Obserwacje zmienności okresu spoczynku bulw ziemniaka przeprowadzono w latach 1977-1995, w trzech seriach, na 20 odmianach. Wykonywano je zgodnie z metodyką przyjętą w EAPR [Reust 1986]. Istotność zróżnicowania długości okresu spoczynku bulw w poszczególnych latach określono przy pomocy analizy wariancji stosując test F „Snedecora". Posłużono się dwoma wskaźnikami meteorologicznymi: sumą kumulowanych temperatur gleby na głębokości 10 cm i sumą opadów. Dla znalezienia zależności pomiędzy długością badanego stadium fizjologicznego bulw a wybranymi wskaźnikami meteorologicznymi obliczono współczynniki korelacji dla poszczególnych dekad, miesięcy i całego okresu wzrostu i dojrzewania bulw. W wyniku przeprowadzonych analiz statystycznych stwierdzono istotny wpływ lat na termin zakończenia okresu spoczynku bulw. Przeciętna zmienność wynosiła ponad 30 dni, Badane odmiany charakteryzowały się zróżnicowaną reakcją na warunki pogody w odniesieniu do badanej cechy fizjologicznej. Najsilniejszą reakcję wykazywały: w I-ej serii obserwacji - odmiany Fionia i Irys (różnice dochodzące do 29 dni), w II-iej serii - odmiana Bronka (różnica 42 dni), a w III- ciej serii, przy ekstremalnych warunkach pogody, odmiany Ekra (62 dni) i Muza (60 dni). Wrażliwość bulw na niesprzyjające warunki pogody mające wpływ na fazę spoczynku występowała w czasie całego okresu rozwoju bulw.