Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  chlorek kadmu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badania dotyczyły zmian patologicznych u kogutów w przebiegu podostrego zatrucia chlorkiem kadmu w interakcji z metylobromfenwinfosem (IPO 63). Utworzono 4 równe grupy ptaków po 25 szt. Grupie A i В podawano z wodą do picia 100 ppm chlorku kadmu. Po miesięcznej intoksykacji podano grupie В i С jednorazową dawkę 240 mg/kg masy ciała preparatu IPO 63. Grupa D stanowiła grupę kontrolną. Po 6, 12 h i w 1., 3., 7., 14. i 21 dniu od zatrucia metylobromfenwinfosem ubijano po 3 ptaki z grupy. Pod wpływem zatrucia chlorkiem kadmu powstały typowe objawy kliniczno-patologiczne, jak np. spadek masy ciała od 2 do 4 tygodnia intoksykacji. Zawartość kadmu w wątrobie i nerkach wzrastała liniowo w zależności od ilości wypitej wody. U kogutów zatruwanych chlorkiem kadmu i związkiem fosforoorganicznym za pomocą badania histopatologicznego stwierdzono zmiany mar­twicowe w wątrobie, nerkach, mózgu, sercu, śledzionie, jądrach oraz obecność torbieli w torbie Fabrycjusza. Badanie pod skaningowym mikroskopem elektronowym wykazało znaczne uszkodzenie kosmków dwunastnicy w grupie zatruwanej kadmem i pestycydem.
U kurcząt narażonych na chlorek kadmu i fenitrotion badano aktywność acetylocholinoesterazy (AChE) we krwi i w mózgu oraz poziom pozostałości fenitrotionu w wątrobie. Stwierdzane efekty toksykodynamiczne wskazują na złożony mechanizm współoddziaływania badanych związków w organizmie ptaków, oparty głównie na zmianach w biotransformacji fenitrotionu wywołanych kadmem i jego wydalaniem z organizmu.
W pracy przedstawiono wyniki oznaczeń zawartości jonów kadmu, miedzi i cynku w wątrobie i nerkach szczurów po intoksykacji pojedynczej oraz mieszanej selenem i kadmem. Wymienione pierwiastki w zastosowanych dawkach powodowały u szczurów niewielkiego stopnia zaburzenia w metabolizmie miedzi i cynku. Zmianie ulegał również poziom kadmu w badanych tkankach, zwłaszcza w grupach o mieszanej intoksykacji. U szczurów narażonych wyłącznie na wybrane eksperymentalnie dawki selenu poziom kadmu był nieznacznie obniżony w stosunku do grupy kontrolnej. Charakter i natężenie występujących zmian w stężeniu badanych jonów był związany z wielkością zastosowanej dawki, sposobem intoksykacji oraz okresem czasu jaki upłynął od zatrucia. Prawdopodobnie zmiany te mogły być uzależnione również od stopnia wchłaniania jelitowego podanego kadmu i selenu, współzawodnictwa w stosunku do białek i enzymów, a także rozmieszczenia pierwiastków w tkankach pod wpływem użytych toksykantów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.