Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  boron content
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 1979-1980 w doświadczeniu polowym założonym na glebie klasy IIIb, badano wpływ doglebowego nawożenia borem, w dawkach 1, 2, 4 kg B/ha na tle 160 i 200 kg N/ha, na produkcyjność buraka cukrowego. Oznaczono zawartość tego składnika w glebie, 2 tygodnie po nawożeniu, oraz w liściach środkowych pobranych w fazie 4-5 par liści. Stwierdzono, że w warunkach glebowo-klimatycznych woj. olsztyńskiego plon buraka cukrowego był istotnie uzależniony od nawożenia borem. Najlepszy efekt plonotwórczy zapewniało stosowanie 4 kg B/ha na tle 160 kg N/ha. Wykazano też, że występuje istotna zależność pomiędzy produkcyjnością tej rośliny, zasobnością gleby w przyswajalny bor oraz zawartością tego mikroelementu w fazie 4-5 par liści.
Celem badań było określenie całkowitej zawartości boru w 78 roślinnych surowcach leczniczych, po ich uprzedniej mineralizacji mikrofalowej. Analizowano zioła, liście, kwiaty i owoce roślin leczniczych, zebrane w latach 2002-2003, w których zawartość boru oznaczono spektrofotometrycznie z użyciem Azometyny H. Stwierdzono, że bor w badanych surowcach występuje na podobnym poziomie, tj. w zakresie wartości od ponad 30 do około 100 mg/kg s.m. surowca. Górną granicą stężeń tego pierwiastka przekroczyły tylko cztery próbki ziół. Najbogatsze w analizowany pierwiastek okazały się liście, natomiast najmniej boru wykryto w kwiatach. Największym rozrzutem zawartości boru w poszczególnych grupach analizowanych surowców charakteryzują się zioła, następnie owoce i liście, natomiast najmniejszym kwiaty.
The study focused on the effects of foliar fertilization with boron applied to spring wheat grown on sandy soil, low in available boron, under the conditions of simulated drought stress and the soil pH modified by liming. The study involved pot trials set up in a greenhouse. Wagner’s pots, each containing 6 kg of light soil, served as experimental units. It was demonstrated that foliar application of boron was effective in mollifying the unfavourable wheat growth and nutrients uptake conditions (drought and soil reaction change). The fertilization alleviated the results of the limited availability of boron, significantly increasing the grain and straw yield mass and enriching the yields with boron. The highest rates of boron used for foliar application (7 and 9 cm3 0.3% H3BO3⋅pot-1) raised the concentration of this element in wheat grain up to a level comparable to the reference data.
Bor i mangan należą do mikroelementów niezbędnych dla wzrostu i rozwoju roślin. Celem niniejszych badań było prześledzenie zmian w zawartości tych składników w materiałach organicznych, w glebie i życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum LAM.) pod wpływem stosowania węgli brunatnych, osadów ściekowych oraz ich mieszanin i nawożenia NPK. Doświadczenie wazonowe przeprowadzono w latach 1998-2000 metodą całkowicie losową z obiektem kontrolnym w trzech powtórzeniach. W doświadczeniu wykorzystano piasek gliniasty lekki jako podłoże, węgiel brunatny odmiany ziemistej o niskiej wartości energetycznej z KWB w Sieniawie i Koninie, osady ściekowe z oczyszczalni w Siedlcach, Łukowie i z Drosedu oraz obornik mieszany dodawane były w ilości 7,5% masy gleby w wazonie (8 kg). Nawożenie mineralne stosowano w formie polifoski 8 i saletry amonowej w stosunku N:P:K = 1:1:1. Siew nasion trawy odmiany Kr oto w ilości 1 g na wazon wykonywano w czerwcu każdego roku. W kolejnych latach badań zbierano po cztery pokosy trawy. Całkowitą zawartość B i Mn w materiałach organicznych, glebie i suchej masie trawy oznaczono metodą ICP-AES na spektrometrze emisyjnym z indukcyjnie wzbudzaną plazmą, po uprzedniej mineralizacji „na sucho”. Największe ilości B oznaczono w odpadowym węglu brunatnym z Konina, a Mn w osadzie ściekowym z Łukowa. Średnia zawartość boru w glebie po zakończeniu badań wynosiła 1,1 mg∙kg-1, a manganu 250,2 mg∙kg-1. Węgiel brunatny z Konina i Sieniawy, osady ściekowe z Siedlec, Łukowa i Drosedu oraz ich mieszaniny istotnie różnicowały zawartość B i Mn w suchej masie życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum LAM.) w kolejnych latach badań. Średnia zawartość boru oznaczona w roślinie testowej wynosiła 18,49 mg∙kg-1 s.m., a manganu 33,5 mg∙kg-1 s.m. W kolejnych latach badań nastąpiło obniżenie zawartości boru w suchej masie życicy wielokwiatowej, natomiast w przypadku manganu wystąpił wzrost. Zawartość oznaczonych pierwiastków w suchej masie trawy nie mieściła się w zakresie liczb granicznych dopuszczalnych dla pasz.
