Badano wpływ różnych technologii produkcji oraz okresu przechowywania pasz na zmiany w koncentracji makroelementów (Ca, P, Mg, Na, K). Stwierdzono, że produkcja i kilkumiesięczne przechowywanie siana z zielonki łąkowej suszonej na pokosach powodowało większe zmiany w koncentracji badanych składników mineralnych niż produkcja i przechowywanie siana z przewiędniętej zielonki łąkowej dosuszanej przy użyciu kolektora słonecznego. Zmiany w zawartości składników mineralnych stwierdzono także przy produkcji kiszonki z żyta oraz kiszonki z traw z udziałem roślin motylkowatych. W okresie zimowego przechowywania tych kiszonek nastąpił dalszy spadek zawartości badanych makroelementów, co przypuszczalnie było wynikiem wycieku soków zawierających składniki mineralne. Najlepszą metodą konserwowania zielonek, ze względu na najmniejsze zmiany zawartości składników (do 5%), jest mechaniczne suszenie zielonek, tym bardziej, że kilkumiesięczny okres składowania tych pasz powoduje także najmniejsze straty badanych składników mineralnych.
Badano koncentrację β-karotenu w świeżych surowcach roślinnych, w wyprodukowanych z nich paszach konserwowanych oraz w różnych okresach ich przechowywania. Wykazano, że największe straty β-karotenu (70%-82%) wystąpiły w czasie produkcji brykietów z lucerny, siana łąkowego suszonego na pokosach oraz kiszonki z żyta. Suszenie zielonki przy użyciu kolektora słonecznego powodowało mniejsze zmiany w zawartości β-karotenu niż metoda suszenia tradycyjnego na pokosach. Najlepszą metodą konserwowania zielonek ze względu na najniższe straty B-karotenu (14%-21.8%) jest mechaniczne suszenie zielonek i kiszenie surowców nieprzewiędniętych. W czasie kilkumiesięcznego przechowywania pasz najniższe straty β-karotenu w przeliczeniu na okres jednego miesiąca występowały w suszach i kiszonce z traw (4.5%-5.5%), a najwyższe w sianie uzyskanym metodą tradycyjną (9.2%).