Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 7

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bottom scour
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki laboratoryjnych badań rozmyć na modelu jazu z płaskim zamknięciem zasuwowym, niecką do rozpraszania energii i poziomym, płaskim umocnieniem dna w dolnym stanowisku. Długość umocnionego dna była zmienna i wynosiła 0,50, 1,00 i 2,00 m. Model wykonany był w korycie o przekroju prostokątnym szerokości 1,0 m. Jako materiał rozmywalny wykorzystano piasek sortowany (d₅₀=1,1 mm). W trakcie doświadczeń wykonywano pomiary głębokości rozmycia i chwilowych wartości prędkości w przekroju na końcu umocnień. Wyniki doświadczeń umożliwiły dokonanie oceny wpływu wartości wybranych charakterystyk turbulencji strumienia na rozmiary tworzącego się rozmycia. Wydłużanie umocnień dna w dolnym stanowisku zapewnia redukcję turbulencji strumienia, a tym samym powoduje spowolnienie rozwoju rozmycia w czasie i ograniczenie rozmiarów wyboju.
W pracy omówiono wyniki doświadczeń przeprowadzonych na modelu jazu o określonej geometrii, mających na celu rozpoznanie i porównanie procesu kształtowania się rozmyć dna koryta poniżej budowli, gdy wodę przepuszcza się nad lub pod zasuwą. Doświadczenia wykonano dla czterech natężeń przepływu i jednego materiału rozmywalnego w dnie koryta za umocnieniami. W wyniku analiz stwierdzono, że dla badanego przypadku korzystniejszy dla bezpieczeństwa budowli jest sposób przepuszczania wody pod zasuwą. Wystąpiły wówczas mniejsze głębokości rozmycia. Odległość od końca umocnień do miejsca wystąpienia największej głębokości wyboju była większa dla przepływu wody nad zamknięciem. Słowa kluczowe: budowla piętrząca, lokalne rozmycia, turbulencja strumienia.
W artykule przedstawiono wyniki badań kształtowania się lokalnego rozmycia dna w czasie trwania przepływu na modelu jazu. Model budowli z wypływem wody spod zasuwy, z niecką do rozpraszania energii i płaskim umocnieniem wykonano w skali 1:55. Hydrauliczne parametry przepływów w doświadczeniach modelowano według kryterium podobieństwa Froude’a. Jako materiałrozmywalny na modelu wykorzystano piasek sortowany o d₅₀ = 1,1 mm. Celem badań było rozpoznanie zmienności rozmiarów wyboju w czasie trwania przepływu w różnych warunkach hydraulicznych. Badania wykazały wpływ głębokości strumienia w stanowisku dolnym na głębokość rozmycia oraz wpływ intensywności turbulencji strumienia na proces rozmycia.
W artykule przedstawiono wyniki eksperymentalnych badań wpływu długości umocnień w dolnym stanowisku jazu na kształtowanie się miejscowych rozmyć dna. Doświadczenia przeprowadzono na modelu budowli z wypływem wody spod zasuwy, z niecką do rozpraszania energii i poziomym, płaskim umocnieniem dna długości 0,50, 1,00 i 2,00 m. W doświadczeniach wykorzystano jeden materiał rozmywalny – piasek o charakterystykach uziarnienia d₅₀ = 1,1 mm, (d₈₄/d₁₆)⁰‧⁵ = 1,77. Wydłużanie umocnień dna koryta w dolnym stanowisku jazu wpływa na opóźnienie rozwoju rozmycia w czasie, co jest wynikiem zmniejszania się burzliwości strumienia wraz z odległością od końca odskoku hydraulicznego utrzymywanego w niecce. Im dłuższy odcinek umocnionego dna za wypadem, tym mniejsze jest nachylenie obniżającego się stoku wyboju, a maksymalna głębokość rozmycia bardziej oddalona od budowli, co ważne jest z punktu widzenia zachowania jej stateczności.
W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych, których celem była ocena skuteczności działania urządzeń do rozpraszania energii. Doświadczenia przeprowadzono na modelu jazu z wypływem strumienia spod zasuwy, niecką wypadową i poziomym, sztywnym umocnieniem dna w dolnym stanowisku. Za umocnieniem dno koryta wypełnione było piaskiem (d50 = 1,1 mm, (d84/d16)0,5 = 1,77), gdzie przepływający strumień wody formował rozmycie. Podczas kolejnych eksperymentów modyfikowano urządzenia do rozpraszania energii, stosując w niecce szykany w dwóch różnych ustawieniach. W trakcie doświadczeń wykonywano punktowe pomiary prędkości w pionach na długości umocnień w dolnym stanowisku oraz głębokości tworzącego się w czasie trwania przepływu rozmycia. Przyjęto dwa kryteria oceny skuteczności działania urządzeń do rozpraszania energii: stopień redukcji wartości podstawowych charakterystyk turbulencji strumienia na wypadzie oraz intensywność rozmywania dna w czasie i ostateczne rozmiary lokalnego rozmycia. Szykany powodowały redukcję prędkości przy dnie na odcinku strumienia za niecką wypadową. Wpływały też na ograniczenie rozmiarów rozmycia.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.