Jakościowo nowe uwarunkowania rozwoju Polski w XXI wieku wskazują na konieczność formułowania nowej strategii zagospodarowania Wisły. Jej wyznacznikiem powinna stać się filozofia ekorozwoju, która określa sposób gospodarowania unikatowymi zasobami i walorami Wisły wraz z jej zapleczem funkcjonalnym- przyrodniczym (dorzecze Wisły) i społeczno-gospodarczym (ekoregion Wisły). Determinuje ona nową strukturę jej funkcji w kraju oraz wyznacza system strategicznych celów zagospodarowania rzeki i jej ekoregionu. Oznacza to, że zasoby wodne Wisły i jej ekoregionu powinny w maksymalnym stopniu uczestniczyć w rozwiązywaniu problemu narastającego deficytu wody, a jej sieć hydrograficzna tworzyć krgosłup systemu ekologicznego kraju. Integralnym ogniwem tej strategii powinna być koncepcja zagospodarowania Dolnej Wisły.