Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 30

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  difenbachia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Oceniano przydatność podłoży organicznych i mineralnych do uprawy młodych roślin Anthurium x cultorum, Dieffenbachia i Spathiphyllum wallisii otrzymanych metodą mnożenia in vitro w zależności od stężenia dwutlenku węgla w atmosferze (350 lub 1200 µmol mol⁻¹). Badania obejmowały dwa podłoża organiczne: torf + perlit (3:1) i Jiffy-7 oraz dwa podłoża mineralne: perlit i wełna mineralna. Anthurium x cultorum uprawiane w warunkach atmosferycznego stężenia dwutlenku węgla (350 µmol mol⁻¹) rosło lepiej w podłożach organicznych niż w podłożach mineralnych. W atmosferze wzbogaconej w CO₂ (1200 µmol mol⁻¹) najwyższą świeżą masę części nadziemnej miały rośliny uprawiane w wełnie mineralnej i w podłożach organicznych. Najlepszym podłożem do uprawy Dieffenbachia w atmosferycznym stężeniu CO₂ była mieszanina torfu z perlitem, a w atmosferze wzbogaconej w CO₂ torf z perlitem oraz sam perlit. Rodzaj stosowanego podłoża w niewielkim stopniu wpływał na wzrost Spathiphyllum wallisii.
Badano wpływ składu podłoża, stężenia pożywki oraz częstotliwości nawadniania na wzrost Hedera ‘Mein Hertz’ i Dieffenbachia ‘Camilla’ uprawianych na stołach zalewowych. Doświadczenie prowadzono w terminie wiosenno-letnim i jesiennym. Zastosowano 6 rodzajów podłoży: torf oraz mieszanki torfu z piaskiem, perlitem, keramzytem, oraz granulatami wełny mineralnej chłonącej oraz niechłonącej wody, w stosunku objętościowym 2:1. Dieffenbachia rosła najlepiej w torfie i mieszance torfu z granulatem wełny mineralnej niechłonącym wody, w obu terminach uprawy. Hedera uprawiana w terminie wiosenno-jesiennym rosła najlepiej w torfie z piaskiem i torfie z granulatem wełny mineralnej chłonącym wodę. W terminie jesiennym wpływ składu podłoża na wzrost Hedera był nieistotny. Akumulacja składników pokarmowych w podłożu wzrastała wraz ze wzrostem stężenia pożywki i częstotliwości nawadniania. Najwyższe zasolenie wystąpiło w górnej warstwie podłoża.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.