Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  cultivar mixture
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
75%
W doświadczeniu z mieszanką zbożową dwóch odmian pszenżyta jarego Gabo i Wanad uwzględniono dwa czynniki: I. Sposób siewu odmian pszenżyta jarego A. siew czysty odmia-ny Wanad, B. siew czysty odmiany Gabo, C–G. – siewy mieszane odmian Wanad i Gabo; II. Sposób pielęgnowania łanu pszenżyta jarego: a) mechaniczny – bronowanie posiewne oraz w fazie szpilkowa-nia i w fazie 4-5 liści pszenżyta jarego, b) mechaniczno-chemiczny – bronowanie posiewne oraz w fazie szpilkowania i w fazie 4-5 liści pszenżyta jarego, a także dodatkowo stosowanie herbicydu, retardanta i fungicydu, c) chemiczny – aplikacja środków ochrony roślin. Siewy mieszane odmian pszenżyta jarego – Wanad i Gabo plonowały istotnie wyżej niż w uprawie jednoodmianowej Najkorzystniej plonowały mieszanki odmian złożone co najmniej w 50% z odmiany Wanad. Łączna uprawa odmian pszenżyta jarego korzystnie wpłynęła na kształtowanie się takich parametrów łanu i kłosa badanej rośliny uprawnej, jak: masa ziaren w kłosie, liczba kłosów na 1 m2 i wyleganie roślin. Plon ziarna pszenżyta jarego istotnie różnicowały również metody pielęgnowania zasiewów. Największy plon ziarna uzyskano na obiekcie pielęgnowanym metodą chemiczną (4,68 t·ha-1), istotnie mniejszy w warunkach pielęgnacji mechanicz-no-chemicznej (4,34 t·ha-1), a najmniejszy w przypadku pielęgnacji mechanicznej (4,11 t·ha-1).
Monoculture of modern cereal crops are popular due to the technical and organizationalreasons. They are easier in crop husbandry, quality and product use. However, in monoculture chemical protection of crops is a norm, due to the fact that they are more susceptible to diseases, pests and sometimes weed infestation. In order to keep high and stable grain yields and quality in monoculture one has to use high inputs. Experimentally and practically it has been proved that cultivar and species mixtures can constitute an alternative to cultivar growing in pure stands. It has been found that in mixtures opperate different epidemiological and ecological factors, which lead to considerable disease reduction, pest and weed control, which finally result in higher and more stable grain yields than in barley varietes grown in pure stands. The results of two years field experiment designed to evaluate epidemiological and economical effects of winter barley cultivar mixtures are presented. The studies were carried out in two sites – ExperimentalStation for Variety Testing Słupia Wielka (in Wielkopolska region) and Plant Breeding Station Bąków (Opole District). This two sites were 300 km away from each other, and had different soiland meteorological conditions. In the experiment impact of different barley cultivars and their different two- and three-component mixtures were tested with reduced dosages of fungicidies on grain yield in the mixtures compared with pure stands were evaluated.
The field experiment was carried out in 2009–2011 at Swojec Experimental Station of the University of Environmental and Life Science in Wrocław. The aim of the studies was to compare two methods of sowing of winter rye (pure stand and variety mixture) that include an application of permitted fertilizer and seed dressing in organic farming and evaluation of weed infestation. Variety mixture of rye significantly decreased number of weeds both during tillering and flowering stages of rye as well as their dry weight in comparison with weed infestation in pure stand of rye. Winter rye grown in variety mixture was characterized by higher tillering and higher index of LAI (leaf area index) what resulted in beneficial shadowing and it was a consequence of lower weed infestation on the plots with three-variety mixture. Varying levels of agricultural practices did not significantly affect weed infestation, but it was noticed that the number of weeds and their dry weight were a little bit lower after the use of fertilizer Estakizeryt.
