Poznano uwarunkowania oraz szanse i bariery powstawania, funkcjonowania i rozwoju ferm króliczych na obszarach wiejskich w Polsce. Badaniami objęto 63 fermy królicze, które były zlokalizowane na obszarach wiejskich. Właścicielami 15 ferm króliczych byli rolnicy, posiadający gospodarstwo rolne, zaś 48 ferm ludność pozarolniczą na obszarach wiejskich. Dobór ferm do badań był losowy. Badania przeprowadzono w 2005 roku. Z badań wynika, że ponad co piąta (21,1%) badana ferma królików powstała po 2000 roku. W badanych fermach hodowanych było aż 31 różnych ras królików. Stado podstawowe w fermie liczyło średnio 53,1 królików i wahało się od 28 do 890 sztuk. Planowana skala zwiększenia stada królików była dość duża i wynosiła średnio 247,1 sztuk z wahaniami od 20 do 1300 sztuk. Stwierdzono, że niemal wszystkie badane fermy królicze specjalizowały się jednocześnie w kilku kierunkach produkcji. Najwięcej ferm króliczych specjalizowało się w produkcji materiału hodowlanego (93,7% ferm), produkcji mięsa (50,8%) oraz skór (17,5%). Oceniając poziom rozwoju badanych ferm króliczych stwierdzono, że zdecydowaną większość ferm (77,7%) właściciele zaliczyli do rozwijających się (44,4%) lub o ugruntowanej pozycji na rynku (33,3%). Fermy królicze wykorzystywały swoje możliwości produkcyjne średnio w 66,0% z wahaniami od 3 do 100%. W opinii 60% hodowców królików najważniejszą przyczyną nie wykorzystania pełnych możliwości produkcyjnych ferm były trudności w pozyskaniu klientów, co wynika z problemu ubożenia społeczeństwa. Stwierdzono, że tylko 9,5% właścicieli ferm miało rozwinięty eksport swoich produktów, głównie materiału hodowlanego. Z wypowiedzi hodowców wynika, że tylko 27,0% ferm króliczych widzi w przyszłości szanse rozpoczęcia eksportu produktów króliczych.