Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  element availability
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania prowadzono w latach 2004-2006 w warunkach doświadczenia wazonowego, w których wykorzystano glebę o składzie granulometrycznym piasku słabo-gliniastego i pHKCI 4,66. Według granicznych zawartości metali ciężkich, gleba wykazywała naturalną zawartość Cu, Pb, Cd, Ni oraz podwyższoną Zn. Schemat doświadczenia obejmował 11 obiektów różniących się rodzajem i dawką wprowadzonych nawozów i materiałów organicznych: sole mineralne, obornik, kompost, osad ściekowy komunalny i przemysłowy. Wielkość zmian zawartości mikroelementów w glebie zależna była przede wszystkim od rodzaju zastosowanego nawozu, a mniej od jego dawki. Największą ogólną zawartość mikroelementów stwierdzono w glebie z osadem ściekowym przemysłowym. W trzecim roku badań ilość przyswajalnych mikroelementów w największym stopniu uległa podwyższeniu: Cu w warunkach nawożenia obornikiem, Ni kompostem, Mn osadem ściekowym miejskim oraz Zn i Fe osadem ściekowym przemysłowym. Analizując średni udział form rozpuszczalnych w zawartości ogólnej mikroelementów, pierwiastki te można uszeregować następująco: Mn > Cu > Zn > Fe > Ni.
W przedstawionym opracowaniu wykazano rolę i znaczenie mikroelementów w żywieniu zwierząt uwzględniając suplementację tych pierwiastków dla określonego gatunku czy też grupy technologicznej i wiekowej dla której są przeznaczone. Wyniki badań dotyczące oceny właściwości fizyko-chemicznych różnych form połączeń chemicznych mikroelementów wskazują, że mogą one determinować przydatność tych związków zarówno w przemyśle paszowym jako komponentów mieszanek mineralnych i mineralno-witaminowych dla zwierząt, a także decydować o ich przydatności - biodostępności w organizmie zwierząt. Ponadto mogą wpływać na efekty produkcyjne i zdrowotność zwierząt. Stąd też ważna jest zarówno ilość, jak i rodzaj stosowanych dodatków mikroelementów, zwłaszcza w odniesieniu do potrzeb zwierząt zgodnie z ich zapotrzebowaniem na te pierwiastki. Zwrócono uwagę na konsekwencje wynikające z niedoboru lub nadmiaru mikroelementów w dawkach pokarmowych zwierząt, a także na emisję niewykorzystanych pierwiastków do środowiska.
Gleba jako główne źródło makro i mikroelementów dla roślin wpływa na ich wzrost i rozwój, a przez to na wysokość i jakość plonu. Szczególnie istotne wydaje się określenie dostępności mikropierwiastków dla roślin oraz poznanie zarówno potencjalnych niedoborów, jak również zagrożeń wynikających z nadmiernej ich mobilności. Celem niniejszej pracy było oznaczenie całkowitej zawartości Zn, Cu, Mn i Fe i ich form fitodostępnych w wybranych glebach uprawnych Pojezierza Gnieźnieńskiego. W próbkach oznaczono właściwości fizyko-chemiczne i zawartość całkowitą metali oraz form ekstrahowanych roztworem DTPA. Zawartość całkowita Zn, Cu i Fe w badanych glebach kształtowała się na poziomie tła geochemicznego, a Mn w niewielkim stopniu je przewyższała, co pozwala zaklasyfikować te gleby do gleb niezanieczyszczonych tymi metalami. Zawartość DTPA-ekstrahowanych form metali była niska, co generalnie gwarantuje uzyskanie plonów o wysokiej jakości, a tylko w niektórych przypadkach może stanowić o deficycie tych pierwiastków dla roślin. Zawartość całkowita badanych metali była głównie uzależniona od składu granulometrycznego oraz zawartości materii organicznej, co potwierdziły wyniki analizy statystycznej.
W doświadczeniu wazonowym badano działanie sorbentów organicznych (torfu i wermikompostu) stosowanych oddzielnie lub łącznie z CaCO3 w ograniczaniu dostępności dla gryki nadmiarów cynku z gleby lekkiej. Najlepszą skuteczność remediacyjną w doświadczeniu uzyskano stosując wermikompost w dawce 1,5% wagowych gleby łącznie z CaCO3 w dawce według podwójnej kwasowości hydrolitycznej. Tym sposobem na najsilniej zanieczyszczonej glebie (600 mg Zn∙kg-1) możliwe było odzyskanie 46% plonów słomy oraz 43% plonów ziarna utraconych wskutek fitotoksyczności metalu. Właściwości zakwaszające torfu ograniczały sorpcję cynku rozpuszczalnego w glebie. Koncentracja cynku w roślinach gryki zwiększała się wraz ze wzrostem poziomu zanieczyszczenia gleby i zmniejszała się pod wpływem stosowanej remediacji. W zależności od poziomu zanieczyszczenia gleby i wariantu remediacji zawartość cynku w ziarnie stanowiła od 5 do 53% zawartości tego metalu w słomie gryki, przy czym zawartość Zn w słomie zmieniała się w szerszym zakresie niż w ziarnie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.