Celem pracy było opracowanie, na podstawie reprezentatywnej serii danych, przedziałów wartości usłonecznienia rzeczywistego odpowiadających określonym typom sezonu wegetacyjnego oraz ocena częstości ich występowania. Klasyfikacja wykazała, że procent sezonów wegetacyjnych ocenianych jako przeciętne osiągnął wartość 72,3% i wahał się od 65,4% w Terespolu i Bezku do 80,8% w Puławach. Okresy wegetacyjne o usłonecznieniu wyższym od przeciętnego, w których liczba godzin dopływu promieniowania bezpośredniego przekroczyła 1493,7 (klasa D), stanowiły na Lubelszczyźnie średnio 14,6%. Najwięcej sezonów mocno usłonecznionych wystąpiło na wschodzie regionu, potwierdzając tym samym istotny wpływ na rozkład sum usłonecznienia, narastającego w tym kierunku stopnia kontynentalizmu. Nie wystąpiły w badanej próbie okresy wegetacyjne usłonecznione anomalnie mocno. Poniżej dolnego progu, wyznaczającego przeciętne sezony wegetacyjne pod względem sum usłonecznienia, w klasach A i В znalazło się łącznie 13,1% przypadków. Anomalnie słabo usłonecznionym okazał się rok 1980, w którym tylko na stacji w Terespolu suma godzin (1063) przekroczyła wartość progową dla klasy A, równą 1044,2 godz. Na pozostałych punktach pomiarowych liczba godzin nie przekroczyła 1000 i wahała się od 785,4 w Bezku do 995,5 godz. w Felinie. W dobie obserwowanych zmian klimatycznych zakresy wartości, ujęte w klasach, mogą być traktowane jako wskaźniki w agrometeorologicznej ocenie warunków solarnych poszczególnych okresów wegetacyjnych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.