Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  dessert
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The assessment of the density and cover of very scarce vegetation in dry habitats may create methodological problems. The variable area transect method (VAT ) is a potential labour-saving sampling method and an alternative to plot (quadrate) method. It allows for density estimation without the time-consuming studies associated with other plot-less density estimators. We used the method in a natural shrubland of Saxaul (Haloxylon ammodenderon C.A.M) to define optimum parameters include transect width and individual’s number to which, distance is measured. Three transect widths were chosen, 10-m, 15-m and 20-m and distances to the 3rd, 4th and 5th individual. Transect width affected the estimation, a 20-m width transect had the least relative bias (–0.5%), and a 10-m width sampling had the greatest bias (–20%). However, all methods underestimated the plant density. The most accurate estimation was with the 3rd plant distance and 20-m transect. As the VAT method is more efficient per unit effort in the field than the quadrate methods, it can be recommended for rapid assessment of desert communities density (like saxaul) especially when plants are dispersed at random.
Celem pracy było określenie zawartości związków fenolowych oraz aktywności przeciwutleniajacej gotowych do spożycia deserach dla niemowląt. Materiał do badań stanowiło sześć rodzajów deserów owocowych zakupionych w handlu detalicznym w 2008 roku, w których oznaczono zawartość suchej masy, zawartość związków fenolowych i poziom aktywności przeciwutleniajacej na podstawie zdolności wygaszanie wolnego rodnika ABTS∙. Największym udziałem suchej masy charakteryzował się mus z jabłek moreli i bananów (16,9%). Pod względem zawartości związków fenolowych wyróżniał się krem z jabłek i dzikiej róży (186,3 mg/100 g) oraz jabłuszka z owocami leśnymi (170,7 mg/100 g). Najwyższą aktywność antyoksydacyjną wśród deserów oznaczono w kremie z jabłek i dzikiej róży (14,2 μmol Trolox/g) oraz musie jabłkowym z brzoskwiniami (12,8 μmol Trolox/g). Pojemność przeciwutleniajaca pozostałych przecierów była nieco mniejsza i wahała się w granicach 11,4-11,7 μmol Trolox/g.
W pracy otrzymano lody niskotłuszczowe o zawartości 0,3% tłuszczu, niskotłuszczowe i niskocukrowe o zawartości 0,3% tłuszczu i 5% sacharozy oraz lody o zawartości 8,5% tłuszczu i 11 % sacharozy, które stanowiły próbę odniesienia. W mieszankach lodowych dokonano pomiaru kwasowości miareczkowej i czynnej oraz lepkości. W lodach oznaczono stopień napowietrzenia oraz dokonano oceny sensorycznej i konsumenckiej. Lody badano bezpośrednio po wytworzeniu i po 10 tygodniach przechowywania w temperaturze -20°C. Po okresie przechowywania, w badanych lodach nastąpiło zmniejszenie stopnia napowietrzenia, za wyjątkiem lodów o zawartości 8,5% tłuszczu i 11% sacharozy. W ocenie sensorycznej i konsumenckiej najwyższe noty uzyskała próba kontrolna.
Celem pracy była ocena wpływu dodatku celulozy mikrokrystalicznej na jakość owocowych lodów wodnych. Rolę stabilizatorów w lodach pełniła mieszanina hydrokoloidów polisacharydowych, które mają właściwości stabilizujące, zagęszczające i żelujące. Zakres pracy obejmował ustalenie receptury lodów poprzez określenie wpływu ilości dodawanych substancji stabilizujących na właściwości fizykochemiczne i cechy sensoryczne. Oceniono wpływ rodzaju celulozy mikrokrystalicznej na jakość lodów. Najlepszymi właściwościami fizykochemicznymi i oceną sensoryczną charakteryzowały się lody, w których użyto jako stabilizatora mieszaninę gumy ksantanowej, mączkę chleba świętojańskiego i celulozę mikrokrystaliczną o stężeniu 0,35%. Dodatek celulozy mikrokrystalicznej przyczynił się do zwiększenia odporności lodów na topnienie oraz zmniejszenie wielkości powstających kryształków lodu. Rodzaj zastosowanego preparatu celulozy mikrokrystalicznej wpłynął istotnie na lepkość pozorną i gęstość mieszanki lodziarskiej oraz na puszystość lodów.
W 29 wybranych koncentratach obiadowych, wśród których znajdowały się koncentraty zup, sosów i deserów, oznaczono zawartość ołowiu, kadmu, chromu, cynku, manganu, miedzi, niklu i żelaza metodą spektrofotometrii atomowo-absorpcyjnej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.