Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 78

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  aspartam
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Aspartam jest jedynym sztucznym środkiem słodzącym dopuszczonym w Polsce jako dodatek do Zywnosci. Przedstawiono jego cechy organolep tyczne i technologiczne. Opisano przykłady stosowania aspartamu w wy branych produktach spożywczych m.in. w napojach słodzących i produktach mlecznych.
4
88%
Celem pracy była walidacja wybranych metod oznaczania aspartamu, którą przeprowadzono na podstawie parametrów stanowiących elementy walidacji procedur analitycznych. Spośród podstawowych kryteriów walidacji metody analitycznej wykorzystano następujące: selektywność, liniowość, precyzja (powtarzalność), niepewność pomiaru oraz dokładność. Oprócz tych elementów oceny metody zastosowano także wartość HORRAT, która coraz częściej występuje w normach. Uwzględniono sześć metod: HPLC, trzy metody spektrofotometryczne i dwie miareczkowe. Zawartość aspartamu oznaczano spektrofotometrycznie po reakcji z odczynnikami takimi, jak: N-bromoimid kwasu bursztynowego, metolsulfanilamid, kwas chloranilowy i p-chloranil. Poziom badanej substancji słodzącej w słodzikach w tabletkach był oznaczany metodami miareczkowymi, w których jako titranta używano kwasu nadchlorowego, metanolanu sodu i N-bromoimidu kwasu bursztynowego. Za najbardziej precyzyjne uznano metody HPLC oraz miareczkową z kwasem nadchlorowym. Charakteryzowały się one akceptowalnymi wartościami współczynnika zmienności i wielkości HORRAT.
Dynamiczny rozwój przemysłu spożywczego sprawił, że na rynku światowym w przeciągu ostatnich kilkunastu lat pojawiło się wiele produktów zawierających w swoim składzie substancje intensywnie słodzące, takie jak aspartam, acesulfam K, sacharyna, czy też sukraloza. Do najczęściej stosowanych należy aspartam. Stanowisko naukowców wobec bezpieczeństwa tego związku jest niejednoznaczne. Wartości dopuszczalnego dziennego spożycia przyjęte przez różne światowe organizacje dla tej substancji słodzącej są rozbieżne. Badania na zwierzętach sugerują, iż kontakt z aspartamem może wiązać się z częstszym występowaniem nowotworów. Z kolei Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w swojej najnowszej opinii naukowej nie potwierdził szkodliwego działania aspartamu na zdrowie człowieka. Istnieje potrzeba prowadzenia badań nad długotrwałym narażeniem na tę substancję oraz poznanie dokładnych mechanizmów działania tego związków na organizm człowieka.
Dokonano analizy dostępności na polskim rynku produktów bezcukrowych. Ogółem stwierdzono 141 produktów, w których zastosowano substytucję cukru, w tym 13 gum do żucia. Najczęściej stosowanym dodatkiem był aspartam, znajdował się w 96 produktach (68% wszystkich produktów bezcukrowych) i acesulfam K -w 62 produktach (44%), dalej sorbitol i sacharyna lub jej sól sodowa. W zdecydowanej większości produktów stosowano po kilka substancji jednocześnie, pojedyncze dodatki stwierdzono tylko w 48 produktach. Najwięcej dodatków jednocześnie, po 5-6, stwierdzono w gumach do żucia, a po 3-4 w napojach gazowanych, karmelkach, herbatnikach i koncentratach napojów. Najczęściej stosowanym układem substancji zastępujących cukier było połączenie aspartamu z acesulfamem K, występował on w ponad 1/3 wszystkich produktów. W badanych produktach nie stwierdzono obecności kwasu cyklaminowego i jego soli oraz neohesperydyny DC. W większości grup artykułów spożywczych produkty bezcukrowe stanowiły zaledwie kilka procent. Wyjątkiem okazały się gumy do żucia, które we wszystkich przypadkach były bezcukrowe.
Cherry confiture without addition of saccharose presented twice higher sugarless extract and higher nutritive value than low-sweetened confiture. Acceptable sweetness was obtained thanks addition of aspartame and acesulpham K, although in the taste estimation they got the notes 3-3,4 in the face of 4,2-4,9 for the low- sweetened products. High water activity in the confiture without saccharose (even 0,993) shows the necessity of preserving agent addition as calcium sorbinate. Viscosity of syrup, alike traditional viscosity, was obtained thanks addition of the highmethyled pectin and guar-gum.
