Oceniano przydatność 20 odmian drobnokwiatowych, ogrodowych chryzantem do nasadzeń żywopłotowych. Rośliny posadzono do gruntu 14 VIII 2003 roku w rozstawie 35 × 70 cm, po 20 z każdej odmiany. Notowano wysokość i szerokość roślin, średnicę kwiatostanów i ich liczbę na roślinie, przebieg kwitnienia oraz termin zwarcia się roślin. Wiosną każdego roku oceniano stopień przezimowania poszczególnych odmian. Stwierdzono przydatność ocenianych odmian do uprawy żywopłotowej. Wykazano, że zbyt późny termin sadzenia uniemożliwia zwarcie się roślin w tym samym sezonie wegetacyjnym oraz opóźnia ich kwitnienie. W kolejnym roku uprawy rośliny charakteryzowały się większymi rozmiarami, szybciej tworzyły zwarty żywopłot i miały więcej kwiatostanów. Najlepiej przezimowały odmiany: ‘Alcala’, ‘Arezzo’, ‘Branivory’, ‘Cortona’, ‘Ibera’, ‘Ostara’, Papiro’, ‘Sabina’, ‘Terano’ i ‘Volterra’, które tworzyły jednocześnie najbardziej okazałe żywopłoty w drugim roku uprawy. Do odmian słabiej zimujących zaliczały się: ‘Sarah’, ‘Frimo’ i ‘Primcolomb’. Te odmiany mogą być wykorzystane jedynie do tworzenia żywopłotów sezonowych.