Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  anthropogenic soil
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The loading of natural and anthropogenic soils can be determined in the field by using dynamic probing tests. This method is based on the measurement of the resistance, which the studied soil poses on the probe tip when it penetrates the soil. The most typical probe tips are cylindrical, conical and rarely cross-shaped. The penetrometer penetrates the soil by a hammer with a given mass freely falling from the height required in the test. The penetration resistance is defined by the numbers of blows required to drive the penetrometer over the defi ned distance (Nk), where k = 10, 15(20) or 30 cm. The paper presents the results of heavy dynamic probing tests DPH with a hammer mass of 50 kg and penetration depth up to 30 m, carried out in an anthropogenic made ground in order to determine the soil loading for the foundation of the designed building.
Przeprowadzono badania właściwości fizycznych antropogenicznych gleb parku dworskiego w Kozłówce, w województwie lubelskim. Badane gleby reprezentowały anthrosole (3 pedony) i technosole (2 pedony). Próbki do badań pobrano z trzech warstw (0-10, 20-30 i 40-50 cm) do cylindrów o objętości 100 cm3. Wykonano oznaczenia gęstości gleby, gęstości stałej fazy i pojemności wodnej w różnych stanach potencjału wody. Na tej podstawie obliczono porowatość ogólną, retencję wody: grawitacyjnej, dostępnej dla roślin, produkcyjnej i niedostępnej dla roślin oraz pojemność powietrzną w stanie polowej pojemności wodnej. Oceniając właściwości fizyczne badanych gleb, można stwierdzić, że anthrosole wykazywały najczęściej lepszy stan fizyczny niż technosole. Zdecydowanie najkorzystniejszy zespół cech fizycznych prezentowała warstwa 0-10 cm w anthrosolach – gęstość gleby była bardzo mała, porowatość ogólna bardzo duża, polowa pojemność wodna (m3·m−3) bardzo duża i duża, retencja wody dostępnej dla roślin (m3·m−3) bardzo duża, polowa pojemność powietrzna bardzo duża i duża. Warstwę 0-10 cm technosoli należy również ocenić pozytywnie – gęstość gleby była bardzo mała i mała, porowatość ogólna bardzo duża i duża, polowa pojemność wodna (m3·m−3) duża, retencja wody dostępnej dla roślin (m3·m−3) duża i średnia, polowa pojemność powietrzna duża.
Autorzy badali wybrane właściwości fizyczne (gęstość objętościowa, pojemność kapilarna objętościowa, porowatość niekapilarna, pojemność wodna całkowita objętościowa) i chemiczne (pHKCl, zawartość materii organicznej) gleb antropogenicznych wytworzonych na bazie odpadów paleniskowych. Substytutem poziomu próchnicznego w tych glebach jest sześć nadkładów wytworzonych z materiałów odpadowych bogatych w substancję organiczną. Gleby te charakteryzują się bardzo niską porowatością niekapilarną, co może ograniczać filtrację wód opadowych. W związku z tym odpady paleniskowe powinny być stosowane do odtwarzania gleb w miejscach nie sprzyjających stagnacji wody opadowej.
W artykule przedstawiono przykład zastosowania i analizy stateczności skarpy wzmocnionej georusztem heksagonalnym (tzw. georusztem trójosiowym) wbudowanym w narożu składowiska odpadów Radiowo, w projektowanej narciarskiej trasie zjazdowej. Konstrukcja żeber w georusztach heksagonalnych oparta jest na strukturze trójkąta równobocznego, dzięki czemu dochodzi do bardziej równomiernego rozkładu obciążeń na podłoże niż w przypadku często używanych georusztów jednoosiowych oraz dwuosiowych. Struktura heksagonalna georusztu zapewnia również dużą wytrzymałość i sztywność we wszystkich kierunkach oraz stabilizację podbudowy konstrukcji drogi. Obliczenia stateczności składowiska przeprowadzono z zastosowaniem klasycznej metody analiz stosowanej w geotechnice (metoda Bishopa), z wykorzystaniem parametrów geotechnicznych odpadów określonych na potrzeby projektu ukształtowania bryły rekultywowanego składowiska odpadów Radiowo.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Stan fizyczny gleb Parku Ludowego w Lublinie

58%
Przeprowadzono badania właściwości fizycznych gleb kulturoziemnych w Parku Ludowym w Lublinie. Próbki do badań pobrano z pięciu pedonów, z warstw 0-25, 25-50 i 50-75 cm do cylindrów o objętości 100 cm3. Oznaczono gęstość objętościową gleby, gęstość stałej fazy i pojemności wodne w stanach wysokiego i niskiego potencjału wody. Wykonano obliczenia porowatości ogólnej, retencji wody produkcyjnej i użytecznej dla roślin oraz pojemności powietrznej w różnych stanach potencjału wody. Stan fizyczny gleb parku ukształtowany w efekcie intensywnych działań antropogenicznych, a szczególnie wprowadzenia dużych ilości obcego materiału – ziemi spławiakowej i lessu, należy ocenić jako bardzo dobry. Gleby charakteryzowały się najczęściej bardzo małą gęstością objętościową, bardzo dużą porowatością ogólną, pełną pojemnością wodną i polową pojemnością wodną, bardzo dużą i dużą retencją wody użytecznej dla roślin i wody produkcyjnej oraz zróżnicowaną polową pojemnością powietrzną – od małej do nadmiernej.
