Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  compactibility
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The entomopathogenic fungus conidia viability and sporulation may be affected by different environmental factors or by bio-pesticides and chemical products used to protect cultivated plants. In this research, we investigated the compatibility of Metarhizium anisopliae DEMI 001 isolates with three insecticides: fipronil, pyriproxyfen and hexaflumuron. The effect of fipronil, pyriproxyfen and hexaflumuron on sporulation, vegetative growth and conidial germination of the fungus was studied based on measuring the vegetative growth and sporulation. SDA medium was mixed with fipronil (10, 40 and 120 ppm), pyriproxyfen (10, 500 and 1 000 ppm), hexaflumuron (20, 50 and 120 ppm). SAD medium excluding insecticides was designated as blank. To determine the sporulation rate, spores was counted on surface area and vegetative growth was measured on the basis of colony diameter. The results showed that hexaflumuron at the concentration of 120 ppm reduced the vegetative growth to 0% showing the highest reduction effect compared to pyriproxyfen (24.59%) and fipronil (24.31%). All three insecticides reduced drastically the conidial germination at the highest concentrations (0-15%). Hexaflumuron treatment with 0% germination at all three concentrations and fipronil and pyriproxyfen with 32.36% and 9.7% germination at 200 ppm were not significantly different. Regarding the highest negative effect of hexaflumuron on germination at all three concentrations, this insecticide should not be applied together with the entomopathogenic fungus.
W referacie, na podstawie literatury i badań własnych, omówiono parametry zagęszczalności gruntów niespoistych oraz sposoby ich wyznaczania i zależności między nimi. Dla piasków i gruntów gruboziarnistych przedstawiono zależności pomiędzy następującymi parametrami: maksymalną gęstością objętościową szkieletu gruntowego (ρds) i wilgotnością optymalną (wopt) – metoda standardowa i zmodyfikowana Proctora, wskaźnikiem jednorodności (Cu), średnicą zastępcza (d10), średnicą maksymalną (dmax) i średnią ważoną średnicę ziaren (dśr.waż.) oraz minimalną i maksymalną gęstością objętościową szkieletu gruntowego (ρdmin i ρdmax).
Celem pracy jest analiza wyników badań porównawczych parametrów zagęszczalności – maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego (ρds) i wilgotności optymalnej (wopt), według polskich norm: „starej” PN-88/B-04481:1988 oraz „nowej” PN-EN 13286-2:2010. Badania wykonano na dwóch gruntach niespoistych, równoziarnistych (pospółka Po i piasek średni Ps) czterema metodami (I, II, III, IV) według PN-88/B-04481:1988 oraz czterema metodami (A+A, A+B, B+A, B+B) według PN-EN 13286-2:2010. Wartości maksymalnej gęstości objętościowej szkieletu gruntowego (ρds) uzyskane według obu norm niewiele różnią się od siebie: dla Po około 1,9–4,0%, a dla Ps około 1,6–2,1%. Różnice wartości wilgotności optymalnej (wopt) nie podlegają wyraźnym prawidłowościom.
W artykule przeprowadzono analizę wpływu uziarnienia gruntów niespoistych o nieciągłych (dwumodalnych) rozkładach uziarnienia na ich zagęszczalność. Zdolność do zagęszczania gruntów niespoistych zwykle oceniana jest na podstawie wskaźnika jednorodności uziarnienia (CU) lub łącznie na podstawie dwóch wskaźników uziarnienia − CU i wskaźnika krzywizny uziarnienia (CC). W przypadku gruntów o nieciągłych rozkładach uziarnienia wartości wskaźnika CC przeważnie są mniejsze od 0,5. Grunty te klasyfi - kowane są poza grupą gruntów dobrze zagęszczalnych – jako grunty źle uziarnione. Wyniki analiz prowadzonych z wykorzystaniem wskaźnika kształtu krzywej zagęszczalności (IC) wskazują, iż grunty o nieciągłych rozkładach uziarnienia – mimo niskich wskaźników krzywizny uziarnienia (CC) – mogą być uważane jako grunty dobrze zagęszczalne.
W pracy przedstawiono wyniki badań parametrów geotechnicznych łupków pstrych pochodzących z okolic Szymbarku k. Gorlic. Badania obejmowały oznaczenie składu uziarnienia, granic konsystencji, parametrów zagęszczalności, współczynnika filtracji, wskaźnika pęcznienia oraz wytrzymałości na ścinanie. Wykazano, że badane grunty charakteryzują się dobrą zagęszczalnością i niską wodoprzepuszczalnością. Ze względu na skład uziarnienia oraz granice konsystencji badane łupki zostały określone jako utwory o aktywności koloidalnej typowej dla iłów. Wartości wskaźników pęcznienia wyniosły 8–15%, co pozwala sklasyfikować badane grunty jako utwory o średniej ekspansywności. Badania wytrzymałości na ścinanie wykazały, że przy wilgotności zbliżonej do optymalnej łupki pstre posiadają wysokie wartości zarówno kąta tarcia wewnętrznego, jak i spójności, a przy bardzo niskiej wilgotności charakteryzują się wytrzymałością typową dla gruntów skalistych. Z kolei przy wilgotności większej od optymalnej, odpowiadającej konsystencji plastycznej, ich wytrzymałość na ścinanie zmniejsza się znacznie, a wartości kąta tarcia wewnętrznego i spójności ją opisujące są zbliżone do wartości podawanych w literaturze dla gruntów ilastych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.