Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  feeding effectiveness
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
To investigate the effects of feeding diets differing in the content and in the type of protein, fat and carbohydrates on feeding efficiency and serum cholesterol two experiments on male rats were carried out. In the first the animals were fed semipurified diets containing 8, 12 or 16% of energy from protein with the following ratio of energy from fats to carbohydrate (F/CHO): 1/1, 1/2 and 1/3. In the second experiment eight combined diets containing various sources of protein (casein or soybean concentrate), fat (lard of rapeseed oil) and carbohydrates (sucrose or wheat starch) were used. After 60 days of feeding it was found that feed efficiency, concentrations of serum total cholesterol (TC) and cholesterol in HDL fraction (HDL-C) significantly depended on the amount and source of protein in the diet. The ratio F/CHO and the type of consumed fat effectively modified the influence of dietary protein on serum cholesterol. Rapeseed oil produced significantly higher HDL-C concentration than lard. Dietary sucrose, compared with starch, did not influence feeding efficiency and serum cholesterol. There was a combined effect of fat source — carbohydrate source on body weight and weight/length index but not on the concentration of serum cholesterol in the rat.
The aim of the study was to evaluate the effect of replacing cereal grains and soyabean oilmeal with rapeseed cake or glycerine in the rations of high-yielding cows. The experiment was carried out on 56 Polish HF cows allotted to 4 groups of 14 animals according to body weight, milk yield, and parity. The cows were fed rations differing in protein and energy content from 6 weeks before calving to 12 weeks of lactation. The basal diet of all groups was composed of silages, meadow hay and concentrate feeds. In the experimental groups, the cereal grains and soyabean oilmeal fed to the control group (C) were replaced by rapeseed cake (30%; groups RC and RCW6 ) or glycerine (5%, group G). For the entire experimental period, no statistical differences were found among the groups in the daily intake of dry matter and other nutrients, except PDIE. The control group cows produced about 1.2 kg/day less milk (P>0.05), but the contents of dry matter, fat, protein, lactose, and urea in milk were similar. The highest concentration of free fatty acids and β-hydroxybutyric acid were found in the milk of the control cows. Introducing 5% glycerol into the diet did not cause any significant changes in production parameters. The serum metabolite profile of cows fed the experimental diets suggests that these cows could have been at a lower risk of ketosis.
Badania przeprowadzono na 60 młodych lisach polarnych w okresie od 8. do 22. tygodnia życia. Zwierzęta podzielono losowo na dwie liczebnie jednakowe grupy: kontrolną (I) i doświadczalna (II). Czynnikiem doświadczalnym był sposób żywienia. Grupę I żywiono standardowo, natomiast w dawkach pokarmowych dla grupy II śrutę jęczmienną parowaną zastąpiono koncentratem tłuszczowym, który stanowiła śruta jęczmienna ekstrudowana natłuszczana tłuszczem zwierzęcym. Uzyskano korzystny wpływ koncentratu na przyrost masy ciała, cechy pokroju, jakość skór oraz mniejsze zużycie paszy na przyrost masy ciała.
W badaniach określono możliwości wprowadzenia do mieszanek dla tuczników pszenżyta odmiany Grado. Doświadczenia żywieniowe przeprowadzono na 357 (doświadczenie A), 228 (doświadczenie B) i 273 sztukach (doświadczenie C). Tucz trwał od masy ciała 23-33 kg do ok. 100-115 kg. W żywieniu stosowano mieszanki PT-1 i PT-2, w których w grupie kontrolnej głównym zbożem była śruta jęczmienna. W mieszankach doświadczalnych zastosowano pszenżyto w ilości 50 (grupa II) lub 100% (grupa III) śrut zbożowych. Wyniki badań wskazują, że pszenżyto może być stosowane w mieszankach dla tuczników w ilości 50% śrut zbożowych. Całkowite zastąpienie innych zbóż pszenżytem spowodowało przy wyższym poziomie przyrostów pogorszenie wyników produkcyjnych (doświadczenie A). Badania strawnościowo-bilansowe przeprowadzono na 15 wieprzkach o masie ciała ok. 55 (PT-1) i ok. 73 kg (PT-2), podzielonych na 3 grupy. W żywieniu stosowano mieszanki o takim samym składzie jak w doświadczeniach produkcyjnych. Stwierdzono, że całkowite zastąpienie innych zbóż pszenżytem wpłynęło korzystnie na strawność składników pokarmowych i wykorzystanie azotu.