W pracy określono całkowitą zawartość potasu i jego formy w glebie wytworzonej z gruntów pogórniczych, w warunkach zróżnicowanego poziomu nawożenia i dwóch głębokościach orki – płytkiej i głębokiej po dwudziestosiedmioletnim okresie rekultywacji. Całkowita zawartość potasu wahała się od 11630 do 15890 mg K·kg⁻¹ gleby. Zawartość wszystkich w form potasu zwiększała się w glebie wraz ze wzrostem poziomu nawożenia i wahała się w przedziale dla potasu wodno-rozpuszczalnego od 16,45-82,53 mg K·kg⁻¹, potasu aktywnego ekstrahowanego 0,01 mol·dm⁻³ CaCl₂ od 75,51 do 210,93 mg K·kg⁻¹, potasu przyswajalnego oznaczonego w wyciągu Egnera-Riehma od 83,56 do 233,42 mg K·kg⁻¹ gleby, potasu uwstecznionego oznaczonego w 2 mol·dm⁻³ HCl od 177,24 do 403,86 mg K·kg⁻¹, potasu zapasowego ekstrahowanego 1 mol·dm⁻³ HNO₃ od 1001,2 and 1765,0 mg K·kg–1 gleby, potasu rezerwowego ekstrahowanego w 20% HCl od 1801 do 2817 mg K·kg⁻¹. Nie wystąpiły istotne statystycznie różnice pomiędzy tymi sa-mymi kombinacjami nawożenia przy zastosowaniu orki płytkiej i głębokiej.
Przeprowadzono badania właściwości wodno-powietrznych gleb kulturoziemnych w parku miejskim – Ogrodzie Saskim w Lublinie. Próbki do badań pobrano z pięciu pedonów, z warstw 0-20, 20-40 i 40-60 cm do cylindrów o objętości 100 cm3. Wykonano oznaczenia gęstości objętościowej gleby, gęstości stałej fazy i pojemności wodnej w różnych stanach potencjału wody. Obliczono porowatość ogólną, retencję wody produkcyjnej i użytecznej dla roślin oraz pojemność powietrzną w poszczególnych stanach potencjału wody. Oceniając właściwości fizyczne badanych gleb, można stwierdzić, że są one w większości przypadków bardzo dobre. Gęstość objętościowa w analizowanym materiale glebowym była najczęściej mniejsza od 1,30 Mg·m−3, zaś porowatość ogólna większa od 0,500 m3·m−3. Parametry charakteryzujące właściwości wodne były również bardzo korzystne: polowa pojemność wodna (−15,54 kPa) przekraczała w większości przypadków 0,350 m3·m−3, a retencja wody użytecznej dla roślin (−1554 <Ψ< −15,54 kPa) była większa od 0,250 m3·m−3. Za zbyt niską należy jednak uznać polową pojemność powietrzną gleby w warstwie 0-20 cm w pedonie 1, znajdującym się w strefie, w której osoby piesze przemieszczają się po trawniku. Polowa pojemność powietrzna okazała się tą cechą fizyczną, która jako pierwsza zareagowała na zagrożenie wynikające z nadmiernej antropopresji.
W latach 2005-2008 przeprowadzono trzy serie badań, w których oceniano wschody 7 gazonowych odmian Poa pratensis w 6 terminach siewu: 10 maja, 23 sierpnia, 10 września, 10 października, 10 listopada i 7 grudnia. Niezależnie od odmian i serii badań początek wschodów notowano najwcześniej na obiektach z sierpniowymi terminami siewu (w 19 dniu od daty siewu), a najpóźniej na obiektach z listopadowymi terminami siewu (dopiero wiosną następnego roku, w 157 dniu od daty siewu). Na obiektach z wszystkimi terminami siewu we wszystkich seriach badań najwcześniej wschody obserwowano u odmiany Bila. Natomiast odmiana Conni wyróżniała się szybkimi wschodami tylko na obiektach z październikowymi i grudniowymi terminami siewu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.