W opracowaniu podjęto ważny dla doradztwa problem dochodowości produkcji, który odniesiono do produkcji owczarskiej prowadzonej w warunkach górskich. Przeprowadzono analizę i ocenę dochodowości trzech modelowych gospodarstw rolnych różniących się organizacją produkcji owczarskiej i co za tym idzie uzyskujących różny poziom i odmienną strukturę produkcji finalnej. Założono, że rozpatrywane trzy modele gospodarstw są adekwatne do obszarów górskich i południowej Polski. Model pierwszy reprezentowało gospodarstwo utrzymujące 40 owiec - matek i dwie krowy, które posiada 11,5 ha ziemi rolniczej przeznaczonej na produkcję pasz dla całorocznie utrzymywanych zwierząt. W gospodarstwie tym produkowane są jagnięta lekkie i oscypki. W modelowym gospodarstwie nr 2, 40 sztuk owiec matek utrzymywane jest na powierzchni 5,3 ha, jagnięta lekkie są sprzedawane na rzeź a owce - matki oddawane na sezon letni do wypasu. Podobne założenia poczyniono dla gospodarstwa trzeciego: 100 sztuk owiec matek, produkcja 150 sztuk jagniąt ciężkich, a łączna powierzchnia gospodarstwa wynosi 27,1 ha. Przeprowadzona ocena ekonomiczna trzech modeli drobnostadnego chowu owiec w górach wskazuje na ogólnie niską opłacalność produkcji. Dodatni dochód rolniczy (bez środków publicznych) generuje tylko gospodarstwo modelowe sprzedające jagnięta lekkie i produkujące oscypki. Zarówno gospodarstwa oddające owce na wypas jak też i produkujące jagnięta ciężkie osiągają ujemny dochód rolniczy. Wielkość i struktura środków pozyskiwanych w ramach WPR sprawia, że dochód rolniczy powiększony o dopłaty jest jednak dodatni. W sytuacji pełnego korzystania z różnych form płatności gospodarstwo największe obszarowo (model III) generuje dochód ponadparytetowy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.