Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  body weight reduction
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena czynników motywujących do podjęcia próby redukcji masy ciała, oczekiwań związanych z redukcją masy ciała oraz stopnia samoakceptacji u otyłych kobiet. Badaniem objęto 189 kobiet z otyłością prostą, w wieku od 22 do 65 lat (44,3± 10,4 lat), o BMI od 25 do 46 kg/m2 (32,4± 4,5 kg/m2), pacjentek Poradni Dietetycznej SGGW. Kobiety podzielono na grupy w zależności od stopnia nadwagi oraz wieku. Oczekiwania związane z redukcją masy ciała oraz stopień samoakceptacji u otyłych kobiet oceniano na podstawie specjalnie do tego celu skonstruowanego kwestionariusza ankiety. Wiek kobiet z nadwagą i otyłością wpływał na samoakceptację ich masy ciała, kobiety w wieku 30-50 lat w większym stopniu akceptowały swoją aktualną masę ciał. Stopień nadwagi wpływał na poczucie pewności siebie u otyłych kobiet i na ich oczekiwania związane z poprawą akceptacji po redukcji masy ciała, kobiety ze znaczną otyłością w mniejszym stopniu wiązały otyłość ze zmniejszeniem pewności siebie i oczekiwały, że zmniejszenie masy ciała poprawi akceptację ich osoby przez najbliższych. Najważniejszymi czynnikami motywującymi do podjęcia próby odchudzania dla kobiet powyżej 50 roku życia była świadomość ryzyka chorób wynikających z otyłości i chęć spotkania osób z podobnymi problemami, natomiast kobiety przed 40 roku życia w większym stopniu motywowali najbliżsi
Celem pracy była ocena realizacji zalecanej w procesie leczenia nadwagi lub otyłości diety redukcyjnej (1500 kcal) pod względem wartości kalorycznej oraz zawartości głównych składników odżywczych, witamin i biopierwiastków. Badania przeprowadzono wśród 48 otyłych kobiet. Ocenę dziennych racji pokarmowych przeprowadzono w oparciu o tygodniowy dzienniczek żywieniowy. Uzyskane wyniki uśredniono u każdego pacjenta i porównano z normami Instytutu Żywienia i Żywności w Warszawie dla osób o małej aktywności fizycznej. Stwierdzono, że średnia wartość energetyczna ocenianych jadłospisów była zgodna z zaleceniami. Jednocześnie wykazano, iż racje pokarmowe ok. 50% otyłych kobiet były wysokobiałkowe, niskotłuszczowe i nisko węglowodanowe. Biorąc pod uwagę zawartość witamin w dziennych racjach pokarmowych wykazano u większości kobiet zbyt niskie spożycie witaminy E (u 89,6% pacjentek), tiaminy (83,3%), ryboflawiny (93,7%), niacyny (60,4%), witaminy B6 (87,5%), kwasu foliowego (89,6%) oraz witaminy C (72,9%). Odnotowano, że u 47,9% kobiet spożycie witaminy A było wyższe od zalecanej normy. W diecie badanych pacjentek, w najmniejszym stopniu realizowana była norma na potas (64,6% racji poniżej normy), wapń (100%) poniżej normy), magnez (64,6% poniżej normy). Natomiast zawartość sodu i fosforu w dietach większości otyłych kobiet przekraczała normy. Zbyt niską podaż odnotowano w spożyciu żelaza (u 91,7%), cynku (u 97,9%) i miedzi (u 100%). Wydaje się, że przy dłuższym stosowaniu takich jadłospisów wskazana będzie dodatkowa indywidualna suplementacja diety.
W pracy oceniono skuteczność 6-cio miesięcznej terapii dietetycznej wdrożonej 35 pacjentom ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2, poprzez jej wpływ na wyrównanie metaboliczne badanych osób. Badaniami objęto osoby konsultowane w Poradni Dietetycznej Centralnego Szpitala Klinicznego MS- WiA w Warszawie, leczone wyłącznie dietą. W czasie obserwacji oceniono zmiany m.in. następujących parametrów: masy ciała pacjentów, wskaźników BMI i WHR oraz parametrów wyrównania metabolicznego: poziomów glikemii i hemoglobiny glikozylowanej (HbA1c). W wyniku zastosowanej interwencji żywieniowej uzyskano znamienne statystycznie obniżenie masy ciała badanych osób, wskaźników BMI i WHR. Zmiany te przyczyniły się do uzyskania dobrego wyrównania metabolicznego - obniżenia glikemii i wartości HbA1c.
Wprowadzenie. Otyłość stanowi poważny problem społeczny, jest jedną z ważniejszych spraw zdrowotnych współczesnego świata, zwłaszcza krajów uprzemysłowionych. Ze względu na rozpowszechnienie jest chorobą społeczną, przewlekłą i jednocześnie czynnikiem ryzyka wielu schorzeń, np. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2., choroby niedokrwiennej serca, kamicy żółciowej czy nowotworów. Cel badań. Celem badań było sprawdzenie i ocena czy systematyczna roczna zmiana nawyków żywieniowych u osób otyłych wpływa na redukcję masy ciała oraz na zmianę wybranych parametrów metabolicznych. Materiał i metody. Badaniem objęto 30 kobiet i 30 mężczyzn deklarujących chęć redukcji masy ciała. Średni wiek kobiet wynosił 48±12,5 lat (przedział wiekowy 31-72 lata), a mężczyzn 51±13,2 lata (przedział wiekowy 23-70 lat). Kwestionariusz ankiety dotyczący tematyki badania opracowany został w Zakładzie Dietetyki i Żywienia Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Na wizycie wstępnej i końcowej oceniano częstotliwość spożycia poszczególnych grup produktów oraz wykonano pomiary stężenia wybranych parametrów biochemicznych krwi. Wyniki. Kobiety w trakcie rocznej dietoterapii istotnie statystycznie ograniczyły częstość spożycia: makaronu, soków owocowo-warzywnych, ziemniaków, serów podpuszczkowych, cukru, mięsa, słoniny i smalcu, masła i śmietany, a zwiększyły częstość spożycia pieczywa ciemnego, kasz, ryżu, warzyw i owoców, serów twarogowych, ryb i olejów roślinnych. Mężczyźni istotnie statystycznie ograniczyli częstość spożycia: makaronu, ziemniaków, serów podpuszczkowych, napojów słodkich, słoniny i smalcu oraz margaryn, a zwiększyli częstość spożycia pieczywa ciemnego, kasz, ryżu, warzyw, serów twarogowych i ryb. Po rocznej obserwacji stwierdzono, że kobiety zredukowały średnio o 2,8±7,1 kg, natomiast mężczyźni średnio o 1,4±3,2 kg. Kobiety zmniejszyły obwód w pasie średnio o 3,6±6,5 cm, natomiast mężczyźni średnio o 3,6±4,8 cm. Stwierdzono istotny wzrost cholesterolu HDL u kobiet, nieistotny u mężczyzn. U kobiet i mężczyzn istotnie obniżyło się stężenie cholesterolu LDL i triglicerydów w surowicy krwi. Kobiety w obserwacji rocznej obniżyły istotnie ciśnienie skurczowe średnio o 9,7 mmHg, a rozkurczowe średnio o 9,2 mmHg; podobnie mężczyźni odpowiednio średnio o 10,9 mmHg i 8,2 mmHg. Wnioski. Stwierdzono, że systematyczna edukacja żywieniowa (co 3 miesiące) może być nadzieją na skuteczną redukcję masy ciała i następnie jej utrzymanie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.