Celem pracy było wykorzystanie kwasowej biopsji szkliwa do oceny zawartości fluorków i magnezu w powierzchniowych warstwach szkliwa zębów pochodzących z wykopalisk archeologicznych, przy uwzględnieniu ich wieku chronologicznego, wieku osobniczego oraz głębokości trawienia tkanki. Materiał badawczy stanowiły 44 zęby przedtrzonowe i trzonowe pobrane z czaszek pochodzących z dwóch serii szkieletowych z Wrocławia datowane na X-XII w. oraz na XV-XVI w. Grupę kontrolną stanowiło 16 zębów usuniętych ze wskazań periodontologicznych i protetycznych od osób dorosłych w wieku 32-68 lat zamieszkałych na terenie Szczecina. W grupach badanych wyselekcjonowano podgrupy różniące się wiekiem osobniczym: adultus (25-45 lat) i maturus (45-65 lat). Stosując metodę kwasowej biopsji szkliwa uzyskano mikropróbki tkanki trzech powierzchniowych warstw szkliwa z powierzchni policzkowej zębów. Pomiary stężenia fluorków przeprowadzono metodą chromatografii gazowej, natomiast stężenie magnezu mierzono przy użyciu spektrometru absorpcji atomowej. Stężenia fluorków we wszystkich warstwach szkliwa wzrastały wraz z obniżaniem wieku chronologicznego zębów. Podobną tendencję zmian zaobserwowano w przypadku magnezu, ale tylko w dwóch najbardziej powierzchniowych warstwach szkliwa. We wszystkich grupach, zarówno w przypadku fluorków jak i magnezu, stwierdzano spadek stężenia badanych pierwiastków wraz z głębokością trawienia szkliwa. Nie wykazano różnic statystycznie istotnych w stężeniach fluorków i magnezu pomiędzy podgrupami wyselekcjonowanymi na podstawie wieku osobniczego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.