Celem artykułu jest zdefiniowanie bezpieczeństwa żywnościowego, sposobu jego pomiaru oraz analiza stanu produkcji rolniczej i samowystarczalności żywnościowej w Polsce. Nasz kraj w chwili obecnej pod względem powierzchni użytków rolnych zajmuje 59. miejsce w Świecie i 5. w Unii Europejskiej. Pod względem udziału ludności pracującej w rolnictwie Polska jest na pierwszym miejscu w Unii Europejskiej. Saldo handlu zagranicznego artykułami rolno-spożywczymi w latach 2010–2014 było ujemne, co oznacza przewagę importu nad eksportem, mimo istniejącej sporej nadwyżki w produkcji m.in. mleka, mięsa drobiowego, wołowiny, warzyw i owoców (szczególnie jabłek). Niedostateczna była produkcja wieprzowiny, którą Polska importowała w celu zbilansowania na nią popytu. Jednak w latach 2010–2015 Polska była w większości samowystarczalna żywnościowo, o czym świadczy wielkość produkcji i zużycia wybranych produktów rolnych. Ekonomiczna dostępność żywności, określona na podstawie udziału wydatków na żywność i napoje bezalkoholowe w ogólnych wydatkach konsumpcyjnych, pozostawała na stabilnym poziomie. Są jednak w Polsce grupy osób, które odczuwają deprywację materialną odnośnie niemożliwości zapewnienia co drugi dzień posiłku z mięsem czerwonym, drobiowym lub ryb. Deprywacja tej potrzeby w gospodarstwach domowych w Polsce dotykała w badanych latach od 12,7% do 15,5% rodzin.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.