Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bisphenol A
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Toxicity of bisphenol a on humans: a review

100%
Preethi S., Sandhya K., Lebonah D. E., Prasad C. V., Sreedevi B., Chandrasekhar K., Kumari J. P.
International Letters of Natural Sciences
|
2014
|
tom 22
Bisphenol A (BPA) is a plastic ingredient produced in large quantities for use primarily in the production of polycarbonate plastics and epoxy resins. The present review focused on different mechanisms of BPA on human health in enzymatic, androgenic, neurological, liver and reproductive systems. The review explained the influence of BPA on different stages of human life likely in foetal stage, children and adults stages. The review also concentrated on how to handle BPA, treatment, preventive measures against BPA exposure.
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Health risk of exposure to bisphenol A (BPA)

75%
Konieczna A., Rutkowska A., Rachon D.
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
|
2015
|
tom 66
|
nr 1
Bisphenol A (BPA) belongs to chemicals that are produced in large quantities worldwide. It is commonly used as monomer in polycarbonate synthesis, plasticizer in the production of epoxy resins, as well as an additive for the elimination of surfeit of hydrochloric acid during the polyvinyl chloride (PVC) production. BPA is not only used in the production of plastics intended to a direct contact with food, including plastic packaging and kitchenware, but also in inner coatings of cans and jar caps. There are various routes of human exposure to this substance such as oral, by inhalation and transdermal. The main sources of exposure to BPA include food packaging and dust, dental materials, healthcare equipment, thermal paper, toys and articles for children and infants. BPA is metabolized in the liver to form bisphenol A glucuronide and mostly in this form is excreted with urine. Due to its phenolic structure BPA has been shown to interact with estrogen receptors and to act as agonist or antagonist via estrogen receptor (ER) dependent signalling pathways. Therefore, BPA has been shown to play a role in the pathogenesis of several endocrine disorders including female and male infertility, precocious puberty, hormone dependent tumours such as breast and prostate cancer and several metabolic disorders including polycystic ovary syndrome (PCOS). Because of the constant, daily exposure and its tendency to bio-accumulation, BPA seems to require special attention such as biomonitoring. This observation should include clinical tests of BPA concentration in the urine, which is not only one of the best methods of evaluation of the exposure to this compound, but also the dependence of the daily intake of BPA and the risk of some endocrine disorders.
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Knowledge, attitude and practice on exposure to Bisphenol A among dental surgeons in Southern India

63%
Kumar H. A., Soans C. R., Murali P. S., Ravi R. S., Shashidhar K., Shersha S.
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
|
2021
|
tom 72
|
nr 4
4
Content available remote

Effects of xenoestrogens on streptozotocin-induced diabetic mice

63%
Kang H. S., Yang H., Ahn C., Kang H. Y., Hong E. J., Jeung E. B.
Journal of Physiology and Pharmacology
|
2014
|
tom 65
|
nr 2
5
Content available remote

Inhibitory effect of octyl-phenol and bisphenol A on calcium signaling in cardiomyocyte differentiation of mouse embryonic stem cells

63%
Lee J.-H., Yoo Y.-M., Jung E.-M., Ahn C., Jeung E.-B.
Journal of Physiology and Pharmacology
|
2019
|
tom 70
|
nr 3
6

The influence of the environmental endocrine disrupting compounds (EDCs) 17alpha-ethinyl estradiol and bisphenol A on the development of gonads in Xenopus laevis, Bufo viridis and Hyla arborea

63%
Rozenblut-Koscisty B., Ogielska M., Tamschick S., Lehmann A., Lymberakis P., Hoffmann F., Lutz I., Schneider R. J., Kekenj D., Gajewski F., Kruger A., Kloas W., Stock M.
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica. Supplement
|
2016
|
tom 58
|
nr 1
7

Alterations in porcine intrahepatic sympathetic nerves after bisphenol A administration

63%
Thoene M., Godlewski J., Rytel L., Dzika E., Bejer-Olenska E., Wojtkiewicz J.
Folia Histochemica et Cytobiologica
|
2018
|
tom 56
|
nr 2
8
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Endocrine disruptors in food contact materials; is there a health threat?

51%
Cwiek-Ludwicka K., Ludwicki J. K.
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
|
2014
|
tom 65
|
nr 3
Food Contact Materials (FCMs) are a major source of endocrine disrupting chemical substances (EDCs), thus forming an important part of human exposure to these compounds, to which this article is addressed. The potential impact of such exposures on endocrine function, and thereby health outcomes, requires scientifically valid evidence so that appropriate risk management decisions can be taken to diminish human exposure, particularly in vulnerable population groups like infants and small children. Relevant aspects of exposure assessment are discussed based on testing migration of EDCs from FCMs, together with the different approaches so used. The specific migration testing determines whether limits for defined substances are met. However not all EDCs present in the leachate may be found by these means. In fact, the chances of detecting EDCs in the food simulant (leachate) are improved when it is subjected the relevant biological testing, thus helping to provide improved protection against these chemical substances. Nevertheless, official controls and risk management decisions do not necessarily take such testing into account, as the relevant legislation is based on specific migration limits that may be easily quantified and addressed in the risk management process. Elucidating the link between observed endocrine activity and any toxic effects so arising, is complicated by the complexity of endocrine interrelationships coupled with relatively limited sensitivity of toxicological tests. Any risk assessment implies a rather high uncertainty and should include also any cumulative effects. This review discusses the effects of the EDCs like bisphenol A, phthalates and benzophenone found in FCMs. In addition, the approaches from the USA and EU for systematically evaluating man-made EDCs in the environment are also considered, including appropriate prioritisation criteria.
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Bisphenol A (BPA) in food contact materials - new scientific opinion from EFSA regarding public health risk

