Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  fasola zwyczajna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Ścisłe doświadczenie laboratoryjne przeprowadzono w roku 2006. Składało się ono z serii badań mających na celu określenie wpływu, jaki wywiera woda poddana obróbce magnetycznej na kiełkowanie i wzrost badanych roślin. Testowanymi roślinami były: Kolendra siewna Coriandrum sativum, Szałwia lekarska Salvia officinalis, Fasola zwyczajna Phaseolus vulgaris, Ogórek gruntowy Cucumis dativus. Wszystkie etapy doświadczenia zostały przeprowadzone w kiełkownikach, gdzie podłożem były dwie warstwy bibuły wolnej od zanieczyszczeń. Poszczególne rośliny badano według schematu: trzy powtórzenia po 50 nasion dla obiektu kontrolnego oraz dla obiektu, w którym zastosowano wodę poddaną działaniu pola magnetycznego. Aby uzyskać efekt „namagnetyzowania” wody wykorzystano magnetyzer składający się z kilku sekcji. W skład jednej sekcji wchodzi namagnesowany osiowo pierścieniowy magnes z ferrytu baru oraz pierścieniowy stalowy biegun. Generowane przez magnesy strumienie magnetyczne po wniknięciu do bieguna zmieniają kierunek z osiowego na promieniowy [www.crylomag. com.pl]. Użyta w doświadczeniu wersja magnetyzera to model bez kołnierza o następujących parametrach: ciśnieniu roboczym 0,6 MPa, średnim przepływie wody 2,25 m3·h-1, wartości indukcji 0,30 T. Efekt magnetycznego uzdatnienia wody uzyskano poprzez jednokrotne przepuszczenie medium przez magnetyzer. Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu wody uzdatnionej magnetycznie na kinetykę kiełkowania i początkowy wzrost wybranych gatunków roślin. Rodzaj zastosowanej wody nie miał istotnego wpływu na procent skiełkowanych nasion, zaobserwowano wpływ wody magnetyzowanej na wzrost siewek roślin.
Celem prezentowanych badań było określenie przydatności metody AFLP do oceny zróżnicowania genetycznego odmian i populacji miejscowych Phaseolus vulgaris (fasoli zwyczajnej) i fasoli wielokwiatowej (Phaseolus coccineus L., syn. Phaseolus multiflorus Wild.), zebranych podczas ekspedycji terenowych, a przechowywanych w Krajowym Centrum Roślinnych Zasobów Genowych. Doświadczenia wykonano z zastosowaniem 8 starterów EcoRI i 8 starterów Msel, co dało 64 przebadane kombinacje starterów. Pozwoliło to na wybranie 15 par starterów generujących największą liczbę polimorficznych prążków na żelach poliakrylamidowych. Otrzymane wyniki rozdziału fragmentów DNA posłużyły do określenia podobieństwa badanych obiektów metodą analizy skupień, opierając się na wartościach współczynnika podobieństwa Jaccarda. Uzyskane wyniki wykazały przydatność metody AFLP do odróżnienia poszczególnych populacji Phaseolus vulgaris L. i określenia ich zróżnicowania wewnątrzpopulacyjnego. W wydzielonych skupieniach, a szczególnie w przypadku fasoli wielokwiatowej, można wyodrębnić grupy złożone z podobnych do siebie odmian i jednorodnych populacji miejscowych. Wyłonione grupy, w większości przypadków, charakteryzowało nie tylko podobieństwo DNA, ale również były one podobne pod względem cech morfologicznych nasion oraz pochodziły z jednego regionu.
Materiał do badań stanowiły dwa biotypy fasoli karłowej (Phaseolus vulgaris L.): odmiana wyjściowa Bor i mutant karłowy odmiany Bor, uzyskany w wyniku napromienienia powietrznie suchych nasion promieniami γ. Badania prowadzono w latach 1999–2001 metodą losowanych bloków w sześciu powtórzeniach. Wyniki pomiarów biometrycznych wykorzystano do oszacowania zmienności wybranych cech plonotwórczych przy pomocy wartości średnich i analizy wariancji. Szczegółowego porównania średnich dokonano testem Tukeya przy p ≤ 0,05. Wyniki trzyletnich badań pozwoliły stwierdzić, że mutant karłowy odmiany Bor różnił się istotnie od odmiany wyjściowej m.in.: mniejszym plonem i liczbą nasion z rośliny, liczbą strąków, liczbą nasion w strąku, masą tysiąca nasion i masą roślin. Rośliny zmutowane charakteryzowały się większą zawartością białka ogólnego w nasionach.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.