Analizowano wyniki żywienia cieląt w wieku od ok. 2 do ok. 8 tygodni życia dawkami z udziałem mleka pełnego lub preparatu mlekozastępczego Mlekofarm I oraz mieszanki treściwej CJ i siana łąkowego. Obserwacją objęto łącznie 24 cielęta - mieszańce cbxhf w wieku ok. 2 tygodni i średniej masie ciała ok. 39 kg, podzielone na dwie grupy żywieniowe (6 jałówek i 6 byczków w każdej). W żywieniu cieląt grupy kontrolnej zastosowano mleko pełne, natomiast w dawkach pokarmowych cieląt grupy doświadczalnej mleko pełne zastąpiono preparatem mlekozastępczym Mlekofarm I o następującym składzie komponentowym (%): koncentrat białka sojowego Soycomil К (zawartość białka ogólnego min. 64%; produkcji Loders Croklaan, Holandia) 26.4; serwatka suszona 59.8; tłuszcz 11.7; lecytyna 1.0; wanilina 0.1; polfamiks С 1.0. Zawartość białka ogólnego wynosiła 27.15%, a energii netto 9.51 MJ. Preparat rozpuszczano w cieplej wodzie w stosunku 1:7. Pasze płynne stosowano do okresu, w którym cielęta zaczęły pobierać ok. 1 kg mieszanki treściwej, co przypadało w 8. tygodniu życia. Zastąpienie mleka pełnego preparatem mlekozastępczym zapewniło dobowe przyrosty masy ciała cieląt zbliżone do grupy kontrolnej (698 i 712g). Nie stwierdzono również istotnego zróżnicowania dobowych przyrostów w zależności od płci. Wprowadzenie do składu dawki pokarmowej preparatu mlekozastępczego wpłynęło na istotnie niższe (P0.01) zużycie energii netto na 1 kg przyrostu (18.7 MJ wobec 23.5 MJ). Zużycie białka ogólnego oraz białka ogólnego strawnego na 1 kg przyrostu nie różniło się istotnie pomiędzy grupą kontrolną i doświadczalną i wynosiło odpowiednio 564 i 551g oraz 498 i 455g. Nie stwierdzono istotnych różnic, z wyjątkiem mocznika, w poziomie wskaźników biochemicznych krwi, (glukoza, białko całkowite) i koncentracji Ca, P, Mg, a także Fe w osoczu krwi cieląt.
