The honey bee has been known to man almost a dozen thousands of years ago or so. All peoples living along the coast of the Mediterranean Sea, the Arabian Peninsula and India bred bees, in specially constructed hives. Bees and honey are mentioned in every holy book. Beekeeping and honey are present in the mythologies, customs and rituals of most European cultures. The author puts much attention on bartnictwo, that is harvesting of the forest honey, the former method of obtaining honey. The author also discusses the uses of honey in Poland.
Pierwotnie pszczoła miodna Apis mellifera była naturalnym składnikiem biocenozy lasu, będąc stałym i dominującym zapylaczem. Wymarcie w Polsce szczątkowej populacji dzikiej pszczoły miodnej w ubiegłym wieku pogłębiło te niekorzystne zmiany w strukturze zespołu leśnych owadów zapylaczy. Bartnictwo, jako forma tradycyjnego użytkowania lasu, zanikło w Polsce i niemal na całym obszarze Europy pod koniec XIX w. W latach 2006-2008 z inicjatywy WWF zrealizowano projekt przeniesienia praktycznych doświadczeń bartniczych z Uralu do polskich lasów. W wyniku programu powstało ponad 20 barci, głównie zlokalizowanych na terenie Lasów Państwowych w Puszczy Pilickiej i w północnej części Puszczy Świętokrzyskiej. Wstępne wyniki obserwacji procesu spontanicznego zasiedlania barci i rozwoju rodzin pszczelich w barciach wskazują, iż godne rozważenia jest formalne włączenie bartnictwa w zakres działań Lasów Państwowych, jako elementu zrównoważonego leśnictwa i pozaprodukcyjnych funkcji lasu. Przywrócenie bartnictwa przyniosłoby korzyści dla biocenozy lasów gospodarczych poprzez możliwość przywrócenia bardziej naturalnego niż obecny składu zespołu leśnych gatunków owadów zapylaczy, w połączeniu z ochroną agro-bioróżnorodności oraz z ochroną „puszczańskiej” różnorodności biologicznej związanej ze starymi egzemplarzami drzew. Ponadto bartnictwo może stanowić atrakcją turystyczną i dodatkowe źródło dochodu dla mieszkańców obszarów silnie zalesionych.