Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 184

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 10 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  azot mineralny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 10 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Odwodnienie gleb hydrogenicznych wzmaga procesy mineralizacji materii organicznej, którym towarzyszy uwalnianie azotu mineralnego w formie N-NH₄ i N-NO₃. W warunkach Polski w ciągu sezonu wegetacyjnego może uwolnić się z 1 ha od kilkudziesięciu do ponad 1000 kg N mineralnego. Przebieg mineralizacji jest wyraźnie zróżnicowany w wydzielonych prognostycznych kompleksach wilgotnościowych (PKWG). Modyfikowany jest następnie sposobem użytkowania, nawożenia i nawod­nienia. Nasilona mineralizacja powoduje zmniejszanie się miąższości gleb, wzbogacanie wód grun­towych w azotany oraz straty azotu. Konieczne jest ograniczanie i kontrola tego procesu według zasad podanych w artykule.
Badania laboratoryjne prowadzono dla 21 prób glebowych różniących się podstawowymi właściwościami fizyko-chemicznymi. Azot mineralny z gleb wymywano wodą destylowaną oraz 1 M roztworem KC1. Na podstawie uzyskanych wyników doświadczalnych obliczono współczynniki korelacji pomiędzy podstawowymi właściwościami fizyko-chemicznymi, a wymywaniem azotu amonowego i azotanowego.
Szereg różnorodnych czynników wpływa na aktywność enzymatyczną mikroorganizmów. Również nitrogenaza, enzym odpowiadający za wiązanie azotu u Acetobacter diazotrophicus zależy od różnorodnych zmian środowiska. Jednym z tych czynników jest poziom pH. Dlatego też celem badań było określenie wpływu różnych poziomów pH na aktywność wiązania N₂ przez bakterie i wyznaczenie granicznych poziomów stężenia jonów wodorowych dla tego szczepu. Bakterie hodowano w różnych zakresach pH od 2 do 11 na półpłynnym podłożu bezazotowym. Aktywność nitrogenazy w poszczególnych hodowlach oznaczano metodą redukcji acetylenu do etylenu z użyciem chromatografu gazowego. Ilości etylenu oznaczano po 1, 24, 48, 72 i 96 godzinach hodowli. Najwyższe wartości aktywności nitrogenazy zanotowano po 48 godzinach hodowli badanego szczepu. Najlepszym podłożem dla Acetobacter diazotrophicus okazała się pożywka o pH w zakresie 5,0-9,0.
W dwuletnich doświadczeniach wazonowych przeanalizowano zakres i kierunek zmian w zawartości N-NO₃ i N-NH₄ w jarych formach pszenicy i rzepaku w warunkach stosowania wapnowania (CaCO₃, CaCO₃ + MgCO₃) i nawożenia siarką (Na₂SO₄, S element.). Badania wykazały, że wapnowanie i nawożenie siarką znacznie obniżyło zawartość analizowanych form azotu w porównaniu z wartościami z serii kontrolnej. Obniżenie to było relatywnie znacznie wyższe w przypadku azotu azotanowego. Wywołane zmiany w zawartościach N-NO₃ i N-NH₄ w masie wegetatywnej pszenicy i rzepaku świadczą o tym, że na metabolizm azotu w roślinach - obok optymalnego zaopatrzenia ich w siarkę - oddziałuje również korzystnie uregulowanie odczynu gleby i odpowiednia ilość magnezu w środowisku.
W pracy przedstawiono wyniki dotyczące zmian ilościowych mineralnych form azotu w trzech poziomach gleby. Próbki glebowe pochodziły z wieloletniego doświadczenia polowego (od 1972 r.) założonego na glebach płowych w Złotnikach k/Poznania. Obejmowało ono 3 czynniki: płodozmiany o zróżnicowanym udziale zbóż (0, 25, 50, 75 i 100%), wariant wodny (deszczowany i niedeszczowany) oraz nawożenie azotem zróżnicowane dla poszczególnych roślin. Materiał badawczy pobrano po 26 latach doświadczenia i roślinach kończących każdy płodozmian. Po wysuszeniu i roztarciu, próbki przesiano przez sito o średnicy oczek 2 mm, ekstrahując azot amonowy i azotanowy roztworem 1 mol NaCl·dm⁻³. Stwierdzono, że największy wpływ na zawartość mineralnych form azotu spośród czynników doświadczenia miały płodozmiany. Nieistotny okazał się wpływ czynnika wodnego i niewielki nawożenia azotem. Największe ilości N min. wystąpiły w poziomie próchnicznym gleby płodozmianu z 50% udziałem zbóż (45,3 kg N·ha⁻¹) a najmniejsze w glebie płodozmianu zbożowego (32,4 kg N·ha⁻¹). Pod wpływem roślin zmieniał się udział poszczególnych form azotu. Najwięcej azotanów było w glebie płodozmianu bez udziału zbóż, a ich zawartość zwiększała się wraz z głębokością od 32,5 do 88,0% w porównaniu do ilości w poziomie próchnicznym. Uzyskane wyniki dowiodły, że wieloletnia uprawa roślin bez udziału zbóż w płodozmianie sprzyjała przemieszczaniu się azotanów do głębszych poziomów gleby.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 10 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.