W doświadczeniu wazonowym określono wpływ nawożenia świeżymi mieszaninami osadów ściekowych z Siedlec (po metanowej fermentacji) i Łukowa (stabilizowanych w warunkach tlenowych) z tlenkiem wapnia i popiołem z węgla brunatnego w proporcjach suchej masy 6 : 1, 4 : 1, 3 : 1 i 2 : 1 na zawartość boru i molibdenu w roślinach testowych (kukurydzy, owsie i słoneczniku). Rośliny testowe nawożone mieszaninami osadowo-popiołowymi zawierały więcej boru, a mniej molibdenu niż po zastosowaniu osadów z dodatkiem tlenku wapnia. Zwiększenie ilości dodawanego tlenku wapnia i popiołu do osadów ściekowych zwiększyło zawartość molibdenu, zmniejszając ilość boru w roślinach nawożonych tak sporządzonymi mieszaninami. Zawartość oznaczanych pierwiastków w roślinach testowych najczęściej nie była uzależniona od rodzaju (miejsca pochodzenia) osadu ściekowego wykorzystanego w przeprowadzonym eksperymencie.
W pracy przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie wpływu stosowania osadów ściekowych z dwóch oczyszczalni ścieków na glebę lekką i gliniastą oraz wapnowania na zawartość molibdenu, boru i strontu w życicy wielokwiatowej. Doświadczenie wazonowe założono w układzie całkowicie losowym i prowadzono przez 2 lata. Badano następujące czynniki: I gatunek gleby (piasek gliniasty mocny i glina piaszczysta pylasta); II wapnowanie (bez wapnowania i wapnowanie wg Hh = 1); III nawożenie (osady ściekowe pochodzące z dwóch oczyszczalni). Osady ściekowe zastosowane w doświadczeniu pochodziły z oczyszczalni ścieków przemysłowych i komunalnych w Siedlcach oraz oczyszczalni Siedleckich Zakładów Drobiarskich „Drosed”. W doświadczeniu osady ściekowe zastosowano jednorazowo w ilości 15% świeżej masy osadów w stosunku do masy gleby. Działanie osadów porównano do obornika bydlęcego stosowanego w takiej samej dawce i terminie. Rośliną testową była życica wielokwiatowa. W okresie sezonu wegetacyjnego zbierano po trzy pokosy trawy, w której po wysuszeniu oznaczono całkowitą zawartość Mo, B i Sr metodą ICP-AES po mineralizacji „na sucho” w piecu muflowym w temperaturze 450-500°C i rozpuszczeniu popiołu w 10% roztworze HCl. Nawożenie osadami ściekowymi miało istotny wpływ na zawartość badanych pierwiastków w trawie. Istotnie większą zawartość molibdenu i boru w życicy wielokwiatowej stwierdzono w pierwszym roku badań po zastosowaniu osadów z Siedlec, a w drugim roku boru i strontu po zastosowaniu osadów z „Drosedu”. Stwierdzono istotnie większą zawartość molibdenu i boru w roślinach uprawianych na glebie lekkiej, natomiast strontu na glebie średniej. Wapnowanie niejednoznacznie różnicowało zawartość molibdenu i boru w trawie, a istotnie zwiększyło zawartość strontu w życicy wielokwiatowej.
W doświadczeniu wazonowym określono wpływ nawożenia świeżymi i kompostowanymi osadami ściekowymi z Siedlec i Łukowa, z dodatkiem CaO i popiołu z węgla brunatnego na zawartość boru i molibdenu w roślinach testowych (kukurydzy i słoneczniku), uprawianych na glebie lekkiej (pglp) o odczynie kwaśnym. Rośliny nawożone osadami ściekowymi z dodatkiem CaO zawierały najczęściej więcej molibdenu, a mniej boru w porównaniu z roślinami nawożonymi osadami bez dodatków i z dodatkiem popiołu z węgla brunatnego. Rośliny zbierane z obiektów nawożonych mieszaninami osadowo-popiołowymi zawierały więcej boru i molibdenu, w porównaniu z roślinami uprawianymi na osadach bez dodatku. Kompostowanie osadów ściekowych i ich mieszanin najczęściej nie wpłynęło istotnie na zawartość boru i molibdenu w kukurydzy i słoneczniku.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.