Przedstawiono analizę porównawczą przebiegu zużywania elementów roboczych doprawiających glebę na przykładzie redliczki kultywatora, zęba brony zębowej, redliczki głębosza oraz talerza brony. Badania przeprowadzono w glebach żwirowych piaszczysto-gliniastych, glinie średniej oraz madach ilastych. Stwierdzono, że intensywność zużywania masowego elementów roboczych uzależniona jest obok właściwości fizyko-chemicznych gleby od rzeczywistej powierzchni jego tarcia. Największe zużycie masowe stwierdzono dla redlicy głębosza oraz talerza brony. Intensywność zużycia liniowego uzależniona jest od geometrii elementu roboczego i sposobu jego pracy. Najszybsze zmniejszenie ostrza skrawającego wystąpiło w redliczkach kultywatora i zębach brony. Stwierdzono intensywne zużywanie badanych elementów w glebach wytworzonych z iłów oraz zawierających dużo SiO₂. Dla tej gleby wyznaczono także dominujący mechanizm zużywania. Badania uzupełniają obrysy charakterystycznych form zużywania elementów roboczych w zróżnicowanych warunkach. Wskazano powierzchnie o najszybszym zużywaniu, dla których należy opracować technologie wzmacniania powierzchniowego.