W latach 1998-2005 prowadzono obserwacje i badania nad występowaniem fitoplazm w drzewach i krzewach ozdobnych w Polsce. Przedmiotem badań były krzewy z rodzaju Clematis sp., Magnolia spp. i Rosa sp. oraz drzewa z rodzaju Acer sp., Carpinus sp., Fagus sp., Fraxinus sp. i Quercus spp. wykazujące objawy chorobowe sugerujące porażenie przez fitoplazmy. Objawy te obejmowały zahamowanie wzrostu, zmiany w zabarwieniu a nawet nekrozę i deformację liści, proliferację i zamieranie pędów, czasem deformację i zielenienie lub brak kwiatów oraz zamieranie roślin. Do wykrywania i identyfikacji fitoplazm stosowano test biologiczny oparty na reakcji rośliny testowej Catharanthus roseus, zakażanej techniką szczepienia, oraz analizę PCR-RFLP. Stosując technikę szczepienia, fitoplazmy przeniesiono z chorych róży, magnolii i klonu na siewki C. roseus. Przy pomocy techniki łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) ze starterami amplifikującymi fragment 16Sr DNA fitoplazm, obecność fitoplazmatycznego DNA wykryto w roślinach Rosa spp., Magnolia spp., Clematis sp., Fraxinus excelsior, Carpinus sp. i Acer negundo oraz w eksperymentalnie zakażonych siewkach C. roseus. Analiza RFLP produktu amplifikacji z użyciem enzymów restrykcyjnych AluI, HhaII MseI i RsaI wykazała, że rośliny grabu, jesionu, klonu, magnolii, powojnika i róży były naturalnie porażone przez fitoplazmę z grupy żółtaczki astra (16SrI-B) - 'Ca. Phytoplasma asteris’. W niektórych roślinach róży i magnolii stwierdzono także fitoplazmę z grupy proliferacji jabłoni (16SrX-A) - ‘Ca. Phytoplasma mali’. W badanych roślinach fitoplazmy występowały nierównomiernie i w stosunkowo niskiej koncentracji, przez co mogły być wykrywalne dopiero w drugiej rundzie PCR. W roślinach buka i dębu, mimo wyraźnych symptomów, nie wykryto obecności fitoplazmatycznego DNA.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.