Dokonano oceny zmian w zawartości cukrów rozpuszczalnych i ogólnej puli fenoli jakie zachodzą w roślinach przetrzymywanych w ciemności i niskiej temperaturze. Podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy na podstawie tych parametrów można ocenić potencjalne możliwości Festulolium, trawy pastewnej, mieszańca międzyrodzajowego do przetrwania niekorzystnych warunków zimowych. Badania przeprowadzono na dwóch androgenicznych formach Festulolium oznaczonych numerami roboczymi 715 i 768, uzyskanych z tetraploidalnego mieszańca F₁ Festuca pratensis (2n = 4x = 28) x Lolium multiflorum (2n = 4x = 28). Rośliny po klonowaniu wzrastały przez 4 tygodnie w komorze szklarniowej w temperaturze 18°C. Po przeniesieniu z komory szklarniowej z 18°C rośliny umieszczano w ladzie chłodniczej w ciemności w 2°C. Analizy zmian zawartości związków fenolowych i cukrów rozpuszczalnych w liściach i węzłach krzewienia wykonywano przed umieszczeniem roślin w ladach, a następnie kolejno po 1, 2, 3, 4, 5, 6 tygodniach wzrostu w chłodzie i w ciemności. U bardziej zimotrwałego genotypu 715 istotny wzrost zawartości fenoli obserwowano po 1 tygodniu wzrostu w ciemności i 2°C, podczas gdy u genotypu bardziej wrażliwego na warunki zimowe 768 wzrost ten obserwowano dopiero po 3 tygodniach eksperymentu. Wzrost zawartości cukrów rozpuszczalnych obserwowano początkowo u obu genotypów. Zarówno w liściach, jak i w węzłach najwyższe stężenie cukrów odnotowano po 3 tygodniach, a następnie stopniowy spadek do wartości poniżej kontroli (odnotowanych przed rozpoczęciem eksperymentu). Generalnie, u obu badanych roślin, po 6 tygodniach w chłodzie i w ciemności następowało wyczerpywanie się zapasów węglowodanów w porównaniu do wartości odnotowanych przed wystąpieniem stresu. Porównując przebieg zmian w koncentracji węglowodanów rozpuszczalnych w liściach i węzłach krzewienia Festulolium można sądzić, że związki te były z początku transportowane z węzłów do liści, a następnie sukcesywnie poziom ich w węzłach krzewienia spadał w miarę przedłużających się warunków wzrostu, które nie pozwalały na uzupełnienie cukrów ze względu na zahamowanie fotosyntezy. Genotyp 715 uznany za bardziej zimotrwały charakteryzował się szybszym wzrostem zawartości fenoli u roślin przetrzymywanych w chłodzie i w ciemności niż u mniej zimotrwałego genotypu 768. Genotyp 715 charakteryzował się również większą zawartością węglowodanów rozpuszczalnych, zarówno w liściach, jak i w węzłach krzewienia w porównaniu do roślin genotypu 768. Podsumowując, na podstawie zmian w poziomie związków fenolowych i węglowodanów rozpuszczalnych, w zastosowanych warunkach doświadczalnych, można ocenić potencjalne możliwości roślin do przetrwania warunków zimowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.