Jedną z charakterystycznych cech współczesnej cywilizacji jest tzw. transfer technologii, czyli przenikanie technologii tworzonych i eksploatowanych przez określone dziedziny przemysłu na inne pola. Przykładem na polu budownictwa jest wykorzystanie badań układów aerodynamicznych, powstających pod wpływem zderzenia mas powietrza z budynkami. Wywołują one określone efekty atmosferyczne w przestrzeniach miejskich, np. gwałtowne zawirowania i przyspieszanie wiatru, zastoje mgły, oraz mają kluczowe znaczenie dla przewietrzania miast. Artykuł jest próbą zaprezentowania, w jakim zakresie możliwe jest wykorzystanie wiedzy na temat zjawisk aerodynamicznych na potrzeby architektury i urbanistyki. Przedstawia także metody badawcze zarezerwowane dotychczas dla przemysłu lotniczego czy motoryzacyjnego, pozwalające na analizę układów aerodynamicznych, jakie tworzą się wokół budynku w relacji z zabudową sąsiadującą. Wykorzystano światowe przykłady budynków projektowanych w ostatnich latach, w przypadku których badania aerodynamiczne miały istotny wpływ na proces ich projektowania, oraz badania przeprowadzone we współpracy Wydziału Architektury i Wydziału Energetyki i Lotnictwa PW w ramach seminarium studenckiego Aerodynamika w architekturze. Wnioski końcowe dotyczą konieczności współpracy interdyscyplinarnej w projektowaniu budynków i układów urbanistycznych oraz wypracowania narzędzi wspomagających pracę architektów, jako niezbędnych warunków tworzenia architektury zrównoważonej - efektywnej pod względem ekologicznym, ekonomicznym i użytkowym.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.