W latach 2000–2001, w doświadczeniu założonym na pastwisku w siedlisku gleb murszowych analizowano efektywność podsiewu, mierzoną udziałem gatunków podsianych w runi, plonem oraz jego jakością, w zależności od stosowanych odmian i mieszanek odmianowych Lolium perenne: Anna, Barylou, Anna + Maja, Barylou + Barlano + Barezane i Trifolium repens: Barbian, Barbian + Alice + Haifa. U podstaw stworzenia mieszanek odmian była specyfika ich właściwości biologicznych i chemicznych, które determinują plon i jakość paszy. Podsiew przeprowadzono siewnikiem Vredo wyposażonym w system talerzowy nacinający darń. Zastosowano dwa sposoby przygotowania darni do podsiewu: niskie koszenie (3 cm) oraz oprysk Reglone. Doświadczenie założono w układzie bloków losowanych na poletkach o powierzchni 20 m2. Stosowano symulowane użytkowanie pastwiskowe, zbierając 4–5 odrostów. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że w podsiewie pastwisk uzasadnione jest stosowanie mieszanek odmianowych Lolium perenne i Trifolium repens. Mieszanka odmian Barylou + Barlano + Barezane zwiększa udział Lolium perenne w runi pastwiska i jego plon, zwłaszcza w roku podsiewu, oraz przyczynia się do poprawy wartości pokarmowej runi. Mieszanka odmian Anna + Maja nie gwarantuje istotnego wpływu na skład botaniczny runi podsianego pastwiska, lecz mimo to zwiększa jego plon. Efektem wprowadzenia w podsiewie mieszanki odmian Trifolium repens Barbian + Alice + Haifa, zamiast odmiany Barbian, jest zwiększenie udziału tego gatunku w runi pastwiska, co korzystnie wpływa na jej skład chemiczny. Stosowanie mieszanek odmianowych Lolium perenne i Trifolium repens zwiększa skuteczność podsiewu pastwiska poprzez lepszą stabilność składu botanicznego runi. Uzyskany w ten sposób większy udział podsianych komponentów w runi korzystnie wpływa na produkcyjność pastwiska i jakość runi, głównie w odniesieniu do zawartości białka, lignin i magnezu.
Jednoczynnikowe doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2001-2003 w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Gorzyniu należącym do AR w Poznaniu. Czynnik badawczy stanowiły odmiany tradycyjne i samokończące łubinu żółtego uprawiane w siewie czystym i w mieszankach odmianowych. Warunki pogodowe w poszczególnych latach badań decydowały w większym stopniu o plonach nasion, wydajności białka i wydajności energetycznej plonu nasion niż uprawa w siewie czystym lub w mieszankach. Zawartość białka w nasionach i wartość energetyczna nasion nie zmieniała się pod wpływem badanego czynnika. Plon nasion odmian tradycyjnych był wyższy niż odmian samokończących uprawianych zarówno w siewie czystym, jak i w mieszankach odmianowych. Koszt produkcji 1 kg białka łubinu żółtego przekraczał od 17,2 do 41% cenę 1 kg białka poekstrakcyjnej śruty sojowej, a uprawa tego gatunku zarówno w siewie czystym, jak i w mieszankach była nieopłacalna.
W Polsce zasiewy jednoodmianowe są najbardziej popularną metodą uprawy głównie ze względów technicznych i organizacyjnych. Jednakże w warunkach intensywnej uprawy zbóż obserwuje się ich zwiększoną wrażliwość na choroby i zmienność środowiska. Na dużych areałach jednoodmianowych zasiewów obserwuje się częstsze i większe nasilenie porażenia roślin przez choroby. W doświadczeniach i praktyce udowodniono, że mieszanki odmian mogą stanowić alternatywę dla uprawy monokultur odmianowych. Badania wykazały, że w mieszankach odmian funkcjonują epidemiologiczne i ekologiczne czynniki powodujące redukcję chorób, a co za tym idzie zwiększenie i poprawienie stabilności plonu. Wyniki prac obejmują doświadczenia ścisłe z mieszankami odmian jęczmienia ozimego zarówno z fungicydową ochroną chemiczną, jak i bez zastosowania preparatów chemicznych. Doświadczenia przeprowadzono w latach 1993–1997 (trzy odmiany jęczmienia ozimego i cztery mieszanki) i 1998–2001 (pięć odmian i dwanaście mieszanek) — bez stosowania ochrony chemicznej. W latach 2001–2004 (cztery odmiany i trzy mieszanki) — ze sterowanym stosowaniem fungicydów (różne terminy i dawki preparatów chemicznych). Na podstawie uzyskanych wyników określono poziom redukcji mączniaka prawdziwego w mieszankach w porównaniu do odmian wysianych w siewie czystym. Najwyższe redukcje nasilenia występowania mączniaka prawdziwego w mieszankach odmian występowały do fazy końca kłoszenia (doświadczenia bez ochrony chemicznej). Wyniki doświadczeń wskazują, że integracja metody biologicznej (mieszanki odmian) z chemiczną (sterowane stosowanie fungicydów) może być polecana jako metoda ochrony jęczmienia ozimego przyjazna środowisku i korzystna ekonomicznie.
