Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bor bagienny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Badaniami objęto drzewostany rosnące na obszarze torfowisk orawsko-nowotarskich w okolicy Jabłonki – Czarnego Dunajca, na siedlisku boru bagiennego. Na dwóch stanowiskach występujących na torfowisku wysokim i przejściowym pobrano 45 wywiertów z sosen Pinus sylvestris L. Na podstawie pomierzonych sekwencji przyrostów rocznych skonstruowano chronologie lokalne, przeprowadzono identyfikację słojów wypadających oraz wyznaczono okresy redukcji szerokości przyrostów rocznych badanych drzew. Na stanowisku 1 (występującym w obrębie torfowiska wysokiego) stwierdzono wyraźny wzrost liczby drzew ze zredukowanymi przyrostami począwszy od połowy lat 50-tych, aż po lata 90-te z maksimum w latach 70-tych XX w. Na drugim stanowisku (na torfowisku przejściowym) zanotowano względnie stałą liczbę drzew z redukcjami szerokości przyrostów, z wyjątkiem lat 80-tych ubiegłego wieku, gdy wystąpił ich niewielki wzrost. W obrębie badanych stanowisk, głównym czynnikiem ograniczającym szerokość słojów są mroźne zimy i suche lata, o czym świadczą zidentyfikowane wspólne dla obu stanowisk lata wskaźnikowe. Konstatacja ta wskazuje więc na inne niż klimatyczne, przyczyny zróżnicowania w rozkładzie redukcji szerokości przyrostów. Czynnikiem, który spowodował redukcje szerokości przyrostów rocznych drzew rosnących w wilgotnym borze bagiennym, były najpewniej zanieczyszczenia atmosferyczne, pochodzące z dalekiego transportu
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na zmiany, jakie zachodzą w roślin- ności rezerwatu torfowiskowego „Broduszurki” na skutek przesuszenia obiektu i braku ochrony czynnej. Do najcenniejszych w rezerwacie należą mszary wysokotorfowiskowe i bór bagienny. W wyniku przesuszenia torfowiska, niegdyś głęboko zmeliorowanego, zanikają torfowce i ziel- ne gatunki wysokotorfowiskowe, m.in. rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna i torfowce. Brak użytkowania rolniczego wilgotnych łąk trzęślicowych i z ostrożeniem łą- kowym, w przeszłości bogatych florystycznie, spowodował ich zarastanie kruszyną i różnymi gatunkami wierzb oraz wypadanie z runi storczyków. W celu przeciwdziałania niekorzystnym zmianom konieczne jest przy- wrócenie wysokiego poziomu wody gruntowej na torfowisku, usunięcie zadrzewień i zakrzaczeń oraz koszenie łąk.
The study assessed the intensity of Polish konik browsing in mixed coniferous forest (BM), alder swamp forest (OL) and pine swamp forest (BB) of different canopy closure and shrub or ground vegetation cover. The study was conducted in Polish konik enclosure situated in the Roztoczański National Park (eastern Poland) in August 2011. We examined mean browsing intensity and the tendency of horses to browse along 100 m zone from the pasture. The field study was conducted at three parallel transects set in 40 m intervals in each analysed forest habitat, starting at the forest edge and oriented towards the forest interior. Along the transects, 5×2 m plots were established in 10 m intervals. Within each plot the untouched current twigs and twigs browsed by koniks (up to 2 m above the ground) were counted separately, and categorized by a tree and shrub species. For each species 30 samples of complete twigs and twigs browsed by koniks were collected. Twigs were dried by 72 h in 60°C and weighted with accuracy up to 0.001 g. We estimated the dry mass of shoots available within the plot and taken by horses. Generally, koniks were using each studied forest stand proportionally to the mean browse mass. A factorial regression indicates that regardless to the available mass in a given forest stand, horses foraging intensity towards the forest interior was varying significantly. Koniks entered further into the forest the more willingly the more open the forest canopy was. Openness of the forest habitat could indirectly influence the pattern of forest penetration by horses, because of the grazed ground vegetation there.
10
80%
Pod pojęciem leśne obszary mokradłowe określane są ekosystemy leśne znacznie uwilgotnione. Tereny zakwalifikowane opisach taksacyjnych jako: bory bagienne (Bb), bory mieszane bagienne (BMb), lasy mieszane bagienne (LMb), olsy (Ol), olsy jesionowe (OlJ) i lasy łęgowe (Lł). Średnie stany wód gruntowych powinny na tych obszarach zalegać płyciej niż 1 m pod powierzchnią terenu. Działania, które należy podejmować dla ochrony leśnych obszarów mokradłowych powinny przebiegać w czterech etapach: inwentaryzacja (opis stanu bieżącego), identyfikacja zagrożeń (oszacowanie bilansów wodnych), ustalenie zakresu ochrony (bierna lub bierna i czynna), monitorowanie („śledzenie” efektów). W pracy przedstawiono szczegółowo praktyczne metody ochrony biernej i czynnej dla ochrony zasobów wodnych obszarów mokradłowych.
19
61%
Na terenie Puszczy Kozienickiej stwierdzono 18 typów siedlisk przyrodniczych chronionych w ramach europejskiej sieci Natura 2000. W piętnastu rezerwatach przyrody (o powierzchni 1267 ha) siedliska te zajmują znaczne przestrzenie, a w niektórych z nich dominują powierzchniowo. W artykule zaprezentowano krótką charakterystykę i główne zagrożenia wszystkich zbadanych siedlisk, które zebrano w 6 grup ekologicznych. Są to: 1) wydmy śródlądowe z murawami napiaskowymi (kod 2330), 2) starorzecza, zbiorniki eutroficzne, nizinne rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników oraz zalewane muliste brzegi rzek (3150, 3260, 3270), 3) niżowe murawy bliźniczkowe, łąki trzęślicowe, ziołorośla nadrzeczne i świeże łąki ekstensywnie użytkowane (6230, 6410, 6430, 6510), 4) torfowiska wysokie, przejściowe, trzęsawiska, przygiełkowiska (7110, 7120, 7140, 7150), 5) bory sosnowe: bagienne i chrobotkowe oraz wyżynny bór mieszany jodłowy (91DO, 91TO, 91P0), 6) grąd subkontynentalny, łęgi i dąbrowa ciepłolubna (9170, 91EO, 91IO). Z punktu widzenia biogeograficznej reprezentatywności siedlisk przyrodniczych Puszcza Kozienicka jest ważnym na mapie Polski obiektem. Dotyczy to przede wszystkim grądów (Tilio-Carpinetum), wyżynnego jodłowego boru mieszanego (Abietetum polonicum) oraz torfowisk (Sphagnetum magellanici, Rhynchosporetum albae i in.). Badania dostarczyły argumentów przemawiających za włączeniem w granice Obszaru Ochrony Siedlisk Puszcza Kozienicka kilku kompleksów dobrze zachowanych siedlisk łąkowych i in. nieleśnych o łącznej powierzchni 2200 ha. Korekta granic SOO zwiększyłaby wydatnie możliwości ochrony pełnej różnorodności siedlisk przyrodniczych Puszczy Kozienickiej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.