Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) jest niejednokrotnie dużym wyzwaniem dla klinicystów. W etiopatogenezie tego schorzenia bierze się pod uwagę czynniki środowiskowe, takie jak rodzaj diety przed zachorowaniem. Bardzo ważnym uzupełnieniem umiejętnie prowadzonej farmakoterapii jest leczenie żywieniowe. Ma ono szczególnie duże znaczenie w aktywnej fazie choroby, ale znajduje też swoje miejsce w okresie remisji. U dorosłych pacjentów jest mniej skuteczne niż steroidoterapia i nie może być podstawowym sposobem leczenia aktywnej choroby. W pediatrii natomiast jest stosowane z takim samym powodzeniem jak leczenie indukcyjne za pomocą steroidów. Pozwala uzupełniać niedobory występujące w niemal całej populacji chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Są przesłanki, aby sądzić, że w określonych sytuacjach remisji klinicznej, żywienie dojelitowe pozwala wydłużyć czas do następnego rzutu choroby. W jego realizacji stosuje się diety polimeryczne, półelementarne i elementarne z tą samą skutecznością. Dlatego diety polimeryczne są wybierane częściej z uwagi na mniej kłopotliwe ich podawanie. Poza leczeniem farmakologicznym i żywieniowym, styl życia pacjentów może mieć wpływ na naturalny przebieg choroby. W szczególności podkreśla się tu rolę zaprzestania palenia tytoniu. Te i inne zagadnienia dotyczące żywienia pacjentów z ChLC zostały poruszone w niniejszej pracy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.