Celem badań było określenie zmian w składzie florystycznym „mieszanek odmianowych” w pierwszym i drugim roku użytkowania trawników. Badano 12 odmian w obrębie gatunków: Lolium perenne L, Festuca rubra L. ssp. commutata Gaud, Festuca rubra L. ssp. rubra Huck. i Poa pratensis L. Odmiany wysiewano w mieszankach o następującym składzie gatunkowym: L. perenne L. — 40%, F. rubra spp. — 40%, P. pratensis L. — 20%. Odmiana była jedynym przedstawicielem gatunku w mieszance, natomiast pozostałe składniki mieszanki były reprezentowane przez stały zestaw odmian pozostałych gatunków. Jesienią w roku wysiewu oraz w poszczególnych sezonach roku pełnego użytkowania pobierano próby roślin z runi trawnika do analizy botaniczno-wagowej i określono zmiany składu florystycznego. Przeprowadzone badania wykazały, że zmiany składu florystycznego trawnika zależały głównie od komponentów gatunkowych, ale tylko niekiedy istotnie od odmianowych. W okresie dwóch lat użytkowania Lolium perenne zajmowała w mieszankach pozycję dominującą o udziale w runi powyżej normy wysiewu, Festuca rubra występowała w granicach normy wysiewu, a Poa pratensis wyraźnie poniżej normy. W drugim roku użytkowania zaznaczyły się zmiany w składzie runi. Istotnie zmniejszył się udział Lolium perenne, a wzrósł udziału Festuca rubra i Poa pratensis. Stwierdzono zmiany w udziale odmian w runi trawników w sezonach roku (wiosna, lato, jesień). Były one istotne u odmian Festuca rubra, a nie istotne u odmian Lolium perenne i Poa pratensis.
W latach 2000-2002 przeprowadzono badania, w których określono poziom plonowania, stopień wylegania i porażenia przez patogeny grzybowe nieoplewionej i oplewionej formy jęczmienia jarego uprawianych w siewie czystym i mieszanym przy zróżnicowanym poziomie nawożenia azotem i ochrony przed chorobami. Wykazano, że uprawa oplewionej i nieoplewionej formy jęczmienia w mieszance zmniejszała stopień wylegania i porażenia roślin przez patogeny w stosunku do komponentu bardziej podatnego. Odmiany jęczmienia jarego uprawiane w siewie czystym i mieszanym najkorzystniej plonowały w latach, w których opady w okresie wegetacji przekraczały sumę opadów z wielolecia. Jęczmień nieoplewiony Rastik wykazywał niższy o 25% potencjał plonowania niż oplewiona odmiana Stratus. Opisana reakcja w plonie była skutkiem mniejszej liczby źdźbeł kłosonośnych i liczby ziaren w kłosie. W siewie mieszanym obu odmian plon ziarna kształtował się na poziomie średniego plonu komponentów z siewów czystych. Odmiany jęczmienia jarego uprawiane w siewie czystym i mieszanym wykazywały taką samą, korzystną reakcję w plonie na zwiększony poziom nawożenia azotem i pełną, dwuzabiegową ochronę przed chorobami.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.