9
63%
W pracy oceniono możliwość zastosowania substancji intensywnie słodzących, tj. aspartamu (As) i acesulfamu K (AcK) w wyrobach ciastkarskich. Substancje te stosowano jako zamiennik cukru w następujących układach: zamiana cukru aspartamem na poziomie 50% (C-As), zamiana cukru acesulfamem K na poziomie 50% (C-AcK), całkowita zamiana cukru aspartamem (As) i acesulfamem K (AcK) oraz całkowita zamiana cukru mieszaniną aspartamu i acesulfamu K w proporcji 1:1 (As-AcK). Przygotowane wyroby ciastkarskie oceniono pod względem pożądalności metodą konsumencką. Wykazano, że zamiana cukru środkami intensywnie słodzącymi w zróżnicowany sposób wpłynęła na jakość sensoryczną otrzymanych wyrobów ciastkarskich. Lepszymi cechami sensorycznymi, w porównaniu z próbą kontrolną, charakteryzowało się ciasto biszkoptowe, w którym cukier zastąpiono acesulfamem K na poziomie 50%, natomiast w przypadku ciastek kruchych stwierdzono korzystny wpływ mieszaniny aspartamu i acesulfamu K.
Przeprowadzono charakterystykę porównawczą wybranych właściwości funkcjonalnych substancji intensywnie słodzących, takich jak aspartam, acesulfam K oraz taumatyna. Określano ich wybrane cechy sensoryczne i stabilność w czasie pasteryzacji oraz przechowywania w zróżnicowanym pH środowiska. Taumatyna charakteryzowała się najbardziej niekorzystnym, istotnie różniącym się od sacharozy profilem smakowym, z występowaniem wyraźnego, tzw. opóźnionego pojawiania się smaku słodkiego. Najbardziej trwały w szerokim zakresie pH oraz odporny na działanie temperatury i czas przechowywania był acesulfam K. Mniej trwałą substancją słodzącą był aspartam, którego optimum trwałości w czasie przechowywania przypadało w środowisku o pH 3,5-4,5. Wyższe pH środowiska (>6,0) powodowało szybki rozkład aspartamu (powyżej 95%) już po 2-tygodniowym okresie przechowywania. Taumatyna była stabilna w zróżnicowanym pH środowiska, natomiast jej słodycz w roztworach wodnych istotnie obniżała się w czasie przechowywania.
Przedstawiono charakterystyką syntetycznych substancji intensywnie słodzących, takich jak: aspartam, acesulfam K, cyklaminian, sacharyna, sukraloza, neohesperydyna (NHDC) oraz alitame i neotame. Opisano ich właściwości funkcjonalne, a także podano wymagania, jakie powinna spełniać idealna substancja słodząca. Wykazano, że poszczególne substancje intensywnie słodzące charakteryzują się dość zróżnicowanymi właściwościami funkcjonalnymi, a ich dobra znajomość może być pomocna przy właściwym ich wykorzystaniu.
Celem pracy było sprawdzenie możliwości zastosowania metody miareczkowej z kwasem nadchlorowym do ilościowego oznaczania aspartamu w produktach typu „light". Ponadto podjęto próbę walidacji tej metody. W celu oceny metody i określenia jej przydatności sprawdzano liniowość, selektywność, dokładność i powtarzalność oznaczeń aspartamu w badanych próbkach. Wartość średniego odzysku środka słodzącego, w zależności od wzmocnienia i rodzaju próbki, kształtowała się w granicach od 80 do 119%, a współczynnik zmienności charakteryzujący rozrzut wyników w tej metodzie nie przekraczał 5%.
Autor na przykładzie białka, tłuszczów, cukru, skóry, surowców włókienniczych, pasz, roślin genetycznie modyfikowanych przedstawia proces substytucji, jako istotny czynnik racjonalizujący produkcję i dystrybucję żywności oraz restrukturyzujący rynek surowców rolniczego pochodzenia.
W pracy opisano metodę równoczesnego oznaczania intensywnych substancji słodzących: aspartamu, acesulfamu K, sacharyny w napojach bezalkoholowych oraz wybranych produktach spożywczych. Wykorzystano technikę wysokosprawnej chromatografii cieczowej w fazach odwróconych przy zastosowaniu cieczy elucyjnej składającej się z acetonitrylu i 0,02 M buforu fosforanowego o pH = 4,3 w stosunku objętościowym 10:90, z detekcją fotometryczną przy długości fali 220 nm. Wartość średniego odzysku substancji słodzących dla napojów typu cola wynosiła: dla aspartamu 99,1%, acesulfamu K 98,7%, sacharyny 99,8%. Metoda charakteryzowała się dużą powtarzalnością - współczynnik zmienności CV% nie przekraczał wartości 2% dla napojów typu cola „light" (4% w przypadku oznaczeń innych produktów spożywczych). Metoda ta może zostać wykorzystana w rutynowej analizie, przy kontroli zawartości omawianych substancji słodzących w produktach spożywczych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.