Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  common dandelion
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The common dandelion (Taraxacum officinale F.H. Wigg) is a perennial plant often found in large concentrations in the sward of natural meadows. This species expands quickly, displacing other species. In literature there is a lack of data relating to the effect of common dandelion on plants growing in its vicinity. It is also not known why this species creates large clusters. Perhaps it competes with different plants through the allelopathic effect. Hence, the aim of this study was to determine the influence of water extracts from leaves and roots of common dandelion (Taraxacum officinale) as well as soil extracts from the root layer of this species on seed germination and the initial growth of Lolium westerwoldicum R.Br. The investigated material comprised leaves and roots of Taraxacum officinale. The germination biotest most often used in experiments was applied. The seeds germination energy of westerwolds ryegrass was most inhibited by plant extracts prepared from roots and leaves of Taraxacum officinale. The germination ability of seeds of Lolium westerwoldicum was the highest in the treatments in which soil extracts were applied; however, the value of this feature was limited to a larger extent by the plant extracts from leaves of Taraxacum officinale than from roots. Higher concentrations of both soil and plant solutions had an inhibitory effect both on root growth and the growth of the leaf sheath and leaves of westerwolds ryegrass. The results of the tested parameters can confirm the allelopathic effect of Taraxacum officinale on germination and initial growth of Lolium westerwoldicum, and especially that of extracts prepared from leaves.
W pracy oznaczono zawartość rtęci w poszczególnych częściach mniszka lekarskiego zebranego na terenie Tych. Średnia geometryczna zawartość rtęci wynosiła 0,005 µg/g w łodydze, 0,014 µg/g w liściach, 0,010 µg/g w kwiatach i 0,012 µg/g w korzeniu. Średnia zawartość rtęci w glebie wynosiła 0,047 µg/g. Obliczone średnie wartości wskaźnika fitokumulacji (iloraz zawartości rtęci w roślinie i w glebie) dla poszczególnych części roślin wahały się od 0,13 dla łodygi do 0,40 dla liści i wskazywały na średni stopień kumulacji przez mniszka lekarskiego.
W pracy dokonano oceny pobrania ołowiu i kadmu przez pacjentów stosujących mieszanki ziołowe według receptur uznanych fitoterapeutów. W skład mieszanek wchodził korzeń mniszka pospolitego, zebrany z obszarów o skrajnym wpływie antropopresji.
Z liści 50 roślin mniszka lekarskiego wycięto eksplantaty (0,5 cm2), i po odkażeniu w 0,1% HgCl2 (2 minuty) i wyłożono do szalek Petriego na 10 pożywek. Stosowano pożywkę podstawową MS, kombinacje doświadczalne różniły się zawartością kinetyny (od 0,5 do 1,5 mg∙dm-3 KT) i kwasu indolilo-3-octowego (od 0 do 0,3 mg∙dm-3 IAA). Szalki wyłożono na półkach pokoju hodowlanego. Po pięciu tygodniach policzono eksplantaty z pędami, oznaczono liczbę i masę rozetek liściowych. Część pędów (4 x 40) przeniesiono do pożywek ukorzeniających. Zastosowano 4 kombinacje pół-stężonej pożywki MS z różną zawartością NAA (od 0 do 0,2 mg∙dm-3). Ukorzenienie pędów oceniono po trzech tygodniach, 30 roślin wysadzono do doniczek z ziemią ogrodniczą i poddano procesowi hartowania. W całym eksperymencie tylko 23,5% eksplantatów wytworzyło pędy. Najwięcej pędów (11,9) wytworzyły zdolne do organogenezy eksplantaty na pożywce zawierającej 0,3 mg∙dm-3 IAA i 1 mg∙dm-3 KT. Największą średnią masę (21,9 mg) miały pojedyncze pędy na pożywce z 0,2 mg∙dm-3 IAA i 0,5 mg∙dm-3 KT. Pędy mniszka łatwo ukorzeniały się. Najlepsze rośliny otrzymano na pożywce zawierającej 0,1 mg∙dm-3 NAA, miały one największą masę korzeni (116,9 mg) dużą masę pędu (148,8 mg). Rośliny T. officinale dobrze znosiły hartowanie.
Badano możliwość intoksykacji organizmu rtęcią w wyniku długotrwałej terapii Z użyciem mieszanek zawierających mniszek lekarski. Zawartość rtęci oznaczono w korzeniu mniszka lekarskiego zebranego na obszarze Tychów. Maksymalne ilości rtęci, które mogą zostać potencjalnie wprowadzone do organizmu w wyniku stosowania mieszanki zawierającej mniszek lekarski w zapaleniu przewodów żółciowych i pęcherzyka żółciowego wynoszą 92 ng/dzień i 2,76 µg/miesiąc.
Zbadano % ekstrakcji metali: Pb, Cd, Cu, Zn, Mn, Fe, Mg i Ca z liści bzu czarnego (Sambucus nigra L.), mniszka lekarskiego (Taraxacum officinale Web.), pietruszki naciowej (Petroselinum sativum Hoffin. var. Foliosum (Alef.) Teilung) i selera korzeniowego (Apium graveolens L. var. Rapaceum (Mill.) DC.). Zawartość metali w roślinach i ekstraktach oznaczano za pomocą AAS. Wykorzystując chromatografię cienkowarstwową, cieczową i gazową w badanych próbkach roślin stwierdzono obecność kilku kwasów organicznych tworzących trudnorozpuszczalne połączenia z metalami.
Celem badań było określenie wpływu ryzosfery mniszka lekarskiego na zawartość metali ciężkich i aktywność enzymatyczną gleb w sześciu śródmiejskich parkach usytuowanych na obszarze Górnego Śląska i miast wschodniej Polski. Badaniami obj ęto gleby strefy ryzosferowej i pozaryzosferowej mniszka lekarskiego. Zawartość metali ciężkich (Zn, Pb, Cd, Cu) i aktywność wszystkich badanych enzymów (dehydrogenaz, fosfataz, ureazy i proteazy) wykazywała duże zróżnicowanie w glebie strefy ryzosferowej i pozaryzosferowej, jak również w poszczególnych obiektach badawczych, jednak wyraźnie zależała od intensywności presji antropogenicznej. Wysoka inaktywacja badanych enzymów w glebach podlegających silnym wpływom antropogenicznym (obszar Górnego Ślaska) wskazuje, że zanieczyszczenie środowiska glebowego metalami ciężkimi osiągnęło poziom, który zagraża organizmom żywym. Obserwowana stymulacja aktywności enzymatycznej gleby w bezpośrednim sąsiedztwie korzeni mniszka wskazuje, że strefa ryzosferowa stanowi naturalny filtr czyszczący środowisko glebowe z zanieczyszczeń dopływających z obszarów miasta.
Analizowano wykorzystanie współczynników ekotoksykologicznych: współczynnika wzbogacenia, indeksu geokumulacyjnego, ilorazów zawartości metali w różnych elementach środowiska do oceny występowania Cu, Cd, Pb w mniszku pospolitym - roślinie leczniczej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.