Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  carcass mass
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Dietetic value of poultry

100%
Michalczuk M., Siennicka A.
Polish Food
|
2010
|
nr 4
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wydajność rzeźna strusi i uzysk wybranych elementów kulinarnych

100%
Adamczyk L., Florowski T., Chmiel M., Pietrzak D.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2013
|
tom 575
Celem badań było określenie wydajności rzeźnej i uzysku elementów kulinarnych strusi pogłowia krajowego. Badania oparto na analizie danych zawartych w dokumentacji z uboju 1043 sztuk strusi w przemysłowym zakładzie ubojowym. Określono średnią masę ubijanych ptaków, masę tuszy, wydajność rzeźną oraz uzyski poszczególnych elementów rozbiorowych. Stwierdzono, że uboje prowadzone w polskich warunkach przemysłowych charakteryzuje nieco niższa wydajność rzeźna niż podawana w literaturze światowej (56,7% vs. 58–64%). Podczas rozbiorów tusz strusich stwierdzono znacznie niższe uzyski mięsa zarówno w stosunku do masy ptaka, jak i masy tuszy niż podawane w literaturze. Nie wynikało to z nadmiernego otłuszczenia tusz, ponieważ uzysk tłuszczu był zbliżony do danych literaturowych. Powodem takich różnic mógł być natomiast proces starannego odbłaniania poszczególnych elementów anatomicznych powodujący powstawanie znacznej ilości błon z mięsem (8,8% w stosunku do masy tuszy). Ujemne współczynniki korelacji pomiędzy masą ptaka a jego wydajnością rzeźną wskazują na potrzebę pozyskiwania optymalnej ekonomicznie masy ubojowej, mimo większej ilości mięsa pozyskiwanego od cięższych ptaków.
3

Wpływ masy ciała piskląt jednodniowych na niektóre cechy użytkowości rzeźnej dwunastotygodniowych gęsi białych włoskich

75%
Wawro K., Bochno R., Wawro E., Rajkowska J.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1988
|
tom 31
4

Przydatność ubocznych artykułów z uboju kaczek do oceny składu tkankowego ich tuszek

75%
Michalik D., Bochno R.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1988
|
tom 31
5

Poroze i masa tuszy bykow selekcyjnych i lownych jelenia szlachetnego [Cervus elaphus L.] z lowisk wojewodztwa olsztynskiego

75%
Szczepanski W., Zalewski D.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1994
|
tom 41
91-99
Z badań wynika, że poroże byków jeleni w wieku powyżej 10 roku życia (F) z terenu wojewó­dztwa olsztyńskiego charakteryzuje się bardzo wysokimi parametrami. Wyrazem tego są wyniki wyceny CIC byków łownych (Fa) średnio na 175.18 pkt oraz selekcyjnych na 166.16 pkt pomiarowych wraz z punktami za nadoczniaki, bez wyceny za piękno. Przeciętny wieniec pozyskanego byka łownego był medalowy, ważył brutto 6.64 kg, a dominującą formą w tej podgrupie był czternastak nieregularny (13 odnóg). Jednocześnie nie stwierdzono różnic statystycznie istotnych przy porównywaniu masy tuszy byków łownych - Fa (x = 152.7 kg) i selekcyjnych w tej klasie wieku — Fb (x = 148.7 kg), co świadczy, że nie ma ona wpływu na masę, formę i potęgę poroża. Wykazano również stabilność pewnych cech, które charakteryzują całą klasę F, jak: długość tyk (Fa: x = 93.2 cm; Fb: x = 93.4 cm), długość opieraków (Fa: x = 34.4 cm; Fb: x = 32.5 cm), maksymalna wewnętrzna rozpiętość tyk (Fa: x = 70.9 cm; Fb: x = 70.1 cm) jak również "rozkład masy poroża".
6
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wykorzystanie pomiarow biometrycznych w ocenie jakosci osobniczej samic jelenia europejskiego [Cervus elaphus]

75%
Czyzowski P., Karpinski M., Drozd L.
Acta Scientiarum Polonorum. Zootechnica
|
2008
|
tom 07
|
nr 3-4
3-9
7

Rownania regresji do szacowania zawartosci miesa i tluszczu w tuszkach kaczek z udzialem masy plata skory z tluszczem podskornym i masy pozostalej czesci tuszki jako podstawowych zmiennych niezaleznych

75%
Bochno R., Mazanowski A., Rymkiewicz J.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1998
|
tom 48
123-135
Materiał do badań stanowiły kaczki z rodu A-44 (90 samców i 90 samic), poddane ubojowi w wieku 7 tygodni. Ponadto posłużono się także danymi liczbowymi dotyczącymi kaczek z dwóch stad zachowawczych - A-l i P-9 oraz rodu A-44 (po 20 samców i samic z każdego) z innego doświadczenia. Wyprowadzono równania regresji do poubojowego szacowania zawartości mięsa (Ŷ; g) lub tłuszczu ze skórą (Ž; g) w tuszce, których najważniejsze zmienne niezależne stanowią dwie stosunkowo łatwe do pomiaru cechy - masa płata skóry z tłuszczem podskórnym z powierzchni tuszki z wyjątkiem skrzydeł (X2) i masa tuszki bez wspomnianego płata skóry z tłuszczem (X3). Równania te charakteryzują się stosunkowo małymi standardowymi błędami oceny (sy/z). Spośród nich jako najbardziej przydatne do zastosowania można polecić następujące: Ý = 0.4659 X, + 1.1743X5- 15.30 (sy = 17.6 g), Ž= 1.0891 X2 + 21.69 (sz = 8.4 g), gdzie: X5 - masa mięśni piersiowych z jednej połowy tuszki (g).
8

