Na izolowanych hepatocytach w zawiesinie przeprowadzono ocenę cytotoksycznego działania etylobenzenu, n-heksanu i tetrachloroetylenu. Na podstawie oznaczania aktywności aminotransferazy asparaginowej w medium środowiskowym po inkubacji hepatocytów z badanymi związkami, dla każdego z nich obliczono wartość dawki CE50 którą następnie porównano z wartościami dawek LD50 uzyskanymi z badań na zwierzętach. Stwierdzono, że podobnie jak w doświadczeniach in vivo najsilniejsze działanie toksyczne wykazuje etylobenzen, następnie tetrachloroetylen i n-heksan.
W zawiesinie świeżo wyizolowanych hepatocytów szczura przeprowadzono ocenę cytotoksycznego działania etylobenzenu, n-heksanu i tetrachloroetylenu. Na podstawie oznaczania aktywności aminotransferazy alaninowej (ALT) i dehydrogenazy glutaminia- nowej (GLDH) w medium środowiskowym po inkubacji hepatocytów z badanymi związkami stwierdzono, że najsilniejsze działanie toksyczne wykazywał etylobenzen, następnie tetrachloroetylen i n-heksan. Porównanie wartości IC50 obliczonych dla każdego ksenobiotyku na podstawie oznaczania w medium aktywności ALT i GLDH pozwoliło na określenie stopnia uszkodzenia komórek wątroby w wyniku działania każdego związku.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.