Wyniki wyszukiwania

1

Nowoczesne metody otrzymywania ekstraktow drozdzowych jako naturalnych skladnikow spozywczych

100%

Podpora B., Waszkiewicz-Robak B.

Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego

|

2007

|

tom 17

|

nr 2

67-71

Ekstrakty drożdżowe należą do naturalnych substancji smakowych coraz szerzej wykorzystywanych w przemyśle spożywczym. Można je otrzymywać z żywych i martwych komórek drożdży, a zastosowana metoda produkcji ma -wpływ na profil smakowy gotowego ekstraktu. Do metod ekstrakcji z użyciem żywych komórek należą autoliza i plazmoliza, natomiast metodami, w których wykorzystuje się martwe komórki są hydroliza kwasowa i ekstrakcja -wodna. Najbardziej rozpowszechnioną metodą otrzymywania ekstraktów drożdżowych jest proces autolizy, polegający na aktywacji i wykorzystaniu enzymów endogennych drożdży w celu uwolnienia składników wewnątrzkomórkowych. Metoda ta zapewnia odpowiednią czystość chemiczną otrzymanych produktów. Plazmoliza jest metodą polegającą na zmianie ciśnienia osmotycznego komórek prowadzącą do ich rozerwania. Hydroliza kwasowa polega na degradacji struktur komórkowych za pomocą kwasów, natomiast ekstrakcja wodna oparta jest o rozpuszczenie i wypłukanie składników komórkowych za pomocą wody. Metody te różnią się od siebie wydajnością oraz jakością uzyskanych produktów końcowych. Modyfikacje metod mogą prowadzić do zwiększenia wydajności lub polepszenia jakości uzyskiwanych produktów.

2

Preparaty zywnosciowe otrzymywane z odpadowych drozdzy pofermentacyjnych jako przyklad innowacji

86%

Podpora B., Swiderski F.

Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego

|

2010

|

tom 20

|

nr 1

94-99

Drożdże są złożoną grupą organizmów jednokomórkowych. Znajdują zastosowanie w przemyśle fermentacyjnym i piekarni¬czym. Pofermentacyjne drożdże piwowarskie nie powinny być postrzegane jedynie jako materiał odpadowy będący źródłem szczątkowych ilości alkoholu ale przede wszystkim jako bogate źródło składników odżywczych, które mogą znaleźć zastosowanie w żywieniu człowieka i produkcji pasz. Mogą być one bezpośrednio suszone. Można też na drodze dalszej i bardziej skompliko¬wanej obróbki otrzymywać z nich ekstrakty, fi-glukany i mannanooligosacharydy — składniki cenne z punktu widzenia żywie¬niowego, pełniące różnorakie funkcje np. dodatków smakowych (ekstrakty drożdżowe), składników bioaktywnych stosowanych w produkcji żywności specjalnego przeznaczenia żywieniowego i żywności funkcjonalnej. Dalszy rozwój technologii obróbki oraz badań nad przydatnością pofermentacyjnych drożdży piwowarskich będą z pewnością zwiększały ich atrakcyjność jako składnika żywności.

3

Konsultant wysokiej specjalizacji

72%

Mart M.

Przegląd Piekarski i Cukierniczy

|

2001

|

tom 49

|

nr 07

30-31

4

Innowacje w drozdzowym biznesie

58%

Dubiel L.

Przemysł Fermentacyjny i Owocowo-Warzywny

|

2004

|

tom 48

|

nr 07-08

44

5

Znaczenie drozdzy piwnych Saccharomyces cerevisiae w preparatach produkowanych przez firme InterYeast

58%

Szczech A.

Pasze Przemysłowe

|

2008

|

tom 17

|

nr 06-07

35-37

6

Wpływ dodatku ekstraktu drożdżowego i stężenia wywaru na stopień usunięcia związków barwnych z melasowego wywaru gorzelniczego z zastosowaniem szczepu Pediococcus parvulus MiLab099

58%

Krzywonos M., Trzepak K., Wilk M.

Acta Scientiarum Polonorum. Biotechnologia

|

2014

|

tom 13

|

nr 4

Buraczany wywar melasowy, produkt uboczny przemysłu gorzelniczego, charakteryzuje ciemnobrunatna barwa, za którą odpowiadają melanoidyny, karmele oraz produkty alkalicznego rozkładu inwertu. Celem badań było określenie wpływu dodatku ekstraktu drożdżowego i stężenia wywaru na stopień jego dekoloryzacji w hodowli bakterii fermentacji mlekowej Pediococcus parvulus MiLab099. Zastosowano kompozycyjny plan rotatabilny (N = 2, α= 1,4142, N = 10). Hodowlę prowadzono metodą wstrząsarkową (120 obr.· min-1) w kolbach stożkowych (250 cm3), które zawierały 100 cm3 podłoża o składzie wynikającym z planu eksperymentu: stężenie wywaru od 7,57 do 92,43% oraz dodatek ekstraktu drożdżowego (YE) od 0,17 do 5,83 g·dm-3. Inokulum dodawano w ilości 1 cm3. Efektywność dekoloryzacji wywaru oceniano spektrofotometrycznie (475 nm). Stopień usunięcia kolorantów oznaczano metodą Iwanowa-Sapronowa. Dla większości wariantów stopień dekoloryzacji wywaru nie przekroczył 10%, a maksymalna wartość wyniosła ok. 21%. Statystycznie istotny wpływ (p ≤ 0,05) na stopień dekoloryzacji wywaru miało jego stężenie, zaś nieistotny statystycznie okazał się dodatek YE.

7

Ekstrakt drożdżowy - skąd ten smak?

58%

Przemysł Spożywczy

|

2013

|

tom 67

|

nr 08

8

Zwodnicze kubki smakowe

51%

Brandsma I.

Przemysł Spożywczy

|

2006

|

tom 60

|

nr 10

28-29

9

Wlasciwosci funkcjonalne wybranych preparatow pochodzenia drozdzowego

51%

Mrowka E., Rozmierska J., Komorowska A., Stecka K.

Żywność Nauka Technologia Jakość. Suplement

|

1999

|

tom 06

|

nr 3

7-16

W pracy oceniono następujące właściwości funkcjonalne: rozpuszczalność, zdolność wiązania tłuszczu, zdolność emulgującą oraz zdolności pianotwórcze następujących preparatów pochodzenia drożdżowego: dwu ekstraktów drożdżowych, koncentratu i hydrolizatu białka drożdżowego. Oba ekstrakty i hydrolizat charakteryzowały się dobrą rozpuszczalnością w zakresie pH 2 - 10, rozpuszczalność koncentratu malała w pobliżu punktu izoelektrycznego, przy wartości pH = 4. Ekstrakty drożdżowe charakteryzowały się ponadto zdolnością wiązania tłuszczu FBC = 60% i 80%, zdolnością tworzenia piany FC = 300% i 500% oraz brakiem zdolności emulgujących. Koncentrat białka drożdżowego charakteryzował się zdolnością wiązania tłuszczu FBC = 170%, zdolnością tworzenia piany, FC = 700%, wysoką trwałością utworzonej piany oraz zdolnością emulgującą EC = 82%. Wartości oznaczeń własności funkcjonalnych hydrolizatu wynosiły odpowiednio EC = 70%, FBC = 72% i FC = 600%. Dobra rozpuszczalność uzyskanych preparatów drożdżowych i cechy funkcjonalne wskazują na możliwość ich zastosowania w produkcji spożywczej.

Ograniczanie wyników