Porownanie wartosci rzeznej czterech rodow doswiadczalnych gesi

75%
Bochno R., Mazanowski A., Makowski W.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1994
|
tom 39
221-230
Porównano wartość rzeźną gęsi z czerech rodów doświadczalnych (WD-02, ReD-01, WRe-21 i Ls' WD-12) wytworzonych w Zakładzie Hodowli Drobiu Wodnego w Dworzyskach należącym do Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Drobiarstwa w Poznaniu. Odchów ptaków prowadzo w tym samym czasie i w ujednoliconych warunkach środowiska. W wieku 12 tygodni z każdego rodu pobrano losowo po 20 samców oraz 20 samic i poddano ocenie wartości rzeźnej. Gęsi z rodu WD-02 charakteryzowały się największą masą ciała przed ubojem (5 457 g). Ich tuszki zawierały 1 675 g mięsa, 974 g tłuszczu ze skórą i 659 g kości, co stanowiło odpowiednio 48,49; 28,19 i 19,04% masy tuszki. Stosunek mięsa do tłuszczu ze skórą wynosił 1,74: 1. W porównaniu z nimi gęsi z rodów ReD-01 i WRe-21 były lżejsze (5 103 i 5 047 g), a ich tuszki charakteryzowały się korzyst­niejszym stosunkiem mięsa do tłuszczu ze skórą (1,96: 1 i 1,93 : 1). Ptaki z rodu Ls'WD-12 pod względem masy ciała były zbliżone do ptaków z rodów ReD-01 i WRe-21, a pod względem stosunku mięsa do tłuszczu w tuszce do ptaków z rodu WD-02 (1,79 : 1). Wydajność rzeźna (I) była zbliżona u gęsi z rodów WD-02, ReD-01 i WRe-21 (od 71,7 do 72,l%), a istotnie mniejsza u gęsi z rodu Ls'WD-12 (71,24/o).
9

Wykorzystanie masy plata skory z tluszczem podskornym i masy tuszki bez tego plata jako podstawowych zmiennych niezaleznych w rownaniach regresji do szacowania zawartosci tluszczu i miesa w tuszkach gesi

75%
Rymkiewicz J., Bochno R.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1996
|
tom 45
117-127
Material do badań stanowiły dane liczbowe dotyczące gęsi z dwóch doświadczeń obejmujących: I – 75 samców i 75 samic (wyprowadzenie równań regresji), II - po 21 samców i samic (sprawdzenie wyprowadzonych równań pod względem dokładności szacowania zawartości mięsa i tłuszczu w tuszce). Stwierdzono, że masa płata skóry z tłuszczem podskórnym i masa tuszki bez tego płata stanowią bardzo dobre wskaźniki, odpowiednio: otłuszczenia (r>0.99) i umięśnienia (r>0.92) całej tuszki gęsiej. Wyprowadzone na podstawie tych cech równania regresji charakteryzuje duża przydatność zastosowawcza. Spośród nich na potrzeby doświadczalnictwa można polecić następujące: 1) Ẑ = 1.13X3 + 37.66 (Sz = 16.9g) 2) Ŷ = 0.62X4 +56.64 (Sy = 37.3g) 3) Ŷ = O.5OX4+ 1.12X5+ 58.94 (Sy = 32.1g) gdzie: Ẑ - masa skóry z tłuszczem w tuszce (g), Ŷ- masa mięsa w tuszce (g), X3 - masa płata skóry (g), X4 - masa tuszki bez płata skóry (g), X5 - masa mięśni piersiowych (g)
10

Przydatnosc masy plata skory z tluszczem podskornym z tuszki bez skrzydel oraz masy pozostalej czesci tuszki do oceny otluszczenia i umiesnienia calej tuszki kaczej