51%
Cwiek-Ludwicka K.
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
|
2015
|
tom 66
|
nr 4
The wide use of bisphenol A (BPA) as a monomer in plastics manufacture or epoxy resins intended for food contact materials (FCM) has triggered numerous concerns due to toxicological findings indicating possible endocrine disrupting properties. This article traces the evolution of the scientific opinions since 1986 when the Tolerable Daily Intake (TDI) for BPA and its specific migration limit (SML) from plastic FCM into food were proposed for the first time by the Scientific Committee for Food (SCF). Resent extensive scientific studies concerning refined data on toxicity and exposure to BPA from food and non-food sources (eg. dust, cosmetics, thermal paper), including the most vulnerable groups of population, allowed the European Food Safety Authority (EFSA) to reduce the TDI of BPA from previously 50 μg/kg bw/day to now 4 μg/kg bw/day. EFSA’s latest scientific opinion published in 2015 concludes that basing on the current estimations of total exposure to BPA from dietary and non-dietary sources for infants, children and adolescents is below the temporary TDI of 4 μg/kg bw/day. EFSA has also underlined that BPA poses no health risk at the estimated exposure levels of any population age group, including unborn children and the elderly. However, EFSA has indicated that some data on exposure and toxicological effects still require clarifications.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ bisfenolu A i skojarzonego działania bisfenolu A i promieniowania X na komórki somatyczne szpiku kostnego i wątroby myszy

51%
Gajowik A., Radzikowska J., Dobrzynska M.
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
|
2011
|
tom 62
|
nr 4
Celem pracy było zbadanie wpływu bisfenolu A (BPA) i skojarzonego działania promieniowania X i BPA na komórki somatyczne szpiku kostnego i wątroby myszy. Samce myszy szczepu Pzh: Sfis przez 8 tygodni napromieniano dawką 0,05 Gy lub podawano im bisfenol A (5 mg/kg mc, 10 mg/kg mc, 20 mg/kg mc) albo poddawano skojarzonemu działaniu obu czynników (0,05 Gy + 5 mg/kg BPA). Próby pobierano po 24h, 1, 4 i 8 tygodniach po zakończeniu ekspozycji. Niniejsze badania wykazały, że BPA może indukować, mierzone testem kometowym, uszkodzenia DNA w limfocytach szpiku kostnego. Natomiast nie stwierdzono zmian w DNA w komórkach somatycznych wątroby. Po zastosowaniu obu czynników jednocześnie zaobserwowano w obu narządach większą migrację DNA niż po podaniu samego bisfenolu A. Prawdopodobnie promieniowanie X potęguje genotoksyczność BPA.
11
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Indukcja mikrojąder w krwi obwodowej i szpiku kostnym samców myszy narażanych subchronicznie na działanie promieniowania X i bisfenolu A

45%
Radzikowska J., Gajowik A., Dobrzynska M.
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
|
2012
|
tom 63
|
nr 1
Wprowadzenie.Promieniowanie jonizujące i ksenoestrogeny występują powszechnie w środowisku człowieka. Bisfenol A (BPA) używany jest podczas produkcji poliwęglanów oraz żywic epoksydowych, stanowiących składnik m.in. soczewek do okularów, wypełnień dentystycznych, płyt CD, szyb okiennych, pokryw instrumentów, opakowań oraz pojemników na napoje, ale także wyrobów dla dzieci, butelek, talerzyków, kubeczków oraz elementów smoczków. Żywice epoksydowe wchodzą też w skład powłok wewnętrznych pojemników do przechowywania żywności. Promieniowanie jonizujące wykorzystywane jest m.in. w diagnostyce rentgenowskiej, terapii chorób nowotworowych, w przemyśle, nauce. Cel badań.Celem badań było określenie wpływu bisfenolu A, promieniowania X oraz skojarzonego działania obu czynników na indukcję mikrojąder w retikulocytach krwi obwodowej i szpiku kostnego myszy laboratoryjnych. Materiał i metoda.Doświadczenie prowadzono na samcach myszy Pzh: Sfis przez 8 tygodni. Zwierzętom podawano bisfenol A w wodzie do picia (5 mg/kg mc, 10 mg/kg mc, 20 mg/kg mc), napromieniano dawką 0,05 Gy promieniowania X albo poddawano skojarzonemu działaniu obu tych czynników (0,05 Gy + 5 mg/kg mc BPA). Krew z żyły ogonowej pobierano po upływie 1, 4 i 8 tygodni od rozpoczęcia ekspozycji, a szpik kostny tylko po zakończeniu narażania. Oceniano częstość występowania mikrojąder w retikulocytach. Wyniki. Zarówno bisfenol A jak i promieniowanie jonizujące stymulowały indukcję mikrojąder w retikulocytach krwi obwodowej i szpiku kostnego. W następstwie napromieniania zwierząt promieniowaniem X indukcja mikrojąder wzrastała, podczas gdy w rezultacie podawania bisfenolu A malała proporcjonalnie do czasu trwania ekspozycji.. Skojarzone działanie promieniowania jonizującego i BPA indukowało występowanie mikrojąder ze znacznie wyższą częstością w porównaniu do efektów działania samego BPA. Częstość występowania mikrojąder w krwi obwodowej zwiększała się w miarę upływu czasu od rozpoczęcia doświadczenia. W szpiku kostnym we wszystkich grupach obserwowano znacznie niższą liczebność retikulocytów z mikrojądrami niż w krwi obwodowej. Wnioski. Subchroniczne narażenie na bisfenol A prowadzi do zmniejszenia wrażliwości materiału genetycznego retikulocytów na indukcję uszkodzeń. Promieniowanie X jest prawdopodobnie czynnikiem decydującym o uszkodzeniu DNA w następstwie skojarzonego działania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.