W doniesieniach prasowych czyta się o znacznych szkodach, jakie Polska ponosi na skutek zanieczyszczenia środowiska. Są one rzeczywiście wysokie. Głębsze analizy pokazują, że spowodowane są głównie uszczerbkiem na zdrowiu, albo przedwczesnymi zgonami. Wiążą się z tym problemy. Łatwiej jest teoretycznie oszacować medyczne skutki narażenia na życie w skażonym środowisku niż wycenić spowodowane tym szkody. Posługiwanie się wskaźnikami obliczonymi dla innych warunków społecznych i gospodarczych może dawać tylko orientacyjne wyniki. Jednak nawet i one sugerują, że ochrona środowiska kosztuje zazwyczaj mniej, niż można dzięki niej osiągnąć.
Aglomerację szczecińską zalicza się do obszarów ekologicznie zagrożonych dwutlenkiem siarki. Prowadząc monitoring powietrza przy pomocy porostów uzyskujemy informacje o kompleksowym oddziaływaniu mieszaniny szkodliwych związków. W pracy zbadano rozmieszczenie i aktualny stanu porostów epifitycznych w Szczecinie oraz określono na tej podstawie stopień zanieczyszczenia powietrza związkami siarki w mieście. Z 10 powierzchni badawczych zebrano porosty z różnych gatunków drzew. Zidentyfikowano 36 gatunków porostów. Porównanie zebranych w terenie porostów z gatunkami wymienionymi w skali Hawskworth, Rose i Kiszki wykazało, że w Szczecinie występują epifity charakterystyczne nawet dla 6 stopnia tej skali. Stwierdzono, że w centrum miasta występuje stężenie SO₂ wynoszące ok. 150 µg·m⁻³ powietrza, na peryferiach około 70 µg·m⁻³, miejscami zaś wartości te maleją do 50 µg·m⁻³ powietrza.