75%
Bochno R., Piotrowska K., Michalik D.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1995
|
tom 44
43-53
Przeprowadzono analizę statystyczną danych liczbowych dotyczących dwóch grup ka­czek w typie pekin, poddanych ubojowi w wieku 8 tygodni: 1-97 samców i 102 samice (obliczenie współczynników korelacji i równań regresji) II - po 20 samców i samic rodów A-l i A-44 (sprawdzenie wyprowadzonych równań pod względem dokładności szacowania zawartości mięsa i tłuszczu w tuszce za pomocą opracowanych równań). Stwierdzono, że masa skóry z tłuszczem podskórnym z tuszki bez skrzydeł (X2) stanowi bardzo dobry wskaźnik zawartości skóry łącznie z tłuszczem podskórnym i międzymięśniowym w całej tuszce (r>0.99), a masa tuszki bez skrzydeł i skóry z tłuszczem podskórnym (X3) - dobry wskaźnik umięśnienia tuszki (r>0.96). Wyprowadzone równania regresji prostej i wielokrotnej charakteryzuje duża dokład­ność szacowania zawartości mięsa (Ŷ) i tłuszczu łącznie ze skórą (Ž) w tuszce. Spośród nich, do wykorzystania w doświadczalnictwie można zalecić równania 3 i 6 z tabeli 3.
11

Badania warunkow zoohigienicznych i wynikow chowu swin utrzymywanych w chlewniach i na pastwisku

75%
Filus K.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1998
|
tom 48
55-61
Badano warunki zoohigieniczne i wyniki chowu świń utrzymywanych w chlewni (grupa I) i systemem „outdoor" - „na wolnym powietrzu" (grupa II). Świnie grupy I żywione wg zasad stosowanych w tuczu przemysłowym wykazały wyższe przyrosty dzienne masy ciała, wyższą masę tuszy i wydajność rzeźną. Świnie utrzymywane na pastwisku (grupa II), żywione ekstensywnie, wykazały lepszą jakość mięsa (mniej mięsa PSE), charakteryzowały się też lepszym stanem zdrowia. Trudniejsze niż w chlewni warunki bioklimatyczne występujące na pastwisku i ruch zwierząt, wywarły korzystne działanie na stan ich zdrowia. Spowodowało to mniejszą liczbę upadków zwierząt.
12

Wymiary poroza i masa tuszy bykow selekcyjnych jelenia szlachetnego [Cervus elaphus L.] w wojewodztwie olsztynskim

75%
Szczepanski W., Zalewski D.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1994
|
tom 41
80-89
Praca zawiera syntetyczny opis wymiernych cech poroża i masy tusz jeleni selekcyjnych z województwa olsztyńskiego. Zbadanie z 1694 szt. - 1388 tusz i 1541 poroży pozwoliło na obiektywną analizę byków w poszczególnych klasach wiekowych pod względem następujących cech: masy tuszy, masy wieńca, maksymalnej wewnętrznej rozpiętości tyk, długości tyk, długości oczniaków i opieraków, dolnego i górnego obwodu tyk, liczby odnóg i obecności nadoczniaków oraz obwodu róż. Statystyczne różnice w cechach poroża i masie tusz pomiędzy badanymi grupami potwierdzają słuszność dokonanego przy ocenie trofeów podziału na klasy wiekowe. Jednocześnie wycena jeleni selekcyjnych powyżej 10. roku życia średnio na 166.16 pkt pomiarowych CIC, licząc z punktami za nadoczniaki, stawia jakość badanego jelenia mazurskiego na bardzo wysokim poziomie. Te trofea byków selekcyjnych kwalifikują się średnio do brązowego medalu. Przeprowadzone badania pozwoliły również ustalić wymiary poszczególnych cech poroża, które charakteryzują średnie w poszczególnych klasach.
13

Wartość rzeźna indyków z różnych rodów

63%
Jankowski J., Faruga A., Wawro K.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1989
|
tom 33
14

Wykorzystanie roznych produktow z nasion rzepaku 00 lacznie z zasionami roslin straczkowych w zywieniu tucznikow. II. Wartosc rzezna i jakosc poubojowa tusz

51%
Sobotka W., Tywonczuk J.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1997
|
tom 47
79-85
15

Wplyw roznego sposobu pojenia tucznikow przed ubojem, transportowanych z odleglosci 50 lub 100 km

51%
Bak T., Wajda S.
Acta Academiae Agriculturae ac Technicae Olstenensis. Zootechnica
|
1997
|
tom 46
63-73
W doświadczeniu na 600 tucznikach transportowanych do zakładów mięsnych z odległości ok. 50 lub 100 km wydzielono w magazynie żywca trzy grupy tuczników, które różnie pojono. Tuczniki z grupy pierwszej pojono roztworem melasy, z grupy drugiej - wodą, a trzeciej grupy nie pojono. Zwierzęta poddano ubojowi i określono jakość tuszy i mięsa. Badania wykazały, że pojenie tuczników roztworem melasy lub wodą podczas 20-godzinnego przetrzymywania przed ubojem spowodowało zmniejszenie ubytków masy tuczników o ok. 1% w stosunku do zwierząt niepojonych. Stwierdzono także tendencję do obniżenia wskaźnika wydajności rzeźnej w grupie zwierząt niepojonych, co świadczy o ubytkach masy tusz u tych zwierząt. Porównując tuczniki transportowe z różnej odległości można stwierdzić, że przy transporcie z dalszej odległości wykazują one większe ubytki masy w czasie przetrzymywania w magazynie żywca oraz mięso charakteryzuje się niższą zawartością suchej masy i gorszą wodochłonnością.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.