonu 20,0% N - ((NH4)2SO4), Entec 26 - 26% N - (NH4NO3+(NH4)2SO4+0,8% DMPP). Najwyższy plon handlowy rzodkiewki zapewniło użycie saletry amonowej, która w porównaniu z saletrą wapniową, siarczanem amonu i nawozem Entec 26 zapewniła uzyskanie istotnie wyższych plonów tej rośliny oraz powodowała największe nagromadzenie azotanów w zgrubieniach rzodkiewki. Niezależnie od rodzaju zastosowanego nawozu azotowego, zwiększenie koncentracji tego składnika w glebie z 50 do 100 i 150 mg N∙dm-3 powodowało istotny wzrostu plonu handlowego rzodkiewki odmiany Wernar F1, natomiast u odmiany Treto F1 przy zawartości 150 mg N∙dm-3 plon ten utrzymywał się na podobnym poziomie jak przy 100 mg N∙dm-3. Zawartość azotanów w zgrubieniach rzodkiewki wzrastała wraz ze zwiększaniem koncentracji azotu w glebie, ale nie przekraczała dopuszczalnych norm. Rośliny nawożone siarczanem amonu i nawozem Entec 26 zawierały mniejsze ilości azotanów w częściach jadalnych w porównaniu do nawożonych saletrą amonową i saletrą wapniową.
Badania nad porównaniem efektów nawożenia dolistnego fosforem z dodatkiem cynku oraz żelaza prowadzono w oparciu o doświadczenie wazonowe. Pszenicę jarą odmiany Triso uprawiano na dwóch glebach różniących się właściwościami fizykochemicznymi. Pszenicę opryskiwano dwoma rodzajami mieszaniny - Ekolist P fosforowy z Ekolistem Mono Zn (6 : 1) oraz Ekolist P-fosforowy z Ekolistem Mono Fe (6 : 1). Oprysk wykonano w trzech terminach fenologicznych: w fazie krzewienia (SW29), strzelania w źdźbło (SW32) i na początku kłoszenia (SW51). Nawożenie dolistne mieszaniną fosforu z cynkiem oraz fosforu z żelazem zwiększyło istotnie plon ziarna pszenicy jarej w porównaniu z obiektem kontrolnym. Rodzaj gleby, na której uprawiano pszenicę nie miał wpływu na wielkość plonu ziarna, natomiast plon słomy był znacznie większy na glebie ciężkiej, w stosunku do plonu uzyskanego na glebie bardzo lekkiej. Dodanie żelaza do Ekolistu P-fosforowego zwiększyło na obu glebach pobranie fosforu z ziarnem, w porównaniu z obiektem nawożonym mieszaniną zawierającą cynk, natomiast pobranie fosforu ze słomą było większe przy oprysku pszenicy Ekolistem P-fosforowym z dodatkiem cynku.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.