W doświadczeniu wyprodukowano kiszonki z CCM (odmiana Scandia FAO 190) z dodatkiem 10 lub 20% śruty z bobiku. Określono jakość i wartość pokarmową tych pasz, a następnie efektywność karmienia nimi tryczków, mierzoną strawnością składników pokarmowych oraz retencją azotu. Wyprodukowane kiszonki były wysokiej jakości, a ich wartość pokarmowa wynosiła 0,8 jednostki owsianej. Zastosowanie tych kiszonek w dawkach pokarmowych dla owiec w ilości 1 kg uzupełnione 0,3 kg siana łąkowego wpłynęło korzystnie na strawność substancji organicznej, a szczególnie włókna surowego i związków bezazotowych wyciągowych. Stwierdzono natomiast nieco niższą strawność białka ogólnego w porównaniu z grupą kontrolną, w której stosowano 0,6 kg mieszanki treściwej CJ i śruty jęczmiennej w proporcji 1:1 i 0,3 kg siana łąkowego. Określona retencja azotu była wysoka i wynosiła od 5,7 do 7,4 g,
Material doświadczalny stanowiło 660 ciężkich indyków Big 6. Przeprowadzono 2 doświad­czenia, obejmujące po 3 grupy żywieniowe. W każdej grupie samce i samice utrzymywano osobno, po 55 szt. w podgrupie. W doświadczeniu 1, ptaki żywiono mieszankami w systemie 5-stopniowym: prestarter, starter, grower 1, grower 2 i finisher, a w doświadczeniu 2 - mieszankami w systemie 3-stopniowym: IB-1 (prestarter), IB-2 (grower 1), IB-3 (finisher). Do 3. tygodnia odchowu, wszystkie ptaki żywiono jednakową mieszanką prestarter IB-1. Od 4. tygodnia, grupy I (kontrolne) w obu doświadczeniach żywiono mieszankami standardowymi. Grupy II, w obu doświadczeniach, żywiono granulowanymi mieszankami doświadczalnymi, z których ujęto część śruty pszennej (w stosunku do mieszanek standardowych) i w równoważnej ilości zastąpiono ją całym ziarnem pszenicy. Mieszankę i cale ziarno pszenicy mieszano i podawano razem. Udział ziarna pszenicy zwiększał się w kolejnych fazach wzrostu - w doświadczeniu 1 wynosił: 20%, 30%, 40%, 50%, a w doświadczeniu 2: 20%, 35% i 50%, w stosunku do udziału śruty pszennej w skarmianych kolejno mieszankach standardowych w grupach kontrolnych. W grupach III, w obu doświadczeniach, ptakom pozostawiono wolny wybór między granulowaną mieszanką doświadczalną z ujętą częścią pszenicy (w procencie takim jak w grupach II) a całym ziarnem pszenicy podawanym do woli w osobnych karmidłach. Analizowano: produkcyjne wyniki odchowu indyków, strawność składników pokarmowych i bilans azotu, wydajność rzeźną, jakość mięsa, skład kwasów tłuszczowych, tłuszczy narządowych i zapasowych, niektóre wskaźniki hematologiczne krwi i biochemiczne surowicy krwi oraz oceniano efektywność ekonomiczną stosowanego żywienia. Stwierdzono, że zastosowanie całego ziarna pszenicy w żywieniu młodych indyków rzeźnych typu ciężkiego Big 6 od 4. tygodnia życia, w proponowany w niniejszym doświadczeniu sposób, jest wskazane i celowe, gdyż zwiększyło opłacalność żywienia tych ptaków w porównaniu z żywieniem standardowym: -samice do 15 tyg. odchowu: dośw. I-o 1.8% gr. II i o 5.2% gr. III dośw. 2-0 6.6% gr. II i o 2.0% gr. III -samce do 22 tyg. odchowu: dośw. 1 - о 9.1 gr. II i о 8.3% gr. III dośw. 2-0 11.2% gr. II i o 5.8% gr. III W 3-stopniowym programie żywienia większą opłacalność otrzymano stosując ziarno pszeni­cy jako część mieszanki pełnoporcjowej (grupy II o 6.6% samice i 11.2% samce) w porównaniu z mieszankami standardowymi. W programie 5-stopniowym większą opłacalność żywienia (o 5.2% samice i o 8.3% samce) otrzymano stosując wolny wybór między mieszanką doświadczalną a całym ziarnem pszenicy. Ptaki doświadczalne miały większe żołądki mięśniowe. We krwi tych ptaków stwierdzono tendencję do wyższej liczby erytrocytów i wyższego poziomu hemoglobiny. W grupach II obu doświadczeń ptaki pobierały mniej białka ogólnego i mniej wydalały azotu w porównaniu z ptakami grup kontrolnych. Przy wolnym wyborze pasz (grupy III) w większości przypadków ptaki pobierały więcej białka ogólnego, gorzej go wykorzystywały i więcej wydalały N.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.