Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 44

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  extracted rapeseed meal
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badanie przeprowadzono na 40 indykach rasy WAMA-1, które podzielono na 4 grupy. Zwierzęta żywiono mieszankami pełno porcjowymi z dodatkiem śruty rzepakowej, oleju rzepakowego lub paszowego tłuszczu sypkiego ERAFET. U pta­ków, które w diecie otrzymywały śrutę poekstrakcyjną i olej rzepaku polskiej odmiany dwuzerowej „Jantar", w mięśniu sercowym stwierdzono liczne włókna pozbawione poprzecznego prążkowania, rozpad ziarnisty niewielkich odcinków włó­kien oraz ogniska nacieku komórek jednojądrzastych. W wątrobie tych ptaków stwierdzono zwyrodnienie miąższowe komórek wątrobowych, rozplem tkanki łącznej, przekrwienie zastoinowe oraz liczne ogniska martwicy skrzepowej komórek wąt­robowych. W mięśniu piersiowym stwierdzono nieliczne odcinki włókien z zanikiem poprzecznego prążkowania, rozpadem grudkowym sarkoplazmy i naciekiem komórek fagocytarnych.
The paper focuses on the attempt to determine effects of fat supplements applied in piglet feeding on obtained production and economic results. Research results proved that replacement of soyabean meal with rape " 00 " feeds and introduction of ERAFET fat caused decrease in weight gains and increase in the feed conversion index value. From the economic point of view, application of feed concentrate containing rape seeds in piglet feeding turned out to be the most advantageous. It enabled to obtain the lowest unit cost of weight gain.
Określono wpływ stosowania mieszanek pełnoporcjowych typu PT-1 z udziałem poeks­trakcyjnej śruty rzepakowej o różnej zawartości tłuszczu, bobiku i grochu na strawność składników pokarmowych i bilans azotu u tuczników. Strawność składników pokarmowych i bilans azotu przeprowadzono na wieprzkach rasy wbp. duroc, w liczbie 24 sztuk, podzielonych na 6 grup po 4 osobniki w grupie. Średnia masa zwierząt na początku okresu wstępnego wynosiła 30 kg. Stwierdzono, że zastosowanie w mieszance pełnoporcjowej (PT-1) 15% poekstrakcyjnej śruty rzepakowej „00" oraz nasion bobiku i grochu w ilości 15% uzupełnionych poekstrakcyjną śrutą rzepakową „00" nie wpłynęło ujemnie na strawność składników pokarmowych (z wyjątkiem tłuszczu surowego P<0.05). Tuczniki otrzymujące poekstrakcyjną śrutę rzepakową charakteryzowały się mniejszą retencją azotu i gorszym wykorzystaniem azotu strawionego (P<0.05) niż osobniki z grupy kontrolnej i grupy 4 (poekstrakcyjna śruta rzepakowa + bobik + groch). Wprowadzenie do mieszanki 15% śruty poekstrakcyjnej rzepakowej o podwyższonej zawartości tłuszczu stosowanej łącznie z bobikiem i grochem (5%) miało ujemny wpływ na strawność składników pokarmowych (z wyjątkiem włókna surowego, związków bezazotowych wyciągowych) oraz na retencję i wykorzystanie azotu. Całkowita zamiana poekstracyjnej śruty sojowej poekstracyjną śrutą rzepakową stosowaną łącznie z bobikiem i grochem w mieszankach pełnoporcjowych dla tucznków wpłynęła ujemnie na strawność składników pokarmowych, retencję azotu oraz jego wykorzystanie. Dodatek mleka odtłuszczonego ukwaszonego wpłynął dodatnio na analizowane parametry bilansu azotu.
Badania przeprowadzono na 500 kurczętach brojlerach Astra В (C89 X W74), podzielonych na 5 grup po 100 szt., które żywiono paszą zawierającą poekstrakcyjną śrutę sojową (grupa kontrolna), poekstrakcyjną śrutę rzepakową z odmiany dwuzerowej Jantar z nasion surowych (gr. II), parowanych (gr. III), oraz toastowaną (gr. IV). W grupie V zastosowano śrutę rzepakową toastowaną z kanadyjskiej odmiany Canola. Przeprowadzone badania patomorfologiczne i histochemiczne tarczyc i wątrób wykazały największe uszkodzenie tarczyc u ptaków z gr. II i IV oraz wątrób - w gr. II. Obraz tarczyc w gr. III i V był zbliżony, co potwierdza celowość parowania całych nasion rzepakowych przed rozpoczęciem procesów technologicznych pozyskiwania tłuszczu.
Określono strawność składników pokarmowych oraz retencję i wykorzystanie azotu przez tuczniki żywione mieszankami typu PT-2 z udziałem poekstrakcyjnej śruty rzepako­wej „00" o różnej zawartości tłuszczu, bobiku i grochu. Stwierdzono, że zastosowanie w mieszance pełnoporcjowej 15% poekstrakcyjnej śruty rzepakowej „00" wpłynęło istotnie na obniżenie strawności białka ogólnego i tłuszczu suro­wego. Włączenie zaś do mieszanki nasion bobiku i grochu w ilości 15% uzupełnionych poekstrakcyjną śrutą rzepakową „00" wpłynęło na dalsze obniżenie strawności białka ogól­nego i substancji organicznej (P<0.05). Z kolei zastosowanie 15% poekstrakcyjnej śruty rzepakowej „00" o podwyższonej zawartości tłuszczu łącznie z nasionami bobiku i grochu (15%) miało ujemny wpływ na strawność białka ogólnego (P<0.01) i substancji organicznej (P<0.05). Całkowita zamiana poekstrakcyjnej śruty sojowej poekstrakcyjną śrutą z rzepaku „00" stosowaną łącznie z bobikiem i grochem obniżyła strawność składników pokarmowych. Dodatek mleka odtłuszczonego wpływał skutecznie na strawność badanych składników pokarmowych. Lepsze wykorzystanie azotu strawionego stwierdzono u tuczników żywionych mieszankami z udziałem poekstrakcyjnej śruty rzepakowej i nasion roślin strączkowych.
