Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  badania fitosocjologiczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wyniki badań florystycznych i fitosocjologicznych (w tym fitogeograficznych) są podstawą typowania obiektów przyrodniczo najcenniejszych, tworzenia planów ich ochrony oraz poprawnego realizowania ochrony przyrody w lasach. Inwentaryzacja terenowa dostarcza danych o bogactwie i zróżnicowaniu flory, występowaniu i rozmieszczeniu stanowisk gatunków prawnie chronionych, zagrożonych i rzadkich wraz z charakterystyką uwarunkowań siedliskowych. Rozpoznanie zróżnicowania roślinności, genezy, stopnia naturalności i dynamiki zbiorowisk leśnych, opiera się na danych fitosocjologicznych. Stałe uzupełnianie i aktualizacja danych mają istotne znaczenie w tworzeniu i rozwoju racjonalnego systemu obszarów chronionych. Wyniki badań monitoringowych prowadzonych w obiektach objętych ochroną umożliwiają śledzenie tempa i kierunków przemian flory i roślinności, co pozwala przewidzieć i ocenić realne i potencjalne zagrożenia dla trwałości przedmiotu ochrony, a tym samym umożliwia podjęcie stosownych działań ochronnych. Stałe doskonalenie metod badawczych z wykorzystaniem cyfrowych metod archiwizowania, analizowania i przetwarzania danych podnosi efektywność badań i zwiększa ich wymiar pragmatyczny.
Murawy kserotermiczne na Wyżynie Małopolskiej zaliczane do najpiękniejszych zbiorowisk roślinnych w kraju są zagrożone z powodu ich samozadrzewiania się. W artykule wyszczególniono drzewa i krzewy zarastające murawy kserotermiczne w różnych warunkach siedliskowych. Omówiono następujące siedliska: o dużej miąższości pokrywy lessowej, o płytkiej pokrywie lessu, rędziny marglowe, rędziny kredowe, rędziny gipsowe, na niewielkich pochyłościach terenu, i o stromych zboczach.
Na zachodzie Ukrainy rozciągają się interesujące pod względem ekologicznym, biogeograficznym, krajobrazowym oraz w sensie ochrony przyrody regiony fizyczno-geograficzne jak: Karpaty, Pokucie, Roztocze, Zachodnie Polesie, Wołyń i Podole, które od dawna przyciągały uwagę naturalistów różnych specjalizacji. W XIX wieku i w późniejszym okresie między pierwszą a drugą wojną światową, kiedy te tereny wchodziły w skład państwa polskiego, istotny wkład w poznanie ich fauny i flory wnieśli polscy botanicy i leśnicy, których bibliografia naukowa liczy ponad 300 pozycji. W drugiej połowie XIX wieku, na tych obszarach powstała stosunkowo gęsta sieć kolejowa, która przybliżyła zachodnioeuropejskim rynkom zbytu bogate zasoby przyrodnicze tych ziem. W celu zaspokojenia potrzeb rozwijającego się przemysłu drzewnego, rozpoczął się masowy wyrąb lasów dębowych na terenach równinnych i iglastych w obszarach górskich. W wyniku rębni zupełnych na szeroką skalę, w wilgotnych regionach Karpat rozpoczęły się procesy erozyjne i zaczęły występować katastrofalne powodzie. Na Wołyniu i Podolu zaobserwowano znikanie cennych reliktowych formacji stepowych. Przewidując dalszy rozwój sytuacji, polscy botanicy ocenili z ekologicznego punktu widzenia skutki antropogenicznej transformacji roślinności naturalnej i w odpowiednim czasie zgłosili konieczność ochrony ważnych kompleksów przyrodniczych i charakterystycznych dla nich właściwości genetycznych i fitosocjologicznych. Już w latach 20. minionego stulecia, zaproponowali oni utworzenie w Karpatach parku narodowego i sieci rezerwatów przyrody. Publikacje polskich naturalistów są wysoko cenione przez ukraińskich uczonych i twórczo wykorzystywane przy dalszych badaniach florystycznych i fitosocjologicznych, a także w ekologicznym uzasadnieniu ochrony unikalnych obiektów przyrody ożywionej i nieożywionej.
W latach sześćdziesiątych przeprowadzono regulację stosunków wodnych w dolinie Rowu Polskiego. Badania fitosocjologiczne wykonano w latach 1968-1970 i kontynuowano w latach następnych do 1995 r. Wyniki badań przedstawiono w niniejszym artykule.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.