Do badań użyto 3 mieszanki pełnoporcjowe typu grower (16% białka ogólnego), różniące się udziałem produktów rzepakowych. Mieszanka 1 zawierała 7% oleju rzepakowego, mieszan­ka 2 - 15.9% nasion rzepaku, mieszanka 3-7% oleju rzepakowego i 8.9% poekstrakcyjnej śruty rzepakowej. Smakowitość mieszanek oceniano na 50 prosiętach mieszańcach (wielka biała pol­ska X polska biała zwisłoucha) w wieku 8-12 tygodni. Zastosowano test preferencji pasz metodą wolnego wyboru. Okres badań trwał 28 dni. Uzyskane wyniki wykazały istotnie gorszą smakowitość mieszanek z udziałem poekstrakcyjnej śruty i nasion rzepaku.
Badano aktywność płciową knurów żywionych 3 mieszankami pełnoporcjowymi: 1) kontrolną zbożowo-sojową, 2) zbożowo-sojowo-rzepakową z udziałem 10% poekstrakcyjnej śruty rzepakowej i 3) zbożowo-sojowo-rzepakową z udziałem 12% nasion rzepaku. Doświadczeniem objęto 15 knurów mieszańców - ♀ polska biała zwisłoucha x ♂ wielka biała polska w wieku 8 miesięcy. Pobieranie nasienia metodą manualną i pomiar czasu wyzwalania odruchów płciowych rozpoczęto po 2-miesięcznym okresie wstępnym, w wieku 8 mie­sięcy i kontynuowano do czasu ukończenia przez knury wieku 2 lat. Na podstawie przeprowadzonego doświadczenia należy stwierdzić, że zróżnicowane żywienie knurów do wieku 24 miesięcy nie wpłynęło w sposób jednoznaczny na ich aktywność płciową.
W pracy porównano efekty zastosowania w mieszankach dla cieląt poekstrakcyjnej śruty sojowej oraz trzech różnych komponentów białkowych uzyskanych z rzepaku odmiany Jantar: śruty poekstrakcyjnej, wytłoków (nasiona częściowo odolejone w prasie ślimakowej) oraz nasion. Za przydatnością rzepaku odmiany Jantar w żywieniu cieląt przemawiała niewielka zawartość izotiocjanianów (0,33% ITC oraz 0,89% OZT w suchej masie bez­tłuszczowej) oraz korzystny skład tłuszczu - w sumie kwasów tłuszczowych 58,6% kwasu oleinowego i 20,5% kwasu linolowego. Najlepsze efekty żywienia cieląt stwierdzono przy zastosowaniu w mieszance treściwej poekstrakcyjnej śruty (10%) oraz wytłoków z rzepaku odmiany Jantar (14%, zwiększających udział tłuszczu surowego w mieszance do 6,6%. Zastosowanie w mieszance śruty z nasion rzepaku powodowało pogorszenie wyjadania tej paszy, szczególnie kiedy cielęta miały moż­liwość wyboru mieszanki treściwej. W porównaniu z wytłokami, nasiona rzepaku były mniej efektywnym źródłem białka oraz dodatkowego tłuszczu w dawce.
W pracy przedstawiono przegląd wyników badań, dotyczących wpływu żywienia mieszankami z udziałem poekstrakcyjnej śruty rzepakowej (RSM) na procesy rozrodcze u świń. Badania te obejmowały loszki, lochy ciężarne i karmiące oraz prosięta pochodzące od tych loch. Stosowano dawki o różnym poziomie RSM z odmian rzepaku o wysokiej (HGR) lub niskiej (LGR) zawartości glukozynolanów (GLS). Zwierzęta otrzymywały mieszanki w różnych okresach żywieniowych w ciągu jednego lub więcej cykli rozpłodowych. W doświadczeniach na różnych zwierzętach stwierdzono, że pod wpływem produktów hydrolizy GLS zawartych w RSM, następowało powiększenie tarczycy, uszkodzenie i powiększenie wątroby, zmiany w nerkach, co w rezultacie powodowało ograniczenie wzrostu, rozwoju i płodności, a w skrajnych przypadkach śmierć zwierząt. Badania dotyczące wpływu udziału RSM w mieszankach dla świń wykazały, że zawartość HGR w dawkach dla loszek i loch często powodowała opóźnienie dojrzewania płciowego loszek, trudności w zapłodnieniu, spadek przeżywalności płodów, obniżenie liczebności i masy miotu oraz zwiększoną śmiertelność w okresie od urodzenia do odsadzenia. Zastosowanie LGR w żywieniu podczas wzrostu, ciąży i laktacji generalnie nie wpływało na parametry reprodukcyjne z wyjątkiem spadku przeżywalności płodów przy wysokim (20%) udziale LGR w diecie. Autorzy wielu prac zalecają ograniczenie stosowania RSM w żywieniu loch i loszek do 10-12% w dawce. Poziom GLS nie powinien przekraczać 2 μМ/g dawki (5 